22 czerwca 2020 (poniedziałek)
W GÓRACH

W GÓRACH
Temat dnia „ W GÓRACH’ (poniedziałek 22.06.)
- „Góry to…” – zabawa w skojarzenia. Pokazujemy plansze z mapą fizyczną Polski. Dzieci mówią z czym kojarzą im się góry. Zadajemy pytania: Kto z was był w górach? Jak się nazywają góry w Polsce? Jak wyglądają góry? Czym się od siebie różnią? Co można robić w górach? Jakie zwierzęta i rośliny można spotkać w górach? Jak powinniśmy się zachowywać na szlaku turystycznym?. Pomagamy dzieciom zlokalizować na mapie Góry Świętokrzyskie, Karpaty, Sudety (załączniki).
- Góry, nasze góry – słuchanie wiersza, wytłumaczenie pojęć: hale, baca.
Góry, nasze góry
Janina Porazińska
Góry, nasze góry. Hale, nasze hale.
Kto was zna tak dobrze, jako my, górale.
Góry, nasze góry. Wy, wysokie szczyty.
Kto was przewędrował? Góral rodowity.
Po lekturze wiersza zadajemy dzieciom pytania: Kto to jest góral? Gdzie według wiersza góral wypasa owce?, Co to są hale?, Jak nazywa się góral, który zajmuje się wypasem owiec na halach?
Prezentujemy napisy: hale, baca, owce, Tatry, dzieci je czytają, następnie układają z liter Alfabetu napisy.
- „Na górskim szlaku” – tworzymy tor przeszkód imitujący górski szlak. Podczas jego pokonywania mogą pojawić się przeszkody, np. przejście po kamieniach (kartki papieru), skok przez kałuże (poduszki), przejście przez kładkę nad strumykiem (równoważnia), wąska ścieżka (długi sznurek / skakanka).
- „Górski pejzaż” – praca plastyczna. Dziecko otrzymuje papier, pędzel i farby. Zadaniem dzieci jest namalowanie górskiego pejzażu.
- Praca z KP4.43a – wycinanie dwustronnych puzzli, układanie wybranego obrazka, naklejanie go na kartce.
Dla chętnych filmik „Bezpieczeństwo w górach” link: https://youtu.be/wS4SRvkvLio
lub
Materiały do scenariusza
19 czerwca 2020 (piątek)
LATO W SZTUCE

LATO W SZTUCE
- „Letnie krajobrazy” – pokazujemy dzieciom zdjęcia przedstawiające różne letnie krajobrazy (możemy wykorzystać zdjęcia z waszych wakacji, urlopów). Krótko rozmawiamy z dziećmi na temat zdjęć – podajemy nazwę środowiska przyrodniczego i krajobrazu (np. morski, górski, las, łąka, jezioro, rzeka). Następnie proponujemy dzieciom namalowanie farbami letniego pejzażu. Dzieci zamykają oczy i przy nagraniu Lato A. Vivaldiego wyobrażają sobie krajobraz, jaki chciałyby namalować. Zachęcamy dzieci do tworzenia nowych barw przez mieszanie kolorów, tak jak robią to malarze.
- Po łące biega lato – zabawa muzyczno-ruchowa do piosenki. Zapraszamy dzieci do słuchania utworu i interpretowania ruchem jego treści. Możemy proponować pewne gesty, odpowiadające słowom piosenki, możemy również zachęcić dzieci do swobodnej interpretacji.
- Praca z KP4.42a – odszukanie wśród liter ukrytych wyrazów i dopasowanie ich do obrazka. Praca z KP4.42b – nazywanie przedmiotów, pisanie pierwszej i ostatniej litery nazwy obrazka.
- „Paluszkowy twister” – zabawa w parach z wykorzystaniem KZ 80–81. Dzieci postępując zgodnie z instrukcją obrazkową zW65 tworzą własną grę i rozgrywają ją w parach – pstrykają palcem strzałkę, ustawiają określony palec na polu we wskazanym kolorze.
- Dla chętnych zadania z „Kodowania na dywanie”
- Sudoku lato duże,
- Sudoku lato małe,
- Lemoniada kolorowanka,
- Słońce z plasteliny
lub
Materiały do scenariusza
18 czerwca 2020 (czwartek)
LETNIA POGODA

LETNIA POGODA
- Pogoda – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści.
Pogoda
Bożena Forma
Adaś ciągle spogląda w okno. Dzisiaj z grupą przedszkolaków jedzie na wycieczkę. Ale co z tą pogodą? Czy wycieczka się uda? Mają jechać bryczką i grać w piłkę.
– Mamusiu, nie widać słońca. po niebie płyną ciemne chmury – chłopiec ze smutkiem spogląda w okno.
– Może zabiorę grubszą kurtkę, a może wyciągnę z plecaka krótkie spodnie, pewnie ich nie założę – coraz bardziej denerwuje się Adaś.
– Nie martw się, popatrz, termometr wskazuje wysoką temperaturę – tłumaczy mama.
– Jest ciepło, chociaż trochę parno. Włączymy telewizor i zaraz dowiemy się, jaka będzie pogoda – na ekranie pojawiła się mapa Polski.
– Mieszkamy tutaj, gdzie widać słońce zza chmur – tłumaczy Adasiowi mama. – Wprawdzie widać czasami padający deszcz, jednak to tylko przelotne opady.
Adaś wpatruje się w mapę pogody.
– Trochę podobna do naszego kalendarza pogody. Codziennie wspólnie z panią zaznaczamy na nim pogodę, jaką zaobserwowaliśmy w drodze do przedszkola. Wybieramy chmurki, krople deszczu, ugięte na wietrze drzewa.
Zegar wybija ósmą godzinę.
– Na nas już czas – mama z Adasiem idą do przedszkola.
– Będzie wspaniale, zobaczysz. Przebierz się w krótkie spodenki, jest coraz cieplej.
Pogoda dopisała. Chociaż było pochmurno, nie spadła ani jedna kropla deszczu. Były spacer nad jezioro, przejazd bryczką i oczywiście gra w piłkę. Dzieci wróciły bardzo zadowolone, chociaż trochę zmęczone.
Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: Gdzie wybierał się Adaś? Dlaczego chłopiec był zmartwiony? Jaką pogodę wskazywała prognoza w telewizji? Jaka pogoda była na wycieczce?
- „Zjawiska atmosferyczne” – rozmawiamy z dziećmi o zjawiskach atmosferycznych charakterystycznych dla poszczególnych pór roku. Pytamy: Czym różni się lato od innych pór roku? Co dzieci robią w lecie, jaki to dla nich czas? Prezentujemy dzieciom piktogramy zjawisk kojarzących się z latem: słonko, wiatr, upał, piorun, ulewa. Dzieci dopasowują nazwy do poszczególnych ilustracji. Następnie układają nazwy z liter Alfabetu, rozpoznają i nazywają spółgłoski i samogłoski.
- „Prognoza pogody” – tworzenie mapy pogody. Prezentujemy mapę Polski, przypinamy na niej symbole zjawisk pogodowych. Wspólnie z dziećmi odczytujemy z mapy prognozę pogody. Nazywamy i wskazujemy kierunki na mapie: północ, południe, wschód, zachód. Następnie zapowiadamy pogodę na następne trzy dni, a dzieci samodzielnie tworzą na jej podstawie mapę pogody. (załączniki)
- Praca z KP4.41a – łączenie w pary obrazka z cieniem, odszukiwanie i odczytywanie liter, tworzenie z nich wyrazów. Praca z KP4.41b – uzupełnianie ilustracji symbolami pogody, czytanie globalne nazw dni tygodnia.
lub
Materiały do scenariusza
17 czerwca 2020 (środa)
TĘCZA PO DESZCZU

TĘCZA PO DESZCZU
- „Barwy tęczy” – zabawa ruchowa doskonaląca płynność ruchów w przestrzeni. Dzieci do piosenki Tęcza cza, cza, cza wykonują improwizacje ruchowe z użyciem wstążek.
(Link do piosenki: https://youtu.be/LmBK0xFkhH4)
Tęcza cza, cza, cza
sł. Anna Bernat, muz. Aleksander Pałac
Koleżanko, kolego
popatrz czasem na niebo.
Czasem zdarzyć się może,
cud, zjawisko w kolorze.
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza, czarodziejska wstążka ta.
Wiąże niebo z ziemią, o, jaki kolorowy splot.
Tęcza, tęcza cza, cza, cza, czarodziejska wstążka ta.
Przez tę tęczę cały świat kolorowy uśmiech ma.
Narysuję tę tęczę
i na zawsze ci wręczę.
By ci było tęczowo,
tęczę noś kolorową.
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza…
Śpiewaj z nami o tęczy,
Kiedy nuda cię dręczy.
W domu, w szkole, po burzy
Tęcza minę rozchmurzy.
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza…
Po zakończeniu piosenki dzieci układają na podłodze tęczę z kolorowych pasków bibuły lub wstążek, zgodnie z kolejnością występowania kolorów. Aby pomóc dzieciom w tym zadaniu, możemy pokazać zdjęcie tęczy. Podsumowujemy zabawę, prosząc dzieci o wymienienie kolejno nazw kolorów, które tworzą tęczę. Zabawę to można przeprowadzić w języku obcym, np. angielskim (tęcza – rainbow, czerwony – red, pomarańczowy – orange, żółty – yellow, zielony – green, niebieski – blue, granatowy – dark blue, fioletowy – violet).
- „Zapamiętaj kolory” – zabawa językowa. Prosimy dzieci o przypomnienie nazw kolorów, które tworzą tęczą w odpowiedniej kolejności. Dzieci określają głoskę w nagłosie tych nazw. Zachęcamy dzieci do tego, by tworzyły zdania, które ułatwią zapamiętanie kolejności kolorów tęczy (pierwsze głoski kolejnych słów odpowiadają pierwszym głoskom nazw kolorów tęczy).
- „Tęcza” – praca plastyczna. Dzieci malują tęczę za pomocą gąbek lub pędzla, wycinają elementy z papieru kolorowego i naklejają pod tęczą, tworząc dowolny krajobraz.
- Praca z KP4.40a – rysowanie wyniku przeprowadzonego eksperymentu. Praca z KP4.40b – kolorowanie mozaiki zgodnie z kodem.
- Dla chętnych zabawy badawcze – zapraszam dzieci i rodziców do zrobienia tęczy.
- „Tęcza w wodzie” – dzieci nalewają wody do miski i wkładają do środka lusterko tak, by opierało się o ściankę. Kierują snop światła latarki na część tafli znajdującej się pod wodą. Na kartce trzymanej za latarką obserwują tęczę.
- „Jak sprowadzić tęczę?” – dzieci kładą na stole kartkę papieru, w odległości około 10 cm nad papierem trzymają szklankę z wodą. Po chwili na stole powinna pojawić się tęcza.
Pytamy dzieci: Jak myślicie skąd się wzięła tęcza? Dzieci próbują wnioskować, po czym wyjaśniamy, że wiązka światła białego odbija się od lustra. Gdy wychodzi z wody, załamuje się. Tęcza powstaje na skutek załamania i odbicia światła słonecznego w kroplach wody. Widzimy ją w postaci barwnego łuku na tle chmur deszczowych lub po deszczu. Powstaje także we mgle wodnej przy wodospadach i fontannach. Znika, kiedy wszystkie krople wody opadną lub wyparują.
lub
PIOSENKA TĘCZA
16 czerwca 2020 (wtorek)
BURZA

BURZA
- Burza – zagadka. Zapraszamy dzieci do wysłuchania zagadki Marcina Przewoźniaka.
Burza
Marcin Przewoźniak
Co się dzieje tam u góry?
Wielką wojnę toczą chmury?
Wciąż na siebie nacierają
I strzelają, i błyskają?
Co się tam na górze dzieje?
Że się nam na głowy leje?
Od błyskawic niebo trzeszczy,
A nam w butach chlupie deszczyk.
Ciemne niebo dudni, świeci…
Co się dzieje tam na górze?
Wiedzą to na pewno dzieci:
Oglądamy groźną… (burzę).
Po przeczytaniu zagadki prosimy dzieci, aby nazwały dźwięki, które w niej opisano. Następnie prowadzimy rozmowę: Jak należy się zachować w czasie burzy? Dzieci formułują swoje przypuszczenia lub dzielą się swoją wiedzą. Następnie podsumowujemy zdobyte informacje.
Podczas burzy:
– należy unikać wysokich obiektów;
– nie wolno przebywać w wodzie ani na odkrytym terenie, chować się pod drzewami;
– należy unikać metalowych przedmiotów i nie przebywać w ich pobliżu;
– nie wolno rozmawiać przez telefon komórkowy.
- „Co słyszysz?” – ćwiczenia słuchowe. Włączamy nagranie z odgłosami: ulewy, grzmotu, małego deszczyku, wichury. Dzieci starają się rozpoznać, co słyszą, i podać nazwy tych zjawisk.
- „Kapie, pada, leje” – szukanie wyrazów mówiących o tym, co robi deszcz: kapie, pada, leje, mży, kropi, siąpi. Kojarzenie dźwięków:
– uderzenia palcami o stół, podłogę – kapie, kropi,
– przesuwanie palcami po podłodze – siąpi, mży,
– uderzanie kredką – pada,
– mocne uderzanie kredką – leje.
Ilustrowanie rodzaju deszczu ciałem:
– mżawka – pocieranie dłońmi o uda,
– silniejszy deszcz – klepanie dłońmi w uda,
– ulewa – tupanie nogami.
- Praca z KP4.39b – poruszanie się zgodnie z kodem, kolorowanie obrazków.
- „Burza” – przypomnienie poznanych wiadomości o burzy. Pytamy dzieci:
– Jak należy zachować się podczas burzy, gdy jesteśmy w domu? (pozamykać okna, wyłączyć: telewizor, komputer, radio, nie rozmawiać przez telefon, ponieważ uderzenie pioruna w urządzenie elektryczne lub telekomunikacyjne może spowodować porażenie)
– Co należy zrobić, gdy burza zaskoczy nas poza domem? (schronić się w bezpiecznym miejscu, w budynku, w jaskini, w aucie itp.)
– Co chroni budynki przed uderzeniem pioruna? (piorunochron)
– Czego należy unikać podczas burzy? (nie wolno chować się pod drzewami, nie wolno stać w wodzie itp.)
lub
15 czerwca 2020 (poniedziałek)
KOLORY LATA

KOLORY LATA
Temat dnia „KOLORY LATA” (poniedziałek 15.06.)
- Po łące biega lato – słuchanie piosenki i rozmowa na temat jej treści. Zapraszamy dzieci do rozmowy: Jaką mamy porę roku? Jakie zmiany zauważyliście w przyrodzie? Czy wiecie, jakie zmiany zachodzą latem w parku, lesie i na polu? Posłuchajcie uważnie piosenki i zastanówcie się, w jakim miejscu – zgodnie z piosenką – można spotkać lato.
Po łące biega lato
sł. B. Lewandowska, muz. K. Kwiatkowska
Po łące biega lato
Uwija się jak bąk.
„Dzień dobry” mówi kwiatom
i pieści każdy pąk.
Ref.:
Kto chce się z latem spotkać,
Niech idzie z nami tam.
Rumianek i stokrotka
Pokażą drogę nam.
Pomaga lato pszczołom,
Na kwiatach też się zna.
Uśmiecha się wesoło
I w berka z wiatrem gra!
Ref.:
Kto chce się z latem spotkać…
Gdy lato jest zmęczone,
W szałasie sobie śpi
I we śnie gra w zielone,
Bo łąka mu się śni.
Ref.:
Kto chce się z latem spotkać…
Po wysłuchaniu piosenki prosimy dzieci o opowiedzenie, gdzie można spotkać lato. Następnie zapraszamy dzieci, aby powtarzały tekst piosenki wers po wersie i ilustrowały ruchem jego treść. Możemy podsunąć propozycje tych gestów. Dzieci próbują śpiewać piosenkę.
- „Obrazy lata” – ćwiczenie spostrzegawczości, logicznego myślenie. Pokazujemy różne obrazki, a dzieci wyszukują wśród nich te, które kojarzą się z latem, np. motyle, słońce, muszla, morze, wiaderko i łopatka, rower, leżak, maliny, truskawki, kwiaty, zieleń, biedronka, okulary, wiśnie. Nie ma tu jednej właściwej odpowiedzi. Jeśli dziecko potrafi uzasadnić swój wybór – każda odpowiedź jest właściwa.
- „Przetwory owocowe” – dziecko otrzymuje obrazek (załącznik) przedstawiający owoce na krzaczkach: poziomki, truskawki, jagody, maliny. Tnie obrazek na części, a następnie dzieci układają obrazek i podają nazwy owoców. Zadajemy pytania:
– Jakie letnie owoce znajdziemy w lesie? (jagody, poziomki, maliny)
– Jakie owoce rosną latem w ogrodzie? (truskawki, poziomki, maliny)
– Co można zrobić z letnich owoców? (soki, dżemy, konfitury, kompoty, galaretki).
- „Poranny trening śpiewu ptaków” – ćwiczenia narządów artykulacyjnych. Dzieci wcielają się w rolę ptaków, które ćwiczą głos przed porannym śpiewem. Za pomocą określonych gestów pokazujemy dzieciom, jakie mają wydobywać dźwięki:
– wysoko uniesiona ręka – dzieci wysoko piszczą: Pi, pi, pi…;
– zataczanie koła palcem wskazującym – dzieci naśladują odgłos: Trr… na różnych wysokościach;
– rytmiczne poruszanie palcem wskazującym – dzieci rytmicznie wypowiadają: Czy, czy, czy…;
– falisty ruch ręką – dzieci mówią: Fi ju, fi ju, fi ju… na różnych wysokościach.
lub
Materiały do scenariusza
12 czerwca 2020 (piątek)
NIEZNAJOME ZWIERZĘ

NIEZNAJOME ZWIERZĘ
- „Bądźmy bezpieczni” – Prowadzimy rozmowę, podczas której dzieci ustalają zasady, jakich należy przestrzegać wobec nieznanych zwierząt. Zadajemy pytania pomocnicze: Czy wszystkie psy są przyjazne? Czy można pogłaskać nieznanego psa? Czy należy uciekać przed psem, który nas goni? Czy można odwracać się tyłem do dużego psa? Czy można patrzeć psu prosto w oczy? Jaką pozycję przyjąć w razie ataku psa? W jakich sytuacjach psy bywają groźne, agresywne? Dzieci ustalają wspólnie z rodzicem., czego nie wolno robić, kiedy spotka się na swojej drodze obcego psa (podchodzić zbyt blisko, zaczepiać, zabierać czegoś, uciekać). Pies, gdy zamierza zaatakować, wysyła następujące sygnały: jeży sierść, „kładzie” uszy, stoi na sztywnych łapach, ma uniesiony ogon, ma odsłonięte, dobrze widoczne zęby, warczy. Jeśli pies zaatakuje, należy: Zachować spokój. Wezwać pomoc (jeśli to możliwe i ktoś dorosły jest w pobliżu). Nie uciekać (pies ma wrodzony instynkt drapieżcy i podejmie pogoń). Nie szarpać się (zwierzę zaciśnie szczęki jeszcze mocniej). Nie patrzeć mu w oczy (zwierzę poczuje się drażnione i prowokowane). Przyjąć pozycję „żółwia”. Rodzic prezentuje pozycję „żółwia”. Dzieci powtarzają ćwiczenie kilkakrotnie:
– spleść dłonie do wewnątrz,
– schować kciuki do środka,
– założyć ręce na kark i osłonić nimi również uszy,
– przykucnąć,
– przyciągnąć głowę do kolan,
– rozstawić stopy na zewnątrz.
- 2. „Niebezpieczna dżungla” – zabawa ruchowa. Dzieci wybierają się do dżungli, w której czyha wiele niebezpieczeństw. Na hasło R. wykonują wcześniej otrzymane instrukcje:
– Śpiący lew – chodzą cicho na palcach (nie mogą obudzić lwa).
– Zwisający wąż – schylają się i idą pochylone blisko podłogi.
– Rwący strumień – ostrożnie przeskakują po kamieniach.
- 3. Praca z KP4.37b – zaznaczanie sytuacji, w których nie należy podchodzić do nieznajomego psa, otaczanie pętlą obrazków przedmiotów potrzebnych podczas spaceru z psem.
- „Kodowanie na dywanie” – kilka ulubionych zabaw na podsumowanie tygodnia:
- – puzzle: zebra, żyrafa,
- – sudoku zwierzęta,
- – kolorowanka według współrzędnych,
- – talarki zwierzęta – gra pamięciowa.
lub
Materiały do scenariusza
10 czerwca 2020 (środa)
ŚWIAT ZWIERZĄT W POLSCE

ŚWIAT ZWIERZĄT W POLSCE
- Tylko raz – wysłuchanie wiersza Mieczysławy Buczkówny i rozmowa na temat jego treści.
Tylko raz
Mieczysława Buczkówna
Chcą żyć jak i ty żyjesz,
Wszystkie na świecie zwierzęta –
I mrówki, i żaby, i żmije,
I pszczoła wiecznie zajęta.
I paź królowej – motyl
Niech fruwa tęczowozłoty,
I ślimak środkiem dróżki
Niech pełznie, wystawia różki…
Biedronce, jak kropki liczy,
Jaskółce, jak gniazdko kleci,
Jak pająk rozsnuwa sieci.
Niech skacze pasikonik,
Niech świerszczyk w trawie dzwoni…
Dla nich kwitnie łąka, dla nich rośnie las.
Jak i ty – żyją tylko raz.
Po przeczytaniu wiersza prowadzimy rozmowę: O jakich zwierzętach jest mowa w wierszu? Gdzie można je spotkać? Co jest ich wspólnym marzeniem? Porządkując odpowiedzi dzieci podkreślamy, że niezależnie od gatunku, każdy ma prawo do życia i każdy jest potrzebny, dlatego należy mu się szacunek.
- „Jaka to nazwa?” – układanie wyrazów z liter (klaser). Zadanie polega na ułożeniu jak największej liczby nazw zwierząt. Następnie dzieci łączą nazwy z rysunkami / zdjęciami zwierząt. Dzielą zwierzęta na hodowlane i dzikie.
- „Jakie to zwierzęta?” – praca plastyczna z W52. Wycinanie ilustracji pośladzie, układanie i naklejanie na kartkę. Wspólna rozmowa na temat ilustracji – zwierząt żyjących w polskich lasach.
- Praca z KP4.36a – nazywanie zwierząt, dzielenie nazw na głoski, zapisywanie pierwszej i ostatniej litery. Praca z KP4.36b – pisanie wyrazów pośladzie, odczytywanie prostych wyrazów, nazywanie zwierząt i łączenie ich z odpowiednim wyrazem.
- Samodzielna praca z KZ 78–79 – utrwalenie informacji o zwierzętach, które dziko żyją w Polsce. Rozmowa na temat parków narodowych w Polsce i ich symboli. Odnajdywanie na mapie symboli parków narodowych.
- Praca z KP4.37a – odnalezienie ukrytych zwierząt i zaznaczenie ich. Praca z KP4.38b – kącik grafomotoryczny, rozwiązywanie działań, zapisywanie wyników.
lub
09 czerwca 2020 (wtorek)
Z WIZYTA W ZOO

Z WIZYTA W ZOO
- „Porządkujemy zoo”– podajemy nazwę wybranego zwierzęcia zamieszkującego zoo: małpa, zebra, wilk, lis, antylopa, hipopotam, papuga i inne. Dziecko dzieli nazwę na sylaby, wyodrębnia głoskę w nagłosie i wygłosie. Układają nazwę korzystając z liter Alfabetu (klasera).
- „Mapa świata” – rozmowa kierowana. Prezentujemy dzieciom mapę świata, wskazujemy kontynenty i podajemy ich nazwy. Prezentujemy fotografie zwierząt zamieszkujących różne kontynenty. Wspólnie z dziećmi odszukujemy na mapie Afrykę. Prezentujemy fotografie zwierząt afrykańskich. Zwracamy uwagę na ich wygląd, sposób poruszania się, budowę. Pytamy dzieci, co wiedzą na temat zwierząt przedstawionych na fotografiach. Następnie opowiadamy im o najbardziej niebezpiecznych zwierzętach, które nazwano „Wielką Piątką Afryki” (Big Five): lwa, słonia afrykańskiego, nosorożca czarnego, lamparta, bawoła afrykańskiego. Zwracamy uwagę na przystosowanie się zwierząt do środowiska, w którym żyją.
Lew – łapy zakończone ostrymi pazurami, silne szczęki doskonałe do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt, groźnie wyglądająca grzywa, która zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę głowy i szyi podczas walki.
Słoń afrykański– duże uszy wykorzystywane dochłodzenia, długa trąba zakończona dwoma palczastymi wyrostkami służąca do oddychania, wąchania, picia, kąpieli, zbierania pożywienia i zrywania gałęzi z wyższych partii drzew, ciosy służące do obrony, miękka i delikatna spodnia strona stóp, dzięki czemu słoń może poruszać się bezszelestnie. Po kąpieli słonie obsypują wilgotną skórę piaskiem, a powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed słońcem i owadami.
Nosorożec czarny – żywi się zróżnicowanym pokarmem roślinnym, ma szerokie i płaskie zęby trzonowe służące mu do rozcierania liści. Róg wykorzystuje do obrony. Gruba skóra stanowi ochronny pancerz a tarzanie się w błocie pomaga utrzymać niską temperaturę ciała i chroni przed pasożytami. Nosorożec biega bardzo szybko.
Lampart – dzięki ubarwieniu jest prawie niewidoczny wśród traw lub liści drzew. Ma szerokie łapy z ostrymi pazurami. Cechują go niebywała zwinność i siła – lamparty potrafią się wspinać, wciągnąć na drzewa ofiary trzy razy cięższe od siebie. Lampart potrafi świetnie pływać i wykonywać siedmiometrowe skoki.
Bawół afrykański jest roślinożercą o ogromnej wadze (zwykle od500 do900 kg). Osadzone na dużej głowie potężne, ostre rogi służą do obrony i ataku. Bawoły mają silne kończyny, które są zakończone dwoma palcami pokrytymi racicami).
Zadajemy pytanie: Dlaczego zwierzęta z Wielkiej Piątki Afryki uważa się za najniebezpieczniejsze zwierzęta świata? Dzieci zgłaszają swoje pomysły i wymieniają poglądy. (Te zwierzęta są znane z waleczności, zwłaszcza gdy bronią młodych lub zostaną zranione).
- „Bilety do zoo” – zabawa matematyczna. Dzieci przypominają sobie wygląd i nominały poszczególnych monet i banknotów W10. Zapraszamy dzieci do układania sylwet ilustrujących opowiadanie: Adam chce kupić bilet do zoo dla siebie i dla taty. Bilet dla dorosłego kosztuje 6 zł, dla dziecka – 4 zł. Jakimi monetami może zapłacić za swój bilet? Wybierzcie odpowiednie monety i ułóżcie je. Czy istnieje tylko jeden sposób zapłaty? Dzieci dodają odpowiednie wartości, posługując się sylwetami. Proponujemy inne zagadki: Adam zaprosił do zoo Adę. Ile zapłacą za bilety? Ada idzie do zoo z mamą. Ile zapłacą za bilety?
- Zoo – masaż do fragmentu wiersza Bolesława Kołodziejskiego. Dzieci szukają rodzica lub rodzeństwo do pary: jedno leży na brzuchu, drugie wykonuje masaż jego pleców. Potem następuje zmiana ról.
Zoo
Bolesław Kołodziejski
Tu w zoo zawsze jest wesoło, (masujemy plecy otwartymi dłońmi)
tutaj małpki skaczą wkoło, (wykonujemy ruchy naśladujące skoki po okręgu)
tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskamy płaskimi dłońmi)
biegną zebry niczym konie, (lekko stukamy pięściami)
żółwie wolno ścieżką człapią, (powoli, lekko przykładamy płaskie dłonie)
w wodzie złote rybki chlapią. (…) (muskamy raz jedną, raz drugą ręką)
- Praca z KP4.35a – czytanie wyrażeń, dopasowywanie ich do ilustracji zwierząt. Praca z KP4.35b – podawanie nazw zwierząt, podpisywanie ilustracji pośladzie, ćwiczenia artykulacyjne.
- Zabawkowe zoo – wysłuchanie piosenki. Zabawa taneczna według pomysłów dzieci.
Zabawkowe zoo
sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tomasz Strąk
W zoo jest zwierzątek wiele,
sami nasi przyjaciele,
a choć lew ma groźną paszcze,
każdy chętnie lwa pogłaszcze!
Ref.: Mówi do mnie każdy zwierz: baw się ze mną, kiedy chcesz, w zabawkowym zoo. W zabawkowym zoo, baw się ze mną, kiedy chcesz!
Słonie z gumy, lew pluszowy,
foka, pingwin plastikowy,
tygrys z włóczki, struś drewniany
i smok z chińskiej porcelany!
Ref.: Mówi do mnie każdy zwierz…
lub
Materiały do scenariusza
Zabawkowe ZOO
08 czerwca 2020 (poniedziałek)
ZWIERZĘTA Z CAŁEGO ŚWIATA

ZWIERZĘTA Z CAŁEGO ŚWIATA
Temat dnia „ZWIERZĘTA Z CAŁEGO ŚWIATA” (poniedziałek 08.06.)
- Zwierzęta małe i duże – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści. Zapraszamy dzieci do wysłuchania opowiadania o zwierzętach. Prosimy o uważne słuchanie i zapamiętanie, czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy. Możemy pokazać zdjęcia tych zwierząt, by dzieciom było łatwiej skupić się na treści opowiadania (zdjęcia w załącznikach).
Zwierzęta małe i duże
Maciej Bennewicz
– Osa! – Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.
– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia. – Przestań machać, to spokojnie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.
– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.
– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem. Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.
– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.
– Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwarzają miód z pyłku kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.
– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód – spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani nawigacji.
– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula. Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.
– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.
– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom, którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.
– Tańczy? – powtórzyła Ada.
– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół. Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki. I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.
– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.
– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.
– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.
– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzętach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.
– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować. Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg, mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.
– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.
– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły i żyrafy – zamyślił się Adam.
– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła mądrą minę.
Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.
– Można mówić, jak się chce – żachnął się.
– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czyli żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.
Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.
– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. – Kolor zwierzęcia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolory, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczoły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.
Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.
– Naucz nas, babciu, maści koni – zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia z ciemnobrązową grzywą.
– To koń gniady – odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.
Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrązowe ciapki.
– Wygląda jak lody straciatella – ucieszyła się Ada. – Uwielbiam ten smak.
– To jest maść taranta albo tarantowata – stwierdziła babcia.
Adam wskazał czarnego konia.
– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków – o upierzeniu.
– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.
– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata. Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli jedzą, co im do dzioba wpadnie. – Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.
– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! – Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.
– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.
– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokolorujecie je zgodnie z poznanym umaszczeniem.
– Super! – ucieszyły się dzieciaki.
– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?
– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa to jeleniowata.
Srokacz, gniady, taranta i kary
Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.
W jednym powozie cztery koniki,
Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.
A piąty konik jak jednorożec
Siwą ma grzywę i białe nozdrza.
Cały jest biały, to umaszczenie
Czasem nazywa się maścią jelenia.
Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: O jakich zwierzętach opowiadała babcia? Czy zapamiętaliście, czym różni się pszczoła od osy? Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? Jak myślicie, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Pomagają też regulować temperaturę ciała – czarne paski pochłaniają ciepło, a jasne je oddają).
- „Zwierzęta” – zabawa matematyczna. Prosimy dzieci o wyjęcie kart z W17 oraz cyfr z Alfabetu (klasera). Zapraszamy dzieci do nazywania zwierząt widocznych na ilustracjach. Możemy poprowadzić tę część zabawy w języku angielskim (bocian – stork, słoń – elephant, żyrafa – giraffe, lew – lion, wąż – snake, jaszczurka – lizard, żaba – frog). Następnie zapraszamy dzieci do ilustrowania opowiadania obrazkami: Poproszę, abyście wybrali ze swojego zestawu wszystkie ptaki. Ile ich jest? Na jednym podwórku spotkały się cztery ptaki, połóżcie je przed sobą: sikorka, wróbel, gołąb i gęś. Ile ich było? Nagle z domu wyszła gospodyni i to wystraszyło sikorkę i wróbla. Te dwa ptaki odleciały. Ile ich zostało? Po zakończeniu opowieści prosimy dzieci, aby wyjęły cyfry, które ilustruję liczbę ptaków na początku i na końcu historii. Pomiędzy nimi jaki damy znak? Pokazujemy znak odejmowania i prosimy dzieci, by poszukały taki sam znak i dały w odpowiednim miejscu. Czy pamiętacie, jak zapisywaliśmy znak pokazujący nasz wynik liczenia? Znajdźcie go i połóżcie znak równości. Ile ptaków zostało? Znajdźcie tę cyfrę w Alfabecie i ułóżcie wynik.
Proponujemy jeszcze kilka ćwiczeń tego rodzaju, za każdym razem prosząc dzieci, by ułożyły również zapis liczbowy. Chętne dzieci mogą zaproponować opowiadanie dotyczące odejmowania.
- 3. „Jak wygląda znak odejmowania? – zabawa ruchowa. Prezentujemy dzieciom sposób pisania znaku odejmowania. Następnie prosimy dzieci, by spróbowały go pokazać za pomocą różnych części ciała. Na koniec dzieci piszą znak odejmowania w powietrzu i na podłodze.
- Praca z KP4.34a – przeliczanie zwierząt, zapisywanie odejmowania. Praca z KP4.34b – wykluczanie ze zbioru, odszukiwanie zwierzęcia, które nie pasuje do pozostałych. Rysowanie zwierzęcia zgodnie z instrukcją.
- „Jakie słyszysz zwierzę?” – zabawa dźwiękowa. Odtwarzamy nagranie odgłosów wydawanych przez różne zwierzęta (małpa, tygrys, słoń, papuga, foka). Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jakie zwierzę właśnie słyszały.
lub
05 czerwca 2020 (piatek)
NASZE MARZENIA

NASZE MARZENIA
- Moja fantazja – wysłuchanie nagrania piosenki i omówienie jej treści.
Moja fantazja
muz. Krzysztof Marzec, sł. Ewa Chotomska
Ref.: Bo fantazja, fantazja, bo fantazja jest od tego,
aby bawić się, aby bawić się, aby bawić się na całego.
To szkiełko wszystko potrafi,
na każde pytanie odpowie.
Wystarczy wziąć je do ręki
i wszystko będzie różowe.
Wystarczy wziąć je do ręki,
dosypać ziarnko fantazji
i już za chwilę można
dolecieć aż do gwiazdy.
Ref.: Bo fantazja, fantazja…
To szkiełko nigdy nie płacze,
Zawsze jest w dobrym humorze.
To szkiełko wszystko rozumie,
Każdemu chętnie pomoże.
Wystarczy wziąć je do ręki,
Ziarnko fantazji dosypać
i już za chwilę można
z panem Kleksem w świat pomykać.
Ref.: Bo fantazja, fantazja…
Po wysłuchaniu piosenki zadajemy dzieciom pytania: Jakie było szkiełko z piosenki? Co sprawiło, że można było dolecieć aż do gwiazd? Jak inaczej możemy nazwać fantazję? N. odtwarza jeszcze raz nagranie piosenki, a dzieci starają się zaśpiewać refren. Przeprowadzamy z dziećmi rozmowę na temat marzeń. Zadajemy pytania: Co to są marzenia? Czy wy macie jakieś marzenia? Czy wszystkie marzenia się spełniają? Czy marzenia są potrzebne? Zwracamy uwagę, że wszyscy mamy marzenia, ale nie wszystkie mogą się spełnić.
- „Taniec marzyciela” – zabawa ruchowa. Improwizacja ruchowa z wykorzystaniem kolorowych wstążek do utworu Marzenie miłosne Franciszka Liszta.
- 3. „Pociąg marzeń” – z czasopism, gazet, kolorowanek dzieci wycinają obrazki przedstawiające różne sprzęty i przedmioty do zabawy (np. piłki, drabinki, skakanki) i naklejają na kartki w formacie A5. Mogą dorysować niektóre elementy lub ramki, komponować obraz techniką kolażu. Łączymy wszystkie kartki i tworzy w ten sposób „pociąg marzeń”.
- „Po drugiej stronie tęczy” – zabawa ruchowo-twórcza inicjowana opowiadaniem. Rodzic. mówi: Po założeniu różowych okularów wybierzemy się do wymarzonego świata, znajdującego się po drugiej stronie tęczy. Każdy, kto chce wejść do bajkowej krainy, musi przejść przez bramę. Aby to zrobić, trzeba wymyślić jakieś ciekawe ruchy (dzieci pokazują ruch). Popatrzcie, jak tu pięknie i kolorowo. Rozejrzyjcie się dookoła, a zobaczycie nad sobą różnobarwne motyle. Motylki siadają wam na ramionach, dalej, zdmuchnijcie je delikatnie. Teraz sami zamieńcie się w motylki i latajcie od kwiatka do kwiatka. Jakim zwierzątkiem chcecie się jeszcze stać? (naśladowanie ruchów wykonywanych przez wymyślone zwierzęta). Ojej, zrobiło się późno, musimy wracać. Wymyślcie ruchy, które pozwolą wam ponownie przekroczyć bramę i wrócić do naszego świata.
- „Na Wyspę Marzeń zabiorę…” – ćwiczenie pamięci. Zabawa rodzinna: pierwsza osoba mówi: Na Wyspę Marzeń zabiorę… i kończy zdanie nazwą przedmiotu. Kolejne powtarza nazwę podaną przez pierwsze dziecko i dodaje swoją itd. Zabawa trwa do czasu, aż ktoś się pomyli.
- Praca z KP4.32a – podawanie nazw obrazków, odczytywanie wyrazów, łączenie ze sobą tych, które się rymują, rysowanie schematu skrzydła motyla. Praca z KP4. 32b – rysowanie po śladzie, kolorowanie obrazka.
lub
Materiały do scenariusza
04 czerwca 2020 (czwartek)
Z WIZYTĄ U MOICH RÓWIEŚNIKÓW

Z WIZYTĄ U MOICH RÓWIEŚNIKÓW
- „Różnię się od ciebie…, jestem do ciebie podobny …” – rozmowa kierowana. N rozpoczyna rozmowę z dziećmi, zachęcając je do dostrzegania podobieństw i różnic między nimi. N. podsumowuje rozmowę: Popatrzcie, każdy z nas ma nos, oczy, usta, uszy, włosy. Wszyscy mamy te same części ciała, ale przecież każdy z nas jest inny. Ludzie różnią się między sobą: jedni mają oczy niebieskie, inni zielone czy brązowe. Różnimy się między sobą nie tylko kolorem oczu czy kształtem nosa. Nosimy różne imiona. Mamy różne zdolności. Jedno dziecko umie ładnie rysować, drugie – śpiewać. Pomimo różnic każdy z nas jest tak samo ważny. N. prosi dzieci, aby wyszukały dwoje rówieśników: jedno – jego zdaniem – podobne do siebie i jedno zupełnie różne.
- „Pytania” – zabawa. Dzieci mają za zadanie porozmawiać ze sobą w taki sposób, by jak najwięcej się dowiedzieć o koleżance / koledze. Dzieci mogą pytać o ulubione potrawy, filmy, książki, sposób spędzania czasu z rodziną itp. Po skończonej zabawie każde dziecko opowiada, czego dowiedziało się o osobie.
- Kolorowy pociąg – wysłuchanie wiersza S. Daraszkiewicza i rozmowa na temat jego treści.
Kolorowy pociąg
- Daraszkiewicz
Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,
w barwnych chorągiewkach, kolorowych kwiatach.
A w pociągu olbrzymia gromada,
i na każdej stacji ktoś jeszcze dosiada.
Wsiadajcie pasażerki i pasażerowie,
lecz niech każdy o sobie opowie.
Ja jestem Murzynka, mam kręcone włosy,
daję wam w podarku dwa duże kokosy,
a może nie wiecie, co to znaczy kokos?
To palmowy orzech, co rośnie wysoko.
W niskim ukłonie czoło chylę,
mam dla was figi i daktyle.
Przyjeżdżam do was na wielbłądzie,
kto ma odwagę, niech wsiądzie.
Mam dwie pałeczki zamiast łyżeczki
i pałeczkami jem ryż z miseczki.
Piszą pędzelkiem, sypiam na matach,
a mój podarek – chińska herbata.
Na zielonym stepie stado wołów pasam,
łapię dzikie konie za pomocą lassa.
Lasso to jest długa, bardzo długa lina,
a moja ojczyzna zwie się Argentyna.
Francja jest złota i zielona,
Francja ma słodkie winogrona.
Rodacy moi z tego słyną,
że robią wino, dobre wino.
Jedzie, jedzie pociąg dookoła świata,
w barwnych chorągiewkach, w kolorowych kwiatach.
Kolorowy pociąg wesoła muzyka,
a więc proszę wsiadać, proszę drzwi zamykać.
Już ruszył nasz pociąg i gwiżdże, i mknie.
Jak dobrze, jak milo, że zabrał i mnie.
Śpiewamy piosenkę, bębenka nam brak,
a koła wirują: tak, tak, tak, tak, tak.
Prowadzimy z dziećmi rozmowę na temat treści wiersza: Jakiej narodowości dzieci wsiadały kolejno do pociągu? Jak nazywają się kraje, z których pochodziły? Czy pamiętacie, w jakiej kolejności wsiadały dzieci? Kto pierwszy wsiadł do pociągu? Kto wsiadł ostatni? Ja myślicie, kto przyjechał na wielbłądzie? Kto je ryż pałeczkami? Jak się jeszcze przedstawiło chińskie dziecko? Jak spędza dzień dziecko w Argentynie? Z czego słynie Francja? Co można powiedzieć o dziecku z Polski – jak wygląda, co lubi robić, co lubi jeść? Czy wszystkie dzieci w Polsce są takie same? Czy w rzeczywistości dzieci opisane w wierszu zawsze tak wyglądają i się zachowują? Zwracamy uwagę na to, że dzieci w wierszu są przedstawione w bardzo uproszczony sposób. W rzeczywistości niezależnie od regionu świata, który zamieszkują, mogą różnie wyglądać, lubić różne rzeczy. Wszystkie dzieci na świecie łączy chęć zabawy, miłość do opiekunów itp.
- „Kraje i ich mieszkańcy”– zabawa językowa. Rozdajemy dzieciom karki z napisami, w których znajdują się nazwy krajów i ich mieszkańców. Dzieci dobierają napisy pasujące do siebie, np. Polska – Polak, Anglia – Anglik, Francja – Francuz, Turcja – Turek. Po rozmowie o tym, jakie są różnice w znaczeniu tych pojęć, układamy napis Polska. Prosimy dzieci o jego odczytanie i ułożenie napisu z Alfabetu (klasera). Dzieci układają wyrazy Polka i Polak.
- Praca z KP4.31a – odszukiwanie obrazków postaci na podstawie ich sylwet. Praca z KP4.31b – odnajdywanie wspólnych cech dzieci na zdjęciach, rysowanie symboli.
- Kolorowe dzieci – wysłuchanie piosenki Majki Jeżowskiej.
Kolorowe dzieci
muz. Majka Jeżowska, sł. Jerzy Bielunas
Gdyby, gdyby moja mama
Pochodziła z wysp Bahama,
To od stóp po czubek głowy
Byłabym czekoladowa.
Mogłam przyjść na świat w Cejlonie,
Na wycieczki jeździć słoniem
I w Australii mieć tatusia,
I z tatusiem łapać strusie.
Ref.: Nie patrz na to w jakim kraju, Jaki kolor dzieci mają
I jak piszą na tablicy, To naprawdę się nie liczy!
Przecież wszędzie każda mama, Każdy tata chce to samo,
Żeby dziś na całym świecie Mogły żyć szczęśliwie dzieci!
Mogłam małą być Japonką,
Co ubiera się w kimonko
Lub w Pekinie z rodzicami
Ryż zajadać pałeczkami.
Od kołyski żyć w Tunisie,
Po arabsku mówić dzisiaj
Lub do szkoły biec w Mombasie,
Tam gdzie palmy rosną w klasie.
Ref.: Nie patrz na to…
Los to sprawił lub przypadek,
Że Hindusem nie był dziadek,
Tata nie był Indianinem
I nie w Peru mam rodzinę.
Ref.: Nie patrz na to…
lub
Materiały do scenariusza
Piosenka Kolorowe Dzieci
03 czerwca 2020 (środa)
DZIECI NA ŚWIECIE

DZIECI NA ŚWIECIE
- Dzieci świata – słuchanie wiersza Wincentego Fabera.
Dzieci świata
Wincenty Faber
W Afryce w szkole na lekcji,
Śmiała się dzieci gromada,
Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
Że gdzieś na świecie śnieg pada.
A jego rówieśnik Eskimos,
Też w szkole w chłodnej Grenlandii,
Nie uwierzył, że są na świecie
Gorące pustynie i palmy.
Afryki ani Grenlandii
My także jak dotąd nie znamy,
A jednak wierzymy w lodowce,
W gorące pustynie, w banany.
I dzieciom z całego świata,
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.
Po lekturze wiersza rozmawiamy z dziećmi na temat jego treści. Zadajemy pytania: Z czego śmiały się afrykańskie dzieci i dlaczego? Gdzie mieszkają Eskimosi? Zwracamy uwagę, że nazwa Eskimos obecnie uchodzi za obraźliwą, zamiast niej używamy nazwy Innuit. O czym nie wiedziały dzieci w Grenlandii? Co łączy dzieci na całym świecie? Prowadzimy rozmowę, zachęcając dzieci do swobodnych wypowiedzi o dzieciach z różnych zakątków Ziemi: Czy byliście kiedyś w innym kraju? Czy byliście kiedyś na innym kontynencie? Jakich ludzi tam spotkaliście? Jakie dzieci spotkaliście? Czy wszyscy mówili tym samym językiem, co wy? Co ich od was różniło? Co było podobne? Podkreśla, że nie wszystkie kontynenty są tak samo zaludnione i że na niektórych nie mieszkają ludzie (Antarktyda).
- „Dzieci z różnych stron świata” – oglądanie zdjęć przedstawiających dzieci z różnych stron świata oraz ich domów, wypowiadanie się dzieci na temat wyglądu rówieśników z innych krajów. Ważne, by nie były to stereotypowe, schematyczne wyobrażenia o mieszkańcach innych krajów i kontynentów. Warto podkreślić, że dzieci z Afryki czy Azji, mieszkające w miastach, mają domy i ubrania podobne do tych, które znamy. Zadajemy pytanie: Co różni, a co łączy dzieci na całym świecie? Dzieci na podstawie zdjęć wypowiadają się na temat podobieństw i różnic w wyglądzie dzieci z różnych stron świata. Powinny zwrócić uwagę na kolor włosów, karnację, wzrost, sylwetkę, nastrój. Dlaczego jedne dzieci są wesołe, a inne smutne? Jak możemy pomóc tym, które wyglądają na smutne? Z jakich krajów mogą pochodzić te dzieci? Możemy podać krótką informację, np.: Wiele dzieci mieszka w krajach biednych. Muszą pracować, aby pomóc rodzicom w utrzymaniu rodziny. W Ameryce Południowej dzieci pracują w kopalniach, pchają ciężkie wózki załadowane węglem. Mali Afrykanie najczęściej spędzają czas na pastwiskach, pasąc bydło. Dzieci wymieniają różne sposoby pomocy niektórym dzieciom z biednych rejonów świata (kupowanie produktów ze specjalnym znaczkiem, akcje charytatywne, zbieranie darów itp.).
- Praca z KP4.30a – uzupełnianie ilustracji nalepkami, rozmowa na temat praw dziecka. Praca z KP4.30b – uzupełnianie tabeli nalepkami, czytanie zdań z poznanych liter, zapisywanie i obliczanie działania.
- „Mój portret” – dzieci przeglądają się w małych lusterkach, zwracając uwagę na kolor włosów, oczu, uczesanie, cechy charakterystyczne (pieprzyk). Wymyślają i pokazują w lusterku różne miny wyrażające radość, smutek, strach, zdziwienie, złość. Omawiamy sposób wykonania portretu (dzieci będą rysować tylko głowę i ramiona). Wyróżniamy z dziećmi części głowy, twarzy, szyję, ramiona. Dzieci rysują swoje portrety kredkami świecowymi na okrągłych kartonach (z kartonu A4 wycinamy jedno duże koło). Gotowe portrety podpisują swoim imieniem.
Dla chętnych kilka dodatkowych kart pracy z „Kodowania na dywanie”
lub
Materiały do scenariusza
Dzieci z różnych stron świata, ich domu i zabawy
02 czerwca 2020 (wtorek)
NASZE PRAWA I OBOWIĄZKI

NASZE PRAWA I OBOWIĄZKI
Temat dnia „NASZE PRAWA I OBOWIĄZKI” (wtorek 02.06.)
- Piosenka o prawach dziecka – wysłuchanie piosenki. Za chwilę posłuchamy piosenki, która mówi nam o prawach dzieci na całym świecie. Poproszę was, żebyście podczas słuchania postarali się zapamiętać, o jakich prawach dziecka śpiewają dzieci w piosence.
Piosenka o prawach dziecka
sł. i muz. Jerzy Kobyliński
Mam prawo żyć,
Mam prawo być sobą,
Czuć się bezpiecznie, wolną być osobą.
Mam prawo kochać i kochanym być,
Nie można mnie krzywdzić, poniżać i bić.
Mogę się śmiać,
Może się dziać pięknie,
Pragnę być zdrowy, rosnąć w swoim tempie.
Mam prawo wybrać sam przyjaciół swych,
Nie można mnie zmuszać do uczynków złych.
Ref.: Dziecka prawa poważna sprawa, Dziecka prawa to nie zabawa.
Mam prawo śnić, mam prawo być inny,
Mogę być słabszy, lecz nie czuć się winny.
Mam prawo śpiewać głośno, kiedy chcę,
Mam prawo płakać cicho, gdy mi źle.
Ref.: Dziecka prawa poważna sprawa, Dziecka prawa to nie zabawa.
Prosimy dzieci, by opowiedziały, o czym jest piosenka, o jakich prawach dziecka jest w niej mowa.
- „Prawda – nieprawda” – zabawa ćwicząca logiczne myślenie. Wypowiadamy różne zdania. Jeśli zdaniem dzieci zdanie jest prawdziwe, klaszczą, jeśli nieprawdziwe – tupią nogami. Przykładowe zdania:
– Nikt nie może mnie zmuszać do robienia złych rzeczy.
– Mogę zmusić kolegę, żeby grał ze mną w piłkę.
– Nikt nie może czytać moich listów bez pozwolenia.
– Mogę bawić się tylko z kolegami, których wybierze (imię dziecka).
– Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi.
– Mam prawo do tajemnic i własnego zdania.
– Mogę bawić się tylko z koleżankami, które wybierze (imię dziecka).
– Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić i bić.
- „Nasze prawa” – zabawa plastyczna. Waszym zadaniem jest stworzenie plakatu, który będzie pokazywał, jakie prawa dzieci są dla was najważniejsze. Możecie rysować, pisać, wyklejać i ozdabiać dowolnie plakat. Po zakończeniu pracy omówimy treść plakatu. Podczas pracy możecie włączyć Piosenkę o prawach dziecka, wspierać dzieci, służyć radą i pomocą.
- „Prawa i obowiązki” – praca z KZ. Dzieci przyglądają się ilustracjom na s. 74, opowiadają, co widza na zdjęciach i jakie prawa dziecka ilustrują te zdjęcia. Następnie omawiają zdjęcia na s. 75. Dzieci łączą zdjęcia w pary przedstawiające prawa i obowiązki
dzieci (prawo do zabawy – obowiązek sprzątania po zabawie; prawo do opieki lekarskiej – obowiązek dbania o własne zdrowie; prawo do życia w rodzinie – obowiązek dzielenia się z najbliższymi, troski o nich; prawo do nauki – odpowiedzialność za własną wiedzę.
- Praca z KP4.29a – dopasowywanie treści przeczytanej przez rodzica do obrazka:
- prawo do wychowania w rodzinie, 2. prawo do ochrony przed przemocą, 3. prawo do zabawy i wypoczynku, 4. prawo do wyrażania własnych poglądów, 5. prawo do opieki zdrowotnej, 6. prawo do edukacji. Praca z KP4.29b – odczytywanie krótkich zdań, łączenie ich z odpowiednimi obrazkami, rysowanie swoich obowiązków w domu i podczas zajęć.
lub
Materiały do scenariusza
Piosenka o prawach dziecka
01 czerwca 2020 (poniedziałek)
DZIEŃ DZIECKA - NASZE ZABAWY

DZIEŃ DZIECKA - NASZE ZABA
- „Zabawy dzieci z różnych stron świata” – rozmowa z dziećmi na temat ich ulubionych zajęć, zabaw oraz zabaw dzieci innych narodowości. Opowiadamy o zabawach, które znane są również w Polsce, ale pod innymi nazwami. Prosimy dzieci, aby spróbowały odgadnąć ich nazwy. Następnie przeprowadzamy z dziećmi kilka zabaw pochodzących z różnych stron świata. Możemy wskazać kraje na mapie, a także ich flagi.
- „Rzeka słów” – zabawa z Indii (Azja). Ustala się zakres słów, np. zwierzęta, rośliny. Podaje pierwsze słowo, a dzieci dodają kolejne. Każde słowo musi zaczynać się głoską, którą kończyło się poprzednie, np. tygrys – smok. Kto wciągu 10 sekund nie poda wyrazu, odpada z gry. Także w Polsce dzieci często grają w tę grę i nazywają ją „Podaj słowo”.
- „Rybak” – zabawa z Niemiec. Przed rozegraniem pierwszej rundy należy wybrać spośród dzieci „rybaka”. „Rybak” stoi przed dziećmi, które siedzą na krzesłach. Mają dłonie wystawione przed siebie – to ryby. Rybak wodzi jedną ręką wolno pod dłońmi uczestników, wygłaszając tekst: Łowiłem ryby przez noc całą, ale złowiłem ich bardzo mało. Po ostatnim wyrazie próbuje znienacka klepnąć w dłoń któreś z dzieci. Aby uniknąć złapania, musi ono błyskawicznie odsunąć rękę. Jeśli rybakowi nie uda się schwytać ryby, musi próbować ponownie. Jeśli mu się powiedzie – następuje zmiana ról.
- „Ciepło – zimno” – zabawa z Liberii (Afryka). Jedna osoba chowa jakiś przedmiot i daje wskazówki pozostałym – w wersji polskiej słowami: „ciepło”, jeśli dana osoba zbliża się do przedmiotu, lub „zimno”, jeśli się od niego oddala; w wersji z Liberii miejsce ukrycia przedmiotu sygnalizuje się nie słowami, ale klaskaniem z różnym natężeniem, w zależności od odległości kryjówki.
- „Ojciec Szymon każe” – zabawa z Panamy (Ameryka Środkowa). Na środku koła stoi ojciec Szymon i pokazuje wymyślone przez siebie figury, które reszta uczestników musi wykonać. Potem ojciec Szymon wybiera zmiennika. W polskich przedszkolach dzieci bawią się w tę zabawę, ale pod nazwą „Jeż
- „Skakanie w workach” – zabawa dzieci kolumbijskich plantatorów kawy, którzy mają pod dostatkiem parcianych worków na ziarenka kawy. Dzieci zostają podzielone na 2 lub 3 zespoły i ustawione w szeregach. Każda drużyna dostaje duży worek (może być to specjalnie uszyty worek 50 cm x70 cm lub worek na ziemniaki). Dzieci kolejno skaczą w workach do celu i wracają do szeregu, przekazując worek następnemu koledze. Wygrywa drużyna, której wszyscy uczestnicy jako pierwsi poradzą sobie z tym zadaniem. Utrudnieniem może być skakanie w kapeluszu – plantatorzy noszą białe lub słomkowe kapelusze. Jeśli dziecko zgubi kapelusz, musi założyć go na głowę, zanim zacznie kontynuować skoki.
- „Enchoque” (czyt. enczioke) – praca plastyczna, wykonanie zabawki pochodzącej z Boliwii. Wyjaśniamy, że Boliwia leży w Ameryce Południowej, jest ponad trzy razy większa niż Polska, mieszkają tam Indianie. Możemy pokazać ten kraj na mapie. Następnie proponujemy dzieciom wykonanie enchoque. Oryginalne enchoque składa się zdrewnianego kijka i drewnianej kuli połączonych sznurkiem. Wkuli jest wydrążony otwór. Gracz trzyma kijek i stara się, podrzucając kulkę w powietrze, nadziać ją na patyk. Enchoque można zrobić z papierowego lub plastikowego kubeczka, kawałka cienkiego sznurka i folii aluminiowej (ew. z orzechem włoskim w środku). Dzieci odcinają ok. 50–60 cm sznurka, końcówkę kładą na kawałku folii aluminiowej, a następnie zgniatają folię tak, by powstała kulka, a sznurek trzymał się w środku. N. robi grubą igłą lub szpikulcem otwór w dnie kubeczka, przewleka nitkę i zawiązuje supeł.
- Praca z KP4.33a – pisanie wyrazów po śladzie, łączenie zdjęcia z podpisem, kolorowanie. odnalezienie w książkach i albumach informacji na temat zabaw dzieci z różnych krajów. Praca z KP4.33b –układanie wyrazów z rozsypanki literowej, łączenie wyrazów z obrazkami.
- Zabawy, gry na dworze, np.:
- „Rangoli” – zabawa z Pakistanu. Rodzic rysuje kredą lub patykiem dowolny kształt lub wzór, łatwy do wypełniania. Może to być duży kwiat, fantazyjny domek czy mandala. Zadaniem dzieci jest „pokolorowanie” obrazu: trawą, kamyczkami, płatkami kwiatów, listkami itp.
- „Raz, dwa, trzy – Baba Jaga patrzy” – zabawa z Grecji. Jedno z dzieci to Baba Jaga. Stoi tyłem do pozostałych i woła: Raz, dwa trzy, Baba Jaga patrzy. W tym czasie dzieci szybko biegną w stronę Baby Jagi. Na słowo: patrzy Baba Jaga się odwraca. Kto nie zdołał się zatrzymać w bezruchu, wraca na start, kto zaś pierwszy dotknie Baby Jagi, ten zajmuje jej miejsce.
- „Memory wyrazowo-obrazkowe” – ćwiczenie spostrzegawczości i pamięci. Dzieci przygotowują kartoniki, które będą wykorzystane we wspólnej zabawie. Na przygotowanych kwadratach wykonują rysunki zabawek oraz piszą ich nazwy. Następnie zgromadzone kartoniki rozkładają na dywanie. Siadają, przyglądają się przez krótką chwilę obrazkom i ich podpisom. Następnie kartoniki zostają odwrócone. Uczestnicy zabawy kolejno odsłaniają po dwa kartoniki, próbując odnaleźć parę: obrazek i podpis. Wygrywa dziecko, które zbierze największą liczbę par.
lub
Materiały do scenariusza
29 maj 2020 (piątek)
PIKNIK RODZINNY

PIKNIK RODZINNY
- „Jedziemy z rodzicami na wycieczkę” – zabawa rodzinna, rozpoznawanie głosek w słowach. Pierwsza osoba trzyma w dłoni plecak, do którego trzeba włożyć przedmioty potrzebne na wycieczce. Każda osoba może zabrać tylko jedną rzecz i to taką, której nazwa rozpoczyna się pierwszą literą jego imienia. Musi też powiedzieć, dlaczego wybrało taki, a nie inny przedmiot. Np. Basia powie: Zabieram na wycieczkę bułkę, bo mogę zgłodnieć; Krzyś: Zabieram klocki, żeby się nie nudzić w razie deszczu. Po zakończeniu własnej wypowiedzi gracz podaje plecak osobie po swojej lewej stronie.
- „Co mam w koszu?” – zabawa sensoryczna. Ukrywamy w koszu przedmioty i produkty, które można zabrać na piknik, np. jabłko, gruszkę, kubek, papierowe talerzyki. Zadaniem dzieci jest rozpoznanie ich za pomocą dotyku i opowiedzenie, jakie cechy ma dany przedmiot. Zabawę można również poprowadzić z wykorzystaniem słownictwa języka obcego, np. angielskiego (miękki – soft, twardy – hard, długi – long, krótki – short, duży – big, mały – little itp.).
- „Przygody na pikniku” – zabawa matematyczna. Dzieci przygotowują sobie liczmany (np. klocki, kredki). Następnie rodzic wyciąga z kosza z poprzedniej zabawy po jednej rzeczy i układa zadanie na jej temat, np.: Na piknik zabrałam 3 jabłka. Moja koleżanka przyniosła jeszcze 2 jabłka. Ile mamy razem jabłek? Dzieci układają liczmany, dodają i odejmują w zakresie 10.
- „Letni piknik” – zabawa dydaktyczna. Rozkładamy na trawie koc. Na nim kładziemy różne skarby wiosenno-letnie: listki, trawę, gałązki, patyczki, kamyki itp. Zapraszamy dzieci do stworzenia z nich różnych obrazów i kompozycji. Ważna jest pomysłowość i kreatywność dzieci.
- „Moja ulubiona piosenka” – przypomnienie poznanych piosenek w tym tygodniu. Wybranie i powtórzenie zabawy do ulubionej piosenki.
Dla chętnych sudoku i gra planszowa „Rodzina”.
lub
Materiały do scenariusza
28 maj 2020 (czwartek)
Z RODZINĄ NAJLEPIEJ

Z RODZINĄ NAJLEPIEJ
- „Rodzina” – rozmowa z dziećmi o rodzinie. Prezentujemy dzieciom zdjęcia i prowadzimy rozmowę: Czy umiecie podać nazwy członków z rodziny? Czym różnią się członkowie rodziny? (płcią, wiekiem, wyglądem itd.) Kim jest dla was mama mamy i mama taty? Kim wy jesteście dla nich? Kim jest dla was tata mamy i tata taty? Kim wy jesteście dla nich? Kim jest dla was siostra mamy i siostra taty? Kim jest dla was brat mamy i brat taty? Jak spędzacie czas wolny z rodziną? Co najbardziej lubicie robić z rodziną? Następnie zachęcamy dzieci do wypowiedzi na temat struktury rodziny. Ile osób ma twoja rodzina? Policz je. Kto to są dziadkowie? Jak mają na imię twoje babcie i twoi dziadkowie? Ile dzieci mają twoi rodzice? Ile masz rodzeństwa, ile sióstr, ilu braci? Jak się nazywają? Zabawę można przeprowadzić w języku obcym, np. angielskim. Prosimy, aby dzieci obejrzały dokładnie zdjęcia rodzin, a następnie odpowiedziały na pytania, używając słów określających członków rodziny (mama – mother, tata – father, babcia – grandmother, dziadek – grandfather, ciocia – aunt, wujek – uncle, siostra – sister, brat – brother, rodzeństwo – siblings).
- „Co słychać w domu?” – zagadki słuchowe. Odtwarzamy nagranie odgłosów: wiercenia wiertarką, przybijania gwoździa, śmiechu mężczyzny, płaczu dziecka, pracy w kuchni, a dzieci próbują odgadnąć, co usłyszały.
- „Które przedmioty należą do mamy, a które do taty” – proszę rodzica o przygotowanie przedmiotów należących do mamusi/tatusia. Następnie dzieci segregują je wg tego do kogo należą, koloru, wielkości i innych wybranych cech. Dziecko podaje jego nazwę, wyodrębnia głoski w nagłosie i wygłosie,
- Praca z KP4.27a – czytanie zdań, kolorowanie ramek prawidłowych podpisów ilustracji. Praca z KP4.27b – rysowanie po śladzie, wyklejanie obrazka kawałeczkami kolorowego papieru. Praca z KZ75 – czytanie tekstu z poznanych liter.
- Moja wesoła rodzinka – słuchanie piosenki. Zachęcamy dzieci do wysłuchania piosenki i policzenie, ile razy występuje w niej słowo mama. Omawiamy z dziećmi treść każdej zwrotki, dzieci opowiadają o wskazanych członkach swoich rodzin.
Moja wesoła rodzinka
sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tomasz Strąk
My rodzinę dobrą mamy,
zawsze razem się trzymamy!
I choć czasem czas nas goni,
my jak palce jednej dłoni!
Ref.: Mama, tata, siostra, brat i ja – to mój mały świat!
Dużo słońca, czasem grad –to wesoły jest mój świat!
Mama zawsze kocha czule,
ja do mamy się przytulę,
w bólu, żalu i rozterce,
bo ma mama wielkie serce!
Ref.: Mama, tata, siostra, brat…
Z tatą świetne są zabawy,
z nim świat robi się ciekawy!
Tata ma pomysłów wiele,
jest najlepszym przyjacielem!
Ref.: Mama, tata, siostra, brat…
Gdy napsocę i nabroję,
siedzę w kącie, bo się boję!
Tata skarci, pożałuje,
a mamusia pocałuje!
Ref.: Mama, tata, siostra, brat…
Kiedy nie mam taty, mamy,
wszyscy sobie pomagamy!
I choć sprzątać nie ma komu,
jest wesoło w naszym domu!
Ref.: Mama, tata, siostra, brat…
- „Dom to…” – zabawa w skojarzenia. Prosimy, by każde dziecko dokończyło zdanie „Dom to…”.
lub
Materiały do scenariusza
Piosenka – Moja wesoła rodzinka
27 maj 2020 (środa)
BRAT I SIOSTRA

BRAT I SIOSTRA
- „Rodzina” – opowiadanie ilustrowane ruchem. Dziewczynki przyjmują role sióstr, chłopcy – braci. Snujemy opowieść, dzieci ilustrują ją gestami. Za każdym razem, gdy dzieci usłyszą słowo brat – chłopcy robią przysiad. Kiedy pojawi się słowo siostra – dziewczynki podskakują. Ponadto, wszystkie dzieci starają się wykonywać ruchy opowiedziane przez rodzica w opowiadaniu. Pewnego dnia rodzeństwo – brat i siostra – wybrało się na spacer do parku. Wyszli ze swego domu i zrobili 3 kroki do przodu (dzieci przesuwają się do przodu, robiąc trzy kroki). Następnie brat zauważył ślimaka na liściu akacji i cofnął się o jeden krok. Siostra z kolei usłyszała szelest w gałązkach bzu i przesunęła się o dwa kroki w lewo. Oddzielili się od siebie. Co muszą teraz zrobić brat i siostra, żeby się spotkać? Ile kroków i w którą stronę muszą wykonać? Dzieci szukają rozwiązania, sprawdzają jego poprawność. Udało się! Brat z siostrą wspólnie wędrują do parku. Zrobili pięć kroków do przodu i trzy kroki w prawo. Siostra zauważyła nadchodzącą babcię i zrobiła jeszcze dwa kroki do przodu. Brat dołączył do niej, ale szedł inną drogą, więc wykonał dwa kroki w lewo i kolejne dwa kroki do przodu.
- „Maskotki” – praca plastyczna, wykonywanie maskotki dla brata, siostry lub rodziców. Przygotowujemy materiały: skarpetki, włóczki, kolorowe guziki, kolorowy papier lub materiał, klej, wstążeczki, wata do wypełnienia skarpetki. Prosimy dzieci, by wypełniły skarpetkę watą. Z włóczki o dowolnym kolorze dzieci robią czuprynkę stworka i przyklejają ją do skarpety. Mogą związać włoski wstążką. Przyklejają oczy z guzików. Z kolorowego materiału (papieru) wycinają buźkę. Ozdabiają maskotkę według własnego pomysłu. Tak przygotowane maskotki można wykorzystać jako pacynki w teatrzyku.
- „Zabiorę brata na koniec świata” – akompaniament do piosenki. Zapraszamy dzieci do wspólnego wysłuchania piosenki. Dzieci tworzą akompaniament do piosenki wykorzystując przybory i naczynia kuchenne.
Zabiorę brata
sł. Ewa Chotomska, muz. Krzysztof Marzec
Ten mały to mój starszy brat,
On zawsze bardzo mało jadł,
Marudzi już od rana,
Bo nie chce jeść śniadania.
Więc martwi się rodzina,
Że ma „niejadka” syna.
Przepadam wprost za bratem,
I straszę czasem tatę.
Ref.: Zabiorę brata na koniec świata,
Znajdziemy wyspę jak Robinson.
Zabiorę brata na koniec świata,
Tam zbudujemy wspólny dom.
W szałasie będzie można spać
I pomarańcze z drzewa rwać,
Codziennie jeść banany,
U stóp wspaniałej liany.
A mleko pić z kokosa,
Co rośnie koło nosa.
Nie będzie nikt narzekał,
Że nie pijemy mleka.
Ref.: Zabiorę brata na koniec świata…
Wakacje będą cały rok,
Gorąca plaża już o krok,
Powietrze, słońce, woda,
Beztroska i wygoda.
A jeśli za rodziną
Na wyspie zatęsknimy,
Wyślemy list w butelce,
Do siebie zaprosimy.
Ref.: Zabiorę brata na koniec świata…
- Praca z KP4.26a – odszukiwanie osób na fotografii na podstawie przeczytanych zdań oraz tekstu przeczytanego przez rodzica: Ciocia Julki stoi z lewej strony mamy Julki. Siostra Julki jest ubrana na zielono. Babcia Julki stoi z lewej strony cioci. Praca z KP4.26b – rozpoznawanie emocji, wymyślanie rozwiązań konfliktów pomiędzy rodzeństwem, kontynuowanie rytmów. Praca z KP4.28a – kącik grafomotoryczny, pisanie po śladzie nazw członków rodziny.
- „Podskocz, jeśli usłyszysz głoskę…” – zabawa ruchowa. Wyjaśniamy dzieciom, że mają podskoczyć, kiedy usłyszą wyraz rozpoczynający się głoską m. Podaje różne słowa. Gdy słowo nie rozpoczyna się na m, dzieci stoją nieruchomo. Głoski można dowolnie zmieniać.
lub
Materiały do scenariusza
Piosenka – Zabiorę brata na koniec Świata
26 maj 2020 (wtorek)
MOJA MAMA

MOJA MAMA
Temat dnia „MUZYCZNE OPOWIEŚCI” (piątek 22.05.)
- „Ilustrujemy ruchem” – zabawa muzyczno-ruchowa do utworu P. Czajkowskiego Walc kwiatów. Każde dziecko bierze po jednej białej wstążce lub pasku białej bibuły. Dzieci podczas słuchania utworu poruszają się, ilustrując ruchem i gestem dźwięki muzyki.
- „Przesyłanie misia” – zabawa integracyjna. Wyobraźcie sobie: „Dzieci siedzą w kole, ich zadaniem jest przekazywanie sobie maskotki bez użycia rąk, np. pod pachą”. Zapraszamy dzieci do rozmowy: Jak waszym zdaniem czuł się miś? Spróbujcie nazwać te emocje, np. Miś bał się, że spadnie, Było mu niewygodnie, Coś mogło go zaboleć, Było mu nie przyjemnie. Dążymy do tego, by dzieci uświadomiły sobie, że różne osoby w tych samych sytuacjach mogą doświadczać odmiennych stanów emocjonalnych, nie zawsze są one przyjemne.
- „Uczucia w palcach” – gra planszowa w parach z wykorzystaniem W51. Wspólnie z dziećmi nazywamy palce jednej dłoni, pojedynczo je prostując. Możemy jednocześnie podać nazwy w języku obcym, np. angielskim (kciuk – thumb, palec wskazujący – index finger, palec środkowy – middle finger, palec serdeczny – ring finger, mały palec – little finger). Dzieci przeliczają palce za pomocą liczebników głównych i porządkowych, licząc od kciuka (pierwszy – first, drugi – second, trzeci – third, czwarty – fourth, piąty – fifth). Dzieci mogą na paznokciach jednej ręki napisać cyfry 1–5, zaczynając numerowanie od kciuka. Dzieci wypychają kostki z W51 i sklejają je. Dzieci grają w parach, rzucając jednocześnie dwiema kostkami – z cyframi 1–5 i symbolami emocji. Zadaniem dzieci jest za pomocą ruchów dłoni pokazać emocje widoczne na kostce i spróbować opowiedzieć o ich przyczynie, korzystając z liczebników porządkowych, np.: Dłoń jest smutna (gest), bo pierwszy palec został przycięty w szufladzie. Kiedy historia emocji jednego palca zostanie opowiedziana – dziecko ściera cyfrę z odpowiedniego paznokcia lub zapisuje ją na kartce. Wygrywa ta osoba, która pierwsza opowie historię uczuć wszystkich palców swojej jednej dłoni.
- Praca z KP4.23b – pisanie po śladzie nazw wybranych emocji. Praca z KP4.28b – kącik grafomotoryczny, kolorowanie pól zgodnie z zauważoną regułą.
- Kilka dodatkowych kart pracy na podsumowanie wiadomości w załącznikach.
lub
Materiały do scenariusza
Piosenka – Mama w kuchni
25 maj 2020 (poniedziałek)
MÓJ TATA

MÓJ TATA
Temat dnia „MÓJ TATA” (poniedziałek 25.05.)
- Mój tato – rozmowa z dziećmi na temat taty, inspirowana treścią wiersza. Zapraszamy dzieci do uważnego wysłuchania wiersza i zastanowienia się, kto opowiada ten wiersz – dziewczynka czy chłopiec.
Mój tato
Bożena Forma
Chodzimy z tatą na długie spacery,
mamy wspaniałe dwa górskie rowery.
Po parku na nich często jeździmy
i nigdy razem się nie nudzimy.
Gdy mroźna zima nagle przybywa
i ciepłym szalem wszystko okrywa,
bierzemy narty i śnieżne szlaki
wciąż przemierzamy jak szybkie ptaki.
Często chodzimy razem do kina,
lubimy obaj, gdy dzień się zaczyna.
Takiego mieć tatę to wielkie szczęście
– życzeń mu składam dziś jak najwięcej.
Po lekturze wiersza prosimy dzieci, aby odpowiedziały na pytania: Jak mają na imię wasi tatusiowie? Jak wyglądają wasi ojcowie? Jacy są? Co robicie wspólnie z nimi? Kim są z zawodu Wasi tatusiowie? Jakie mają hobby?
- „Tata i ja” – pantomima. Tata razem z dzieckiem odgrywają ulubione scenki, zajęcia, które razem lubią robić np. tata z dzieckiem idą na spacer, tata z dzieckiem kopią do siebie piłkę; tata z dzieckiem się siłują. Pozostali członkowie rodziny próbują odgadnąć nazwę.
- „Mój tata w pracy” – prace plastyczne dowolną techniką, dzieci przedstawiają swoich ojców w pracy. Na koniec dzieci opowiadają o swoich rysunkach.
- Praca z KP4.25a – odnajdywanie różnic między ilustracjami, przeliczanie pieniędzy, tworzenie zbiorów. Praca z KP4.25b – czytanie zdań opisujących tatę, pisanie po śladzie, rysowanie zgodnie z instrukcją.
- Tata czarodziej – wysłuchanie piosenki, nauka refrenu na pamięć.
Tata czarodziej
sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec
Łatwo poznasz mego tatę,
bo koszule nosi w kratę. I na nosie okulary (chociaż wcale nie jest stary!). Włosy krótko przystrzyżone, lekko na bok ułożone. Ot, zwyczajny tata! Ale… drzemie w nim magiczny talent. Ref.: Mój tata jest czarodziejem, bo kiedy on się śmieje, znikają chmury, ucieka deszcz. Wychodzi słońce… Świat piękny jest! |
Łatwo poznasz mego tatę,
w pracy chodzi pod krawatem. Z miną srogą i poważną (bo ma pracę bardzo ważną!) Marynarka i w kant spodnie (bo tak modnie i wygodnie). Ot, zwyczajny tata, ale… drzemie w nim magiczny talent. Ref.: Mój tata jest czarodziejem, bo kiedy on się śmieje, znikają chmury, ucieka deszcz. Wychodzi słońce… Dobrze, że jest! |
lub
Materiały do scenariusza
22 maj 2020 (piątek)
MUZYCZNE OPOWIEŚCI

MUZYCZNE OPOWIEŚCI
- „Ilustrujemy ruchem” – zabawa muzyczno-ruchowa do utworu P. Czajkowskiego Walc kwiatów. Każde dziecko bierze po jednej białej wstążce lub pasku białej bibuły. Dzieci podczas słuchania utworu poruszają się, ilustrując ruchem i gestem dźwięki muzyki.
- „Przesyłanie misia” – zabawa integracyjna. Wyobraźcie sobie: „Dzieci siedzą w kole, ich zadaniem jest przekazywanie sobie maskotki bez użycia rąk, np. pod pachą”. Zapraszamy dzieci do rozmowy: Jak waszym zdaniem czuł się miś? Spróbujcie nazwać te emocje, np. Miś bał się, że spadnie, Było mu niewygodnie, Coś mogło go zaboleć, Było mu nie przyjemnie. Dążymy do tego, by dzieci uświadomiły sobie, że różne osoby w tych samych sytuacjach mogą doświadczać odmiennych stanów emocjonalnych, nie zawsze są one przyjemne.
- „Uczucia w palcach” – gra planszowa w parach z wykorzystaniem W51. Wspólnie z dziećmi nazywamy palce jednej dłoni, pojedynczo je prostując. Możemy jednocześnie podać nazwy w języku obcym, np. angielskim (kciuk – thumb, palec wskazujący – index finger, palec środkowy – middle finger, palec serdeczny – ring finger, mały palec – little finger). Dzieci przeliczają palce za pomocą liczebników głównych i porządkowych, licząc od kciuka (pierwszy – first, drugi – second, trzeci – third, czwarty – fourth, piąty – fifth). Dzieci mogą na paznokciach jednej ręki napisać cyfry 1–5, zaczynając numerowanie od kciuka. Dzieci wypychają kostki z W51 i sklejają je. Dzieci grają w parach, rzucając jednocześnie dwiema kostkami – z cyframi 1–5 i symbolami emocji. Zadaniem dzieci jest za pomocą ruchów dłoni pokazać emocje widoczne na kostce i spróbować opowiedzieć o ich przyczynie, korzystając z liczebników porządkowych, np.: Dłoń jest smutna (gest), bo pierwszy palec został przycięty w szufladzie. Kiedy historia emocji jednego palca zostanie opowiedziana – dziecko ściera cyfrę z odpowiedniego paznokcia lub zapisuje ją na kartce. Wygrywa ta osoba, która pierwsza opowie historię uczuć wszystkich palców swojej jednej dłoni.
- Praca z KP4.23b – pisanie po śladzie nazw wybranych emocji. Praca z KP4.28b – kącik grafomotoryczny, kolorowanie pól zgodnie z zauważoną regułą.
- Kilka dodatkowych kart pracy na podsumowanie wiadomości w załącznikach.
lub
Materiały do scenariusza
Czajkowski – Walc Kwiatów
21 maj 2020 (czwartek)
JAK POZBYĆ SIĘ STRACHU

JAK POZBYĆ SIĘ STRACHU
- „Tajemnicza przesyłka” – wprowadzamy dzieci w klimat zabawy sugestią, że ktoś zostawił pod drzwiami przesyłkę. Prosimy dziecko o sprawdzenie, co się w niej znajduje. Mówimy, by jeszcze nie rozpakowywać zaklejonego pudełka, lecz sprawdzić jego zawartość przez włożenie ręki w otwór widoczny z boku. Cała zaimprowizowana sytuacja ma doprowadzić do nazwania przez dzieci emocji, które towarzyszą im w trakcie poznawania zawartości pudełka. Pomagamy dzieciom podsumować tę część zabawy pytaniami: Czy to było przyjemne doświadczenie – sięgać ręką do pudełka, którym nie wiedzieliście, co się znajduje? Co czuliście w tym momencie? Czy ktoś w was odczuwał niepokój lub strach? Co mogliśmy zrobić inaczej, żeby zmniejszyć napięcie i lęk towarzyszący nieznanemu doświadczeniu? Po rozmowie z dziećmi następuje otwarcie pudełka.
- Lisi ogon – przypomnienie wiersza z opowiadania M. Bennewicza Lisi ogon. Do wiersza proponuję zabawę ruchową, zachęcając dzieci do wypowiadania treści wiersza. Prosimy o powtarzanie rymowanki zawartej w opowiadaniu oraz ilustrowanie jej treści ruchem (kilka powtórzeń).
Bo strach to tylko przebranie, (gest rozkładania rąk, dłonie otwarte, wyprostowane)
I groźne zakłada maski (dotykanie twarzy, przesuwanie dłoni od czoła do brody)
lecz zadaj sobie pytanie, (gest rozkładania rąk, dłonie otwarte, wyprostowane)
na jakie czeka oklaski? (składanie dłoni jak do oklasków)
Stres karmi się naszym strachem (podnoszenie dłoni do ust, pokazywanie gestu jedzenia)
Jak gołąb na dachu bułką. (podnoszenie dłoni do ust, pokazywanie gestu jedzenia)
Wystarczy jednym zamachem (gest zrzucania czegoś z półki, szeroki zamach jedną, następnie
Przegonić go jak kurz z półki. drugą ręką na zmianę)
- Praca z KP4.22b – kolorowanie ilustracji według kodu, określanie przyczyn zdenerwowania. Praca z KP4.23a – kreślenie drogi w labiryncie, pisanie wyrazów po śladzie.
- „Nie rozśmieszaj mnie” – zabawa w parach. Dwie osoby siadają naprzeciwko siebie. Jedno z nich usiłuje być poważne i za wszelką cenę stara się nie uśmiechać. Drugie ma za zadanie rozśmieszyć partnera. Kiedy mu się to uda, następuje zamiana ról. Po zakończeniu ćwiczeń w parach dzieci próbują odpowiedzieć na pytania: Co czułeś/czułaś w trakcie tego ćwiczenia? Czy łatwo było zachować powagę? Co ci w tym pomagało, a co utrudniało to zadanie?
lub
20 maj 2020 (środa)
OSWAJAMY SIĘ Z CIEMNOŚCIĄ

OSWAJAMY SIĘ Z CIEMNOŚCIĄ
- Czarna jama – słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści. N. zaprasza dzieci do wysłuchania utworu. Podkreśla, na co powinny zwrócić szczególną uwagę: Zastanówcie się, proszę, kto jest bohaterem utworu – chłopiec czy dziewczynka? Czego boi się bohater wiersza? Co to jest „lęk”? Czym jest „czarna jama” z wiersza?
Czarna jama
Joanna Papuzińska
Nie wie tata ani mama,
że jest w domu czarna jama…
Czarna, czarna, czarna dziura
bardzo straszna i ponura.
Gdy w pokoju jestem sam
lub gdy w nocy się obudzę,
to się boję spojrzeć tam.
Tam jest chyba mokro, ślisko,
jakby przeszło ślimaczysko…
Musi żyć tam wstrętne zwierzę,
co ma skołtunione pierze,
i do łóżka mi się wepchnie!
To jest gęba rozdziawiona,
wilczym zębem obrębiona,
coś w niej skrzeknie, chrypnie, wrzaśnie
i ta gęba się zatrzaśnie…
Ła!
Ojej, tato, ojej, mamo,
uratujcie mnie przed jamą!
Nie zamykaj, mamo, drzwi,
bo jest bardzo straszno mi.
A w dodatku
w tamtej jamie
coś tak jakby mruga na mnie,
że mam przyjść…
Może tkwi tam mała bieda,
która rady sobie nie da?
Którą trzeba poratować?
Może leżą skarby skrzacie?
Więc podczołgam się jak kot.
Ja – odważny, ja – zuchwalec
wetknę w jamę jeden palec.
I wetknąłem aż po gardło,
ale nic mnie nie pożarło.
Więc za palcem wlazłem cały.
Wlazłem cały!
No i już.
Jaki tu mięciutki kurz.
Chyba będę miał tu dom.
Chyba to jest pyszna nora,
nie za duża, lecz dość spora.
Latareczkę małą mam.
Nie ma
w domu
żadnych jam!
- prowadzi rozmowę na temat wiersza, pomagając dzieciom pytaniami: Czy narratorem wiersza jest chłopiec, czy dziewczynka? Poczym to poznaliście? Czego boi się bohater wiersza? Co to jest „lęk”? Czy to dobrze, czy źle się bać? Jakie są sposoby poradzenia sobie z lękiem przed nieznanym? Czym jest „czarna jama” z opowiadania? Dlaczego ciemność budzi w nas lęk?
- „Co widzisz w ciemności?” – proponujemy, by dzieci schowały głowy pod kocem i doświadczyły ciemności. W zabawie uczestniczą dzieci, które tego chcą, zachęcamy, ale jeśli niektóre dzieci czują lęk, mogą nie skorzystać z propozycji. Po zabawie dzieci dzielą się wrażeniami na temat tego, co widziały w ciemności.
- „Wędrujemy do czarnej jamy” – zabawa w parach. Na początku ustalamy start i metę. Start miejsce, z którego będziemy wyruszać, meta to „czarna jama” np. stół albo krzesło przykryty kocem, Jedno osoba z pary mówi instrukcje do ucha drugiej osobie, który/która ma dotrzeć do czarnej jamy. Następnie osoby zamieniają się rolami. Zabawa może być przeprowadzona z wykorzystaniem słownictwa w języku obcym nowożytnym, np. angielskim (w prawo – to the right, w lewo – to the left, do przodu – straight ahead, do tyłu – go back).
- Praca z KP4.22a – łączenie kropek zgodnie z instrukcją, rysowanie linii pośladzie według symbolicznych wskazówek. Praca z KP4.28a – kącik grafomotoryczny, pisanie po śladzie wyrazów określających emocje.
- „Nasze uczucia” – samodzielna praca z KZ (s. 72–73) – czytanie prostych wyrazów, oglądanie ilustracji, zabawa czerwoną folią.
lub
19 maj 2020 (wtorek)
W PŁACZU NIE MA NIC ZŁEGO

W PŁACZU NIE MA NIC ZŁEGO
- Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – słuchanie utworu i rozmowa na temat jego treści. Podczas słuchania utworu postarajcie się zapamiętać, jak miał na imię jego bohater. Jak przygoda mu się przytrafiła?
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie (fragment)
Renata Piątkowska
– No, Łukasz, co z tobą? – Babcia podeszła do wnuczka, który zwinął się w kłębek na kanapie, i pogłaskała go po głowie.
– Babciu, przecież ty wiesz, że ja się nauczyłem tego wiersza. Umiałem go! Jeszcze wczoraj mówiłem go z pamięci bez jednego błędu!
– To prawda – przyznała babcia.
– No widzisz. A na występie, gdy przyszła moja kolej, wszystko zepsułem. Początkowo szło mi nawet dobrze. Gdy powiedziałem jedną linijkę, zaraz wiedziałem, jak zaczyna się następna. Aż doszedłem do miejsca, w którym Słoń Trąbalski pozapominał imiona swoich dzieci, żony, a nawet własne. Wybrał się więc do doktora, adwokata, szewca i rejenta, lecz nie pamiętał, o co mu chodzi. Powiedziałem słowa: „Dobrze wiedziałem, lecz zapomniałem, może kto z panów wie, czego chciałem?”.
I tu koniec. Nie wiedziałem, co dalej. Nie mogłem sobie przypomnieć, jak zaczyna się następna zwrotka. Zapomniałem, jak się nazywam. W głowie miałem pustkę. – Widać było, że Łukasz bardzo przeżywa swój nieudany występ.
– Wiem, że nauczyłeś się tego wiersza, ale dopadła cię trema. To się zdarza nawet prawdziwym aktorom na scenie – pocieszała babcia.
– Nie wyszło mi z tym wierszem, ale największą przykrość zrobił mi Witek – rozżalił się Łukasz.
– A co on ma z tym wspólnego? – spytała babcia.
– Witek przepytywał mnie z tego wiersza przed występem, a potem siedział w pierwszym rzędzie i miał trzymać za mnie kciuki. I kiedy na scenie zapomniałem, co mam dalej mówić, na sali zapadła cisza. Przeciągała się coraz bardziej, a ja byłem coraz bardziej przerażony. Szukając ratunku, spojrzałem na Witka. Myślałem, że może mi podpowie, jak zaczyna się następna zwrotka. A wtedy Witek zaczął się ze mnie śmiać. Pokazał na mnie palcem i zawołał:
– Mówi wiersz o zapominalskim słoniu, a sam zapomniał, jak ma być dalej. Łukasz Trąbalski, zapominalski! Ha-ha-ha! – Witek śmiał się głośno i złośliwie, a razem z nim cała sala. Ten śmiech słyszałem nawet za kulisami. Nigdy mu tego nie zapomnę. Przyjaciel się tak nie zachowuje – stwierdził Łukasz z żalem.
– No cóż, jak mówi przysłowie, prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Ty, będąc w kłopocie, zawiodłeś się na swoim przyjacielu, ale nie zawsze tak bywa. Trudna sytuacja może być okazją, aby ktoś poznał nas z najlepszej strony.
Zachęcamy dzieci do dzielenia się wrażeniami po wysłuchaniu opowiadania: Jak miał na imię bohater opowiadania? Co mu się przytrafiło? Na czyją pomoc liczył Łukasz? Jak myślicie, jak się wtedy czuł? Co oznacza przysłowie Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie? Co mogłoby pomóc poprawić nastrój Łukaszowi? Czy wy też kiedyś byliście w podobnej sytuacji?
- „Co mogłoby pomóc Łukaszowi?” – zabawa dramowa. Zachęcamy dzieci do krótkiej burzy mózgów, podczas której zastanawiają się, co mogłoby pomóc Łukaszowi – bohaterowi opowiadania, który czuje się bardzo źle z powodu zachowania przyjaciela. Tak kierujemy rozmową, by pojawiła się również odpowiedź, że Łukasz mógłby płakać, smucić się, wyżalić się komuś bliskiemu, np. babci. Podkreślamy, że płacz często pomaga nam uporać się z trudnymi emocjami, reguluje je. Mówimy, że nie wolno wyśmiewać się z płaczących osób. Wyjaśniamy, że dorośli też czasem się boją, smucą, płaczą i to jest w porządku. Chętne dzieci przedstawiają za pomocą gestów, w jaki sposób można pomóc chłopcu.
- „Ukryte słowa” –Mamy w języku polskim takie słowa, które zawierają w sobie inne, krótsze słowa. Będę mówić słowo, a waszym zadaniem jest znalezienie w nim innego słowa. Kiedy dziecko poda nowe, krótsze słowo, prosimy o określenie głoski na początku, na końcu i głosek w środku. Przykładowe słowa: laska, parasolka, serce, słońce, malina, tulipan, burak, sałata, .
- Praca z KP4.21a – rysowanie propozycji pomocy innym. Praca z KP4.21b – pisanie po śladzie wyrazów, które odpowiadają stanom emocjonalnym osób na ilustracjach.
lub
18 maj 2020 (poniedziałek)
UCZYMY SIĘ WYRAŻAĆ EMOCJE

UCZYMY SIĘ WYRAŻAĆ EMOCJE
Temat dnia „UCZYMY SIĘ WYRAŻAĆ EMOCJE” (poniedziałek 18.05.)
- Wrażenia i uczucia – słuchanie opowiadania i rozmowa na jego temat. Za chwilę przeczytam opowiadanie i poproszę, abyście zwrócili szczególną uwagę na to, jakie zdarzenie wywołało rozmowę o uczuciach.
Wrażenia i uczucia
Maciej Bennewicz
– Co się stało? – spytał wujek Alfred.
– Na klatce schodowej zgasło światło – odpowiedziała babcia. – Adaś bardzo się przestraszył, ponieważ nie mogliśmy znaleźć włącznika. Najpierw upadła mi siatka z zakupami, potem Dragon się wyrwał i pobiegł na parter. W końcu torebka i jej cała zawartość wraz z kluczami wysypała się na schody. Zdaje się, że w tym całym zamieszaniu Ada też się nieźle wystraszyła.
Wujek spojrzał najpierw na Adama, a potem na Adę. Raz jeszcze na Adama i znów na Adę. Rzeczywiście oboje mieli nietęgie miny. Adam spoglądał na czubki butów, jakby zauważył tam coś bardzo ciekawego. Ada natomiast wierciła się niespokojnie, oblizując łyżeczkę po jogurcie, którą oblizała już sto razy.
– Nie lubię ciemności – stwierdził Adam po chwili.
– Ja też nie lubię – zawtórowała mu Ada.
– Co takiego jest w ciemności, że jej nie lubicie? – spytał wujek Alfred.
– Nie lubię ciemności, bo wtedy nic nie widać – stwierdził Adaś po długiej chwili milczenia.
– A ty, dlaczego nie lubisz ciemności? – Wujek zwrócił się do Ady.
– Bo nic nie widać, tak jak powiedział Adam. A oprócz tego w ciemności jest pełno strachów.
– Strachów? – zdziwił się Alfred.
– No tak – odpowiedziała Ada. – Nie wiadomo, co w ciemności czyha. Z różnych dziur i kątów mogą wyleźć wstrętne licha.
– No proszę – ucieszył się wujek. – Ada potrafi układać wierszyki: „Nie wiadomo, co w ciemności czyha. Z różnych dziur i kątów mogą wyleźć wstrętne licha”.
I kiedy wujek rytmicznie wyrecytował wierszyk Ady, strojąc przy tym głupie miny, wszyscy parsknęli śmiechem.
– W takim razie nie ma innego wyjścia, musimy zrobić bardzo ważny eksperyment – zarządził Alfred.
Po chwili na środku salonu stało sześć krzeseł, szczelnie opatulonych czterema kocami w taki sposób, że powstał długi i ciemny tunel. Wujek ze swojego plecaka wyjął latarkę i powiedział:
– W tunelu, który zbudowaliśmy z koców, jest ciemno, prawda? – Wszyscy wraz z babcią przytaknęli głowami. Wujek kontynuował: – Ale w salonie jest jasno. Jak powstała ciemność?
– Z koców? – spytała Ada.
– Z krzeseł? – dodał Adam.
– Oczywiście, ciemność powstała z koców i krzeseł. Sami zrobiliśmy ciemny korytarz! – zakrzyknął Alfred, zapalił latarkę i dał nura do tunelu. Po chwili był po drugiej stronie salonu, uśmiechnięty wymachiwał włączoną latarką. – Kto następny da nura w ciemność? Oczywiście należy mieć zapaloną latarkę!
Ada podbiegła do Alfreda i podobnie jak on przed momentem zanurkowała pod kocami. Po chwili była po drugiej stronie salonu, szczęśliwa i dumna. Eksperyment powtórzyła babcia, za nią pies Dragon i na końcu, trochę się ociągając – Adam.
– W takim razie czas na drugi eksperyment: przejście przez tunel z latarką w ręce, ale wyłączoną. W każdej chwili można ją włączyć i ciemność zniknie. Można jednak przejść ciemny przesmyk bez włączania latarki. Na końcu i tak jest jasno.
Po chwili wszyscy odważnie zaliczyli nowy eksperyment. Trzecia próba była najtrudniejsza: przejście przez tunel bez latarki. Wujek Alfred wymyślił jednak jeszcze coś dziwniejszego. Gdy Ada jako druga przechodziła przez tunel na czworakach w całkowitej ciemności i to bez latarki, wujek zerwał środkowy koc i zakrzyknął:
– Ta dam! Stała się jasność!
– Już wiem – zawołał Adam. Ciemność to nie tylko koce i krzesła. Ciemność to brak światła. W ciemności wszystko jest takie samo, tylko brakuje światła. Kocami odgrodziliśmy się od światła w pokoju!
– W takim razie czego się bałeś? – spytał wujek.
– W takim razie bałem się tego, czego nie widziałem.
– A ja bałam się tego, co sobie wyobrażałam – stwierdziła Ada.
– Stąd powiedzenie, że strach ma wielkie oczy, gdyż oczy robią się szerokie, gdy sobie wyobrażamy coś okropnego albo gdy nie znamy prawdy – powiedziała babcia.
– Na czole masz ciemną zmarszczkę i zrobiłeś takie bardzo poważne oczy, jakbyś się złościł albo raczej zmartwił – uzupełnił Adam.
Wujek zrobił sobie zdjęcie telefonem i starł makijaż.
– Znakomicie – stwierdził. – Moja twarz wyrażała smutek i żal. Można również powiedzieć, że widać było powagę, skupienie, zmartwienie, a nawet trochę grozy. Uczucia ludzi doskonale widać na ich twarzach. Wystarczy przez moment się przypatrzyć, a potem zapytać siebie samego: co czuję? Wtedy najczęściej ani trochę się nie mylimy. Odpowiedź przychodzi sama. Wystarczy opisać słowami to, co się czuje, gdy patrzy się na twarz drugiego człowieka, i już wiadomo, jakie uczucia w nas budzi oraz jakie przekazuje. Użyliśmy z babcią farb i kosmetyków, żeby podkreślić rysy twarzy i uczucia, lecz na co dzień i bez tego widać, co wyrażają twarze ludzi dorosłych i dzieci. Wystarczy uważnie się przyjrzeć. A teraz kolej na babcię. Opiszcie, co czujecie, gdy na nią patrzycie.
– Ja czuję zdziwienie i jakby babcia troszeczkę się wygłupiała. – Ada przekrzywiła główkę, uważnie przyglądając się twarzy babci.
– Czuję, że babcia zaraz powie coś śmiesznego – stwierdził Adam. – I jeszcze, że za chwilę zacznie skakać albo wariować po całym mieszkaniu.
– Świetnie – ucieszyła się babcia. – Moja mina wyrażała rozbawienie, wesołość, może trochę szaleństwa, ochotę do zabawy i płatania figli.
– Super – pochwalił spostrzegawczość dzieci wujek. – I tym razem opiszcie, co widać na twarzy babci – zachęcił.
– Jedna brew babci jest podniesiona, a druga trochę w bok, usta są wymalowane do góry. – Adam starał się precyzyjnie opisać minę babci. – Policzki są różowe, a włosy trochę rozwichrzone – dodał.
– Co w takim razie robić w przyszłości, gdy się czegoś boimy? – spytał wujek.
– Nosić latarkę? – zastanawiał się Adam, drapiąc się po głowie.
– A może ciągle zrywać koce, żeby nie było ciemno – stwierdziła Ada, lecz po chwili dodała: – Ale tak się nie da. Koce to był eksperyment, a normalnie jest ciemno i już, strasznie i tyle.
– Już wiem – ucieszył się Adam – kiedy przychodzi strach, warto spytać kogoś dorosłego, co się stało.
– Znakomicie – przytaknął wujek.
– Można też spytać czy to, czego się boimy, na pewno jest groźne, czy tylko tak nam się wydaje? – uzupełniła Ada.
– Racja – ucieszył się wujek.
– Wujku, a jak coś jest takie nie wiadomo jakie i bardzo trudno o tym opowiedzieć, bo nie wiadomo, co to jest, to co wtedy? – spytał Adam.
– W takim razie kolejny eksperyment przed nami. Nauczymy się, co robić, gdy coś jest nie wiadomo jakie.
Wujek i babcia na chwilę zniknęli i kiedy znowu pojawili się w pokoju, oboje mieli pomalowane twarze.
– Co czujesz, kiedy teraz na mnie patrzysz? – spytał wujek i dotknął palcem serduszka Ady.
– Jest mi trochę jakby smutno – odpowiedziała niepewnie.
– I robi się jakby szaro i troszkę groźnie – dodał Adam. – Wyglądasz, wujku, jak ktoś zupełnie inny. Zawsze jesteś taki wesoły, a teraz wydajesz się poważny. Trochę jak wampir z filmów albo niebezpieczny złodziej.
– W takim razie opiszcie dokładnie, co widać na mojej twarzy – powiedział Alfred.
– Masz ciemno umalowane oczy i spuszczone kąciki ust – odpowiedziała Ada.
– Oprócz tego babcia kilka razy zamrugała i zrobiła taką minę, jakby miała ochotę opowiedzieć dowcip – stwierdziła Ada.
– Nauczyliście się opisywać i wyrażać uczucia, brawo – powiedział Alfred.
Zabawa trwała do późnego wieczoru. W końcu role się odwróciły i tym razem Ada i Adam zaczęli – z pomocą mamy Adama – malować twarze, by uwydatnić różne emocje. Babcia, wujek, a potem również mama Ady zgadywali, co wyrażają kolejne miny i makijaże. Były tam przyjemne uczucia, takie jak: radość, podekscytowanie i duma, oraz te nieprzyjemne, na przykład: złość, rozdrażnienie i obraza. Pod koniec pojawiły się nawet bardzo trudne, jak: tajemniczość, zdziwienie i zmęczenie.
Dzieci na zmianę z dorosłymi pokazywały kolejne uczucia, wyrażając je makijażem, odpowiednimi minami, ruchami i całym ciałem. Tym sposobem wymyślili nowe kalambury. Zamiast zgadywania filmów lub znanych postaci odgadywali uczucia.
Wujek stwierdził, że wszyscy na co dzień gramy w podobne kalambury, bo przecież wystarczy chwila uwagi, by dostrzec, że koleżance jest smutno, że komuś wyrządziliśmy przykrość głupim żartem lub szturchaniem albo że kolega jest dumny, że wykonał zadanie. Widać, że inny kolega potrzebuje pomocy, a jeszcze inny – świętego spokoju, bo źle się czuje. Wystarczy uważnie się przyglądać koleżankom i kolegom, mamie i tacie, znajomym i krewnym, by poczuć, co z tego przyglądania wynika, jakie pojawia się uczucie. I już wiadomo!
Strach ma wielkie oczy,
Więc z latarką warto skoczyć
Prosto w paszczę ciemnej dziury,
Żeby dostrzec, że kot bury.
W kącie zdawał się potworem,
Co ma ślepia niby zmora.
A tymczasem mała kicia
Łapką bierze się do mycia.
Bo ma pyszczek oprószony
Okruchami żółtej słomy.
Zachęcamy dzieci do rozmowy, kierując w ich stronę pytania: Jakie zdarzenie wywołało rozmowę o uczuciach? W jaki sposób wujek Alfred pokazał dzieciom, że najbardziej boimy się tego, czego nie znamy? Czy miał rację? Jak babcia i wujek Alfred pokazali dzieciom, co zrobić, gdy nie wiemy, jak się czują osoby, z którymi przebywamy? Jak wyglądają osoby wesołe? Jaki wyraz twarzy najczęściej mają osoby smutne? A jak opisalibyście wyraz twarzy osoby zdenerwowanej? Czy zdarzają się takie sytuacje, że możemy się pomylić, bo ktoś nietypowo wyraża swoje uczucia?
- „Nastroje z opowiadania” – praca plastyczna malowana farbami. Czytamy dzieciom fragmenty opowiadania Wrażenia i uczucia opowiadające o tym, jak wyglądali babcia i wujek po specjalnej charakteryzacji. Zadaniem dzieci jest odtworzenie wizerunku smutnej i wesołej osoby w swoich pracach. Tekst opowiadania jest słowną instrukcją dla dzieci.
- „Ułóż zdanie z tym słowem” – prezentujemy dzieciom obrazki lub zdjęcia przedstawiające dzieci w różnym nastroju. Tłumaczymy dzieciom zasady zabawy: Każdy z was za chwilę będzie losował obrazek. Waszym zadaniem jest ułożenie jednego zdania, w którym użyjecie nazwy nastroju widocznego u osoby na obrazku, np. Dziewczynka w okularach jest smutna, bo zgubiła ulubioną lalkę. Postarajcie się powiedzieć coś o wyglądzie osoby, jej nastroju i jego przyczynie. Następnie policzcie słowa, które pojawiają się w zdaniu, i pokarzcie ich liczbę na palcach (obrazki dzieci w załączniku)
- „Dokończ zdanie” – prosimy, by dziecko wylosowało obrazek przedstawiający mimikę i dokończyło zdanie: Jestem… (tu wstawiamy nazwę emocji widocznej na obrazku), gdy…. dbamy o komfort wypowiedzi dzieci – każda osoba, która mówi o swoich uczuciach, powinna zostać wysłuchana, a jej wypowiedzi nie należy kwestionować. Każdy może czuć się inaczej w danej sytuacji. Zabawę można przeprowadzić z wykorzystaniem słownictwa języka obcego, np. angielskiego (szczęśliwy – happy, smutny – sad, dumny – proud, rozzłoszczony – angry). Emotikonki w załączniku.
lub
Materiały do pobrania
15 maj 2020 (piątek)
JAK DBAĆ O SŁUCH

JAK DBAĆ O SŁUCH
- Hałasowanie – słuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści. Podczas słuchania opowiadania o przygodach bliźniaków Kuby i Buby postarajcie się zapamiętać, dokąd poszli tym razem i co się wydarzyło.
Hałasowanie
Grzegorz Kasdepke
Kuba i Buba musieli przyznać, że pan Waldemar, przyjaciel babci Joasi, to rzeczywiście bardzo kulturalny pan. Do tego stopnia, że czasami wręcz wstydził się chodzić z naszymi sympatycznymi bliźniakami po mieście – i to tylko dlatego, że, dajmy na to, naszła je ochota pobić się lub powyzywać. Ale któregoś razu to pan Waldemar narobił Kubie i Bubie wstydu – i to w muzeum!
– Jak tam w szkole?! – ryknął, gdy już się spotkali przed kasą muzeum.
Kuba i Buba aż podskoczyli z wrażenia. Babcia Joasia przygryzła wargi i dyskretnie rozejrzała się dookoła. Pani bileterka, ogłuszona doniosłym głosem pana Waldemara, przetykała sobie właśnie ucho.
– Nadal macie najwięcej uwag w całej klasie?!… – ryczał pan Waldemar. – Nie martwcie się, za moich czasów kazano klęczeć na grochu!… Może dlatego mam teraz takie powykręcane kolana!…
Pani bileterka pospiesznie skręcała kulki z papieru – najwyraźniej zamierzała wepchnąć je sobie w uszy.
– Dlaczego pan Waldemar tak hałasuje? – szepnął Kuba, zerkając ze zdziwieniem na babcię Joasię. – Zawsze był taki kulturalny…
– Chyba wyczerpały się baterie w jego aparacie słuchowym – westchnęła zarumieniona babcia.
– To pan Waldemar jest kulturalny na baterie?! – osłupiała Buba.
Ale babcia nie zdążyła nic odpowiedzieć, bo pan Waldemar podszedł właśnie do kasy – no i trzeba było zająć się zemdloną bileterką.
Prowadzimy rozmowę z dziećmi: Czy zapamiętaliście, dokąd wybrali się Kuba i Buba? Kto im towarzyszył? Dlaczego pan Waldemar tak głośno mówił? Czy to jest kulturalne zachowane, gdy mówimy bardzo głośno w publicznych miejscach? Dlaczego?
- „Układam sylaby” – zabawa językowa z wykorzystaniem Alfabetu. prosimy dzieci o wyjęcie z Klasera liter H, h oraz samogłosek (o, a, i, e, u, y) i zapraszamy do zabawy: Za chwilę będę mówić różne słowa, które rozpoczynają się głoską h. Waszym zadaniem będzie ułożenie pierwszej sylaby, którą usłyszycie (Halina, Hektor, higiena, hamak, humor, helikopter, Himalaje, hałas, huragan, hipopotam, hamulec, hokej, Hania, Helena, Holandia, hasło, huśtawka, Henryk, hotel, hulajnoga, hiacynt, hiena, hydraulik)
- Praca z KP4.19b – rysowanie odpowiednich symboli pod obrazkami przedstawiającymi sytuacje związane z hałasem. „Kącik grafomotoryczny” – praca z KP4.20a, samodzielne pisanie liter h, H, pisanie zdań po śladzie.
- The wheels on the bus – dowolna zabawa ruchowa do piosenki według pomysłów dzieci
The wheels on the bus
sł. i muz. tradycyjne
|
||
The wheels on the bus
go round and round, round and round, round and round. The wheels on the bus go round and round All day long.
|
The wipers on the bus
go swish, swish, swish, swish, swish, swish, swish, swish, swish. The wipers on the bus go swish, swish, swish All day long.
|
The doors on the bus
go open and shut, Open and shut, Open and shut. The doors on the bus go open and shut All day long.
|
lub
JAK DBAĆ O SŁUCH
Piosenka - The wheels on the bus
14 maj 2020 (czwartek)
MUZYKA OKOLICZNOŚCIOWA

MUZYKA OKOLICZNOŚCIOWA
- Ćwir – zachęcamy dzieci do uważnego słuchania wiersza. Przed jego odczytaniem prosimy, by dzieci zwróciły uwagę na niektóre szczegóły: Podczas słuchania wiersza zastanówcie się, proszę, dlaczego wrony były takie zdenerwowane, że wróbel wydaje inne dźwięki niż one. Pomyślcie też o tym, co może oznaczać przysłowie „Kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one”.
Ćwir, czyli kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one
Agnieszka Frączek
Wróbel w gości wpadł do wron.
I już w progu, jak to on, bardzo grzecznie: – Ćwir, ćwir! – rzekł. Wrony na to w dziki skrzek: – Co on gada?! – Kra, kra, kra! – Tyś słyszała to, co ja? – Jakiś jazgot? – Zgrzyt? – I brzdęk? – Co to był za dziwny dźwięk?! |
Wróbel: Ćwir! – powtórzył więc.
Wtedy wrony: buch, bam, bęc! po kolei spadły: bach! z przerażenia wprost na piach. A gdy otrzepały puch, oczyściły z piachu brzuch, skrzydła, dzióbek oraz pięty, rzekły: – Biedak jest ćwirnięty. |
Po przeczytaniu wiersza prowadzimy rozmowę z dziećmi: Dlaczego wrony były takie zdenerwowane, że wróbel wydaje inne dźwięki niż one? Jak myślicie, dlaczego chciały, żeby wszyscy mówili tak samo? Czy dźwięki „kra” były lepsze lub gorsze od „ćwir”, jak myślicie? Co może oznaczać przysłowie „Kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one”? Czy pasuje ono do każdej sytuacji? Czy wszystkim ludziom musi podobać się to samo? Co to znaczy, że mamy różny gust, różne upodobania? Czy te upodobania mogą być lepsze albo gorsze, tak jak chciały wrony?
- „Jaka muzyka pasuje?” – zachęcamy dzieci do wypowiadania się na temat różnych rodzajów muzyki: Opowiedzcie, proszę, słowami, jaka muzyka, waszym zdaniem, najbardziej pasuje do tańca? Jaki jest najbardziej znany utwór, który śpiewamy na urodzinach? Czy w każdym kraju ten utwór brzmi tak samo? Jeśli chcecie odpocząć, jaki rodzaj muzyki wybierzecie? Czy dźwięki płynące z lasu, rzeki, szum morza to też muzyka? W jakich okolicznościach śpiewamy „Mazurka Dąbrowskiego”?
- „Rytm z nakrętek” – każde dziecko otrzymuje 10–12 nakrętek od butelek typu PET w trzech kolorach (można wykorzystać klocki). Rodzic układa rytm 3–4-elementowy, a dziecko odtwarza ten rytm ruchem w taki sposób, że ten sam symbol odpowiada temu samego ruchowi. Wzajemnie sprawdzają poprawność swojej pracy, poczym zamieniają się rolami.
- 4. Happy Birthday – zachęcamy dzieci, by zaśpiewały Sto lat bez podkładu muzycznego. Prosimy, by opowiedziały, w jakich okolicznościach śpiewa się w Polsce tę piosenkę. Dążymy do tego, by dzieci nie poprzestały jedynie na wyjaśnieniu, że Sto lat śpiewamy na urodzinach, ale również z okazji jubileuszów, rocznic, wtedy gdy składamy życzenia. Następnie zapraszamy dzieci do posłuchania odpowiednika życzeń urodzinowych w wersji angielskiej. Zaznaczamy, że Happy Birthday śpiewa się wyłącznie z okazji urodzin, nie tak jak Sto lat w Polsce.
Sto lat tradycyjny utwór okolicznościowy, autor nieznany
|
Happy Birthday tradycyjny utwór okolicznościowy, autor nieznany
|
Sto lat, sto lat
niech żyje, żyje nam. Sto lat, sto lat niech żyje, żyje nam. Jeszcze raz, jeszcze raz, niech żyje, żyje nam, niech żyje nam. |
Happy birthday to you, Happy birthday to you, Happy birthday dear (Teddy), Happy birthday to you! |
- Praca z KP4.19a – pisanie po śladzie, zapisywanie dodawania. Praca z KP4.20b – kącik grafomotoryczny, kolorowanie pól z właściwym układem nut.
lub
13 maj 2020 (środa)
MUZYKA WOKÓŁ NAS

MUZYKA WOKÓŁ NAS
- „Memory obrazkowo-naśladowcze” – prosimy dzieci o wypchnięcie elementów gry z W50. Dzieci rozgrywają grę według zasad memory. Parę stanowi obrazek ilustrujący przedmiot i obrazek z napisem określającym dźwięk wydobywany z tego przedmiotu.
- „Jaki to instrument?” – zapraszamy dzieci do zabawy słuchowej: Przygotujcie, proszę, swoje uszy do słuchania. Za chwilę włączę nagranie dźwięków kilku instrumentów. Waszym zadaniem jest odgadnąć, jaki instrument słyszycie. Jeśli dzieci mają trudność ze znalezieniem odpowiedzi, możemy je naprowadzać poprzez opisywanie wyglądu instrumentów (fortepian, gitara, saksofon, perkusja, skrzypce, trąbka, kontrabas, flet prosty). https://youtu.be/6y0LGu724lY
- „Orkiestra kuchenna” – dzieci przynoszą z kuchni drewniane łyżki, pokrywki od garnków, garnki i metalowe kubki. Dzieci demonstrują, w jaki sposób można grać na tych improwizowanych instrumentach. Następnie rodzic wystukuje na bębenku prosty rytm. Dzieci powtarzają go na swoich instrumentach. Jedno z dzieci może sterować zabawą jako dyrygent. Jeśli podniesie ręce – dzieci grają głośno, jeśli je opuści – grają cicho, delikatnie.
- Praca z KP4.18a – łączenie liniami ilustracji z napisem wyrażającym dźwięk. Praca z KP4.18b – odtwarzanie rytmów narysowanych w zadaniu.
- „Nasza gitara” – zachęcamy dzieci do wykonania instrumentu według instrukcji. Gromadzimy w jednym miejscu wszystkie przedmioty potrzebne do skonstruowania gitary: opakowanie po wyjmowanych chusteczkach higienicznych, kolorowy samoprzylepny papier, nożyczki, kawałek grubego kartonu (np. z pudła), czarny marker, taśma samoprzylepna. Zapraszamy dzieci do wykonania gitary. Dzieci najpierw oklejają pudełka kolorowym papierem, następnie mocują gumki, tak by przechodziły nad otworem w pudełku (pudełko odgrywa rolę pudła rezonansowego). Na rantach pudełka możemy wykonać niewielkie nacięcia nożykiem, by struny się nie przesuwały. Następnie dzieci wycinają z kartonu gryf oraz główkę gitary, przyklejają je za pomocą taśmy. Rysują na nich markerem progi i struny.
lub
02. Video
03. Dla chętnych
12 maj 2020 (wtorek)
MAŁA ORKIESTRA

MAŁA ORKIESTRA
- Głowa, ramiona – zabawa ruchowa do piosenki. Dzieci stoją i gestem ilustrują słowa piosenki, dotykając odpowiednich części ciała. Zabawę można przeprowadzić również w języku obcym, np. angielskim (np. na podstawie piosenki: Head, shoulders, knees and toes).
Głowa, ramiona Head, shoulders, knees and toes
Marta Bogdanowicz
Gimnastyka, dobra sprawa, Dla nas wszystkich to zabawa. Ręce w górę, w przód i w bok, Skłon do przodu, w górę skok. Głowa, ramiona, kolana, pięty, Kolana, pięty, kolana, pięty. Głowa, ramiona, kolana, pięty, (2 razy) Oczy, uszy, usta, nos. |
sł. i muz. tradycyjne
Head, shoulders, knees and toes, Knees and toes. Head, shoulders, knees and toes, (3 razy) Knees and toes. And eyes, and ears, and mouth, And nose. Head, shoulders, knees and toes, Knees and toes. |
- „Kraina muzyki” – oglądanie ilustracji w KZ (s. 70–71), tworzenie zbiorów według instrukcji, czytanie prostych wyrazów związanych z instrumentami, zabawa folią w paski.
- Praca z KP4.17a – rysowanie linii pośladzie, łączenie odpowiednich rysunków z podpisami. Praca z KP4.17b – wyklaskiwanie sylab według wzoru, łączenie sylab w wyrazy, pisanie nazw instrumentów po śladzie.
- „Pląsy muzyczne” – zabawa relaksacyjna, masażyk. Dzieci siedzą i wykonują masaż pleców osoby siedzącej przed sobą zgodnie z instrukcją. Następnie zamiana rolami.
Idą słonie (na plecach kładziemy naprzemian całe dłonie),
potem konie (piąstki),
panieneczki na szpileczkach (palce wskazujące)
z gryzącymi pieseczkami (szczypanie).
Świeci słonko (zataczamy dłońmi kółka),
płynie rzeczka (rysujemy linię),
pada deszczyk (naciskamy wszystkimi palcami).
Czujesz dreszczyk? (łaskoczemy).
lub
02. Piosenki do scenariusza
Głowa, ramiona, kolana, pięty
Head, shoulders, knees and toes
11 maj 2020 (poniedziałek)
01. INSTRUMENTY MUZYCZNE

INSTRUMENTY MUZYCZNE
Temat dnia „INSTRUMENTY MUZYCZNE” (poniedziałek 11.05.)
- Najlepszy instrument – zapraszamy dzieci do słuchania wiersza. Przed przeczytaniem utworu prosimy, aby dzieci zwróciły szczególną uwagę na to, w jakich sytuacjach może grać instrument, o którym pisze autor.
Najlepszy instrument
Wojciech Próchniewicz
Jest taki instrument na świecie,
Dostępny nawet dla dzieci. Wygrywa wszystkie melodie Najładniej, najłagodniej. Gdy nutki wpadną do ucha, On ucha bardzo się słucha. Bo najgrzeczniejszy jest przecież, Słucha się w zimie i w lecie, W upał i gdy deszcz leje, On wtedy nawet się śmieje! Chodzi wraz z tobą wszędzie |
już tak zawsze będzie.
Nawet za złota trzos
Nie zniknie — bo to TWÓJ GŁOS.
Więc gdy jest ci nudno, nie ziewaj.
Pamiętaj o nim — zaśpiewaj!
On się natychmiast odezwie
I zagra czysto i pewnie.
Opowie ci zaraz radośnie
Na przykład o słonku lub wiośnie.
Bo lubi i dobrze zna cię,
Twój wierny, dźwięczny przyjaciel.
Prowadzimy rozmowę z dziećmi: Co autor wiersza nazywa najlepszym instrumentem? Czy każdy z nas ma taki instrument? W jakich sytuacjach, według autora, możemy go używać? Czym się różni od tradycyjnych instrumentów? W czym jest podobny?
Jeśli dzieci mają trudność z odpowiedzią na któreś pytania, możemy przeczytać odpowiedni fragment wiersza jeszcze raz.
- „Grająca woda” – zabawa badawcza. Dzieci siedzą przy stoliku. Przed każdym stoi kieliszek na nóżce, a na stoliku butelka lub inne naczynie z wodą. Prosimy, aby dzieci suchym palcem pocierały wokół krawędzi kieliszka – szybko i powoli. Pytamy: Czy słyszycie jakieś dźwięki? Suchym palcem nie wydobędziemy dźwięków z kieliszka. Następnie dzieci wykonują tę samą czynność, ale tym razem palec powinien być mokry. Należy trzymać kieliszek mocno za nóżkę, żeby się nie przesuwał, ale nadal powinien stać na stole. Czy teraz słyszycie dźwięk? Jeśli dzieci wykonały ćwiczenie prawidłowo – usłyszą dźwięk. Następnie dzieci wlewają do kieliszka trochę wody i ponownie próbują grać na nim mokrym palcem. Z kieliszka wydobywa się dźwięk. Zachęcamy dzieci, by spróbowały porównać dźwięki, jeśli np. do trzech kieliszków wleją różną ilość wody. Dzieci sprawdzają, od czego zależy wysokość dźwięku. Po wielu próbach zapraszamy dzieci do rozmowy: Jak myślicie, dlaczego, gdy pocieraliśmy kieliszek suchym palcem, nie było słychać dźwięków? A dlaczego dźwięki są różne, gdy wlejemy mniej i więcej wody? Systematyzujemy wiedzę dzieci: Palec wprawia w drganie szkło kieliszka, które z kolei pobudza do drgań powietrze znajdujące się w środku. Wewnątrz kieliszka powstają fale dźwiękowe. Gdy do kieliszka nalewamy więcej wody, wysokość dźwięku się obniża. Aby pokazać drgania szkła, możemy przyczepić do kieliszka piłeczkę pingpongową na nitce i zademonstrować dzieciom raz jeszcze wprawianie kieliszka w drganie. Podczas pocierania palcem brzegu kieliszka piłeczka będzie się odchylać.
- „Jak je podzielić?” – prezentujemy dzieciom różne instrumenty: trójkąt, bębenek, tamburyn, talerze i inne (zdjęcia instrumentów w załączniku). Zapraszamy dzieci do zabawy: Czy znacie nazwy tych instrumentów? Proszę, spróbujcie podzielić ich nazwy na głoski. Wybierzcie takie instrumenty, które są do siebie podobne. Co je łączy? Czym się różnią? Dlaczego tak wybraliście? Dzieci w różny sposób klasyfikują instrumenty. Nie ma jednej odpowiedzi – jeśli dziecko potrafi uzasadnić stworzenie zbioru, odpowiedź jest poprawna. Jeśli wybrane dziecko ma trudność z odpowiedzią, możemy dawać wskazówki.
- Poznajemy literkę „H jak harfa”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „H”
- „H jak harfa” – 16 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Spacer po h” – układamy z lin kształt litery h w różnych rozmiarach (2-3 litery). Prosimy dzieci o zdjęcie kapci i spacer stopa za stopą po linie, zgodnie z kierunkiem pisania.
- Praca z KP4.16a – identyfikowanie i zakreślanie liter H, h, rysowanie pętli wokół obrazków. Praca z KP4.16b – pisanie liter H, h po śladzie, czytanie zdań metodą sylabową.
Praca z KP4.20a – kącik grafomotoryczny, samodzielne pisanie liter h, H, pisanie zdania po śladzie.
lub
02. Materialy do scenariusza
08 maj 2020 (środa)
01. UNIA EUROPEJSKA

UNIA EUROPEJSKA
- „Symbole Unii Europejskiej” – przygotowujemy ilustracje przedstawiające flagę Polski i flagę UE. Każda ilustracja jest ukryta pod kartką podzieloną na 9 nierównych części. Na każdej części kartki napisane są liczby od 7 do15. Zadaniem dzieci jest rzucanie dwiema kostkami, dodawanie wyrzuconych oczek i odkrywanie odpowiednich części kartki. Po każdym rzucie dziecko może próbować zgadnąć, jaki symbol ukrywa się pod kartką. Kiedy zagadka zostanie rozwiązana, dzieci porównują wygląd obu flag.
- „Czy Unia europejska to…?” – zabawa językowo-ruchowa. Dzieci stoją, będą przesuwać się do przodu lub do tyłu. Rodzic mówi określone zdania, a dzieci oceniają, czy zdanie jest prawdziwe, czy fałszywe. Jeśli prawdziwe – skaczą obunóż do przodu, jeśli fałszywe –do tyłu. Wspólnie z Rodzicem oceniają, czy ich odpowiedź jest poprawna. Proponowane zdania: Unia Europejska to wspólnota wielu państw europejskich. Polska jest członkiem Unii Europejskiej. Polska nie jest członkiem Unii Europejskiej. Unia Europejska ma własną flagę. Flaga unijna jest czerwona, znajduje się na niej 15 gwiazdek. Niektóre kraje Unii Europejskiej posługują się wspólnymi pieniędzmi – euro. Waluta obowiązująca w Polsce to euro. Flaga unijna jest niebieska, znajduje się na niej 15 gwiazdek. Waluta obowiązująca w Polsce to polski złoty, czasem mówimy, że płacimy „w złotówkach”, Hymn Unii Europejskiej jest taki sam jak hymn Polski i jest to „Mazurek Dąbrowskiego”.
- „Hymn Unii europejskiej” – zapraszam dzieci do słuchania utworu: Tak jak Polska ma swój hymn narodowy, tak też kraje członkowskie Unii Europejskiej mają wspólny hymn. W każdym kraju ma on jednak swój tekst, napisany w języku tego kraju. Posłuchamy dzisiaj hymnu Unii Europejskiej po polsku. Zastanówcie się, dlaczego ten utwór nazywa się Oda do radości. (https://youtu.be/PuCznLq1QlA)
- Praca z KP4.15a – rysowanie flagi UE pośladzie, zapisywanie cyframi liczby flag, porównywanie flag. Praca z KP4.15b – liczenie przedmiotów widocznych na ilustracji, zapisywanie działań, obliczanie.
- „Hymn w różnych językach” – słuchanie nagrania hymnu UE w różnych językach. Dzieci próbują rozpoznać, kiedy zmienia się język utworu, odgadnąć, jaki to język. (załącznik)
lub
02. Materialy do scenariusza
03. Oda do radości
07 maj 2020 (środa)
01. SZLAKIEM WISŁY

SZLAKIEM WISŁY
- Zagadki znad Wisły – Dzieci otwierają KZ na stronach 68-69. Odszukują mapę Polski, wodzą palcem po Wiśle zaznaczonej na ilustracji. Z pomocą rodzica odszukują miejsce, skąd wypływa Wisła, odczytują nazwy miast, przez które przepływa w drodze do morza. Zapraszamy dzieci do zabawy: Przeczytam za chwilę zagadki dotyczące miast, które Wisła mija podczas swojej długiej drogi z gór do morza. Poproszę, żebyście spróbowali je odgadnąć. Każda odpowiedź rymuje się z treścią wiersza. Spróbujemy razem odszukać i wskazać te miasta na mapie.
Zagadka pierwsza | ||
Popłyniemy Wisłą
Razem z rybitwami, Zobaczymy miasta, Co leżą przed nami. Już zakręca rzeka I czule oplata Miasto, co pamięta Dawne dni i lata. |
Bogactwo i chwałę,
Mężnych królów wielu, Którzy tu rządzili Na polskim Wawelu. Każde dziecko teraz Na pewno odpowie, Gdzie jest zamek Wawel? No, proszę? W (Krakowie). |
|
Zagadka druga | ||
Na brzegu Syrenka,
Miasta swego broni. Tarczą się osłania I miecz trzyma w dłoni. Dalej – Stare Miasto – Barwne kamieniczki. Zbiegają ku Wiśle Wąziutkie uliczki |
Zamek, a przed zamkiem
Na szczycie kolumny Stoi sam król Zygmunt Z miasta swego dumny. Więc jakie to miasto, Gdzie wciąż mieszka sława? To stolica Polski, A zwie się (Warszawa). |
|
Zagadka trzecia | ||
Teraz popłyniemy
Do miasta pierników, Sporo się dowiemy Tu o Koperniku. Kiedy wyruszymy Ulicami miasta, Pomnik astronoma Przed nami wyrasta. |
To jego nauka
Sprawiła, że może Teraz kosmonauta W gwiezdne mknąć przestworze. Pierniki tu lepsze Niż piecze babunia. Gdzie dopłynęliśmy? Do miasta (Torunia). |
|
Zagadka czwarta | ||
Płyńże, miła Wisło,
Płyń, Wisło szeroka! Wtem, słońce zabłysło – Przed nami zatoka!
|
Wisła z sinym morzem
Zostać zapragnęła I o rannej zorzy Do morza wpłynęła.
|
Patrzy na ich przyjaźń
Neptun i po pańsku Informuje Wisłę, Że jest wreszcie w (Gdańsku). |
Na koniec dzieci odczytują tekst z poznanych liter.
- „Zrób to, co ja” – zabawa słuchowo-ruchowa. Zapraszamy dzieci do zabawy: Dzisiaj zagramy na instrumentach, które zawsze nosimy ze sobą. Będziemy wydobywać dźwięki z naszych dłoni, stóp, kolan, łokci i innych części ciała. Ja zagram kilka dźwięków w taki sposób. Patrzcie i słuchajcie uważnie, bo poproszę was o powtórzenie tego rytmu.
Rodzic prezentuje rytm: klaśnięcie, tupnięcie dwiema nogami, klaśnięcie – dzieci powtarzają. Przykłady kolejnych rytmów:
- tupnięcie, uderzenie dłońmi o podłogę, tupnięcie;
- uderzenie dłońmi o podłogę, tupnięcie, tupnięcie, uderzenie dłońmi o podłogę;
- tupnięcie, tupnięcie, klaśnięcie, tupnięcie.
Chętne dzieci mogą proponować własny wymyślony rytm.
- Poznajemy literkę „J jak jama”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „J”
- „J jak jama” – 14 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Chodzimy po J” dzieci próbują ułożyć ze sznurka, wstążki, nici, skakanki literę J, j i chodzą stopa za stopą
- Praca z KP4.14a – identyfikowanie głoski j w słowach, zaznaczanie jej w odpowiednich miejscach. Praca z KP4.14b – rysowanie obrazów z wykorzystaniem kształtu litery J, pisanie litery J, j po śladzie. Praca z KP4.20 – kącik grafomotoryczny, samodzielne pisanie litery j, J, pisanie zdań po śladzie.
- „Stroje regionalne” – dzieci wypychają z W48–49 sylwety chłopca i dziewczynki oraz stroje regionalne: łowicki i kaszubski. Prowadzimy rozmowę z dziećmi na temat tego, z jakich regionów Polski pochodzą te stroje, czym się od siebie różnią, a w czym są podobne, w jakich okolicznościach są prezentowane obecnie. Dzieci mocują szablony strojów na sylwetach chłopca i dziewczynki.
DLA CHĘTNYCH DO POOGLĄDANIA:
- POLSKA – Moja ojczyzna cz.1 (+zadania dla dzieci) https://youtu.be/Xv7DNwMDoAM
- POLSKA – Moja ojczyzna cz.2 (miasta) https://youtu.be/JPB6tA0U214
lub
02. Filmy
POLSKA - Moja ojczyzna cz.1 (+zadania dla dzieci)
POLSKA - Moja ojczyzna cz.2 (miasta)
06 maj 2020 (środa)
01. POLSKIE KRAJOBRAZY

POLSKIE KRAJOBRAZY
- „Dziwne wyrazy” – prosimy dzieci o wybranie z klasera 10 liter, które już rozpoznają. Każde dziecko wybiera swój zestaw, może też wybrać litery, które jeszcze nie zostały wprowadzone, ale ono już je zna. Następnie, niezależnie od rodzaju wybranych liter, każde dziecko wyjmuje z zestawu samogłoski: o, a, i, e, u. Wyjaśniamy sposób zabawy: Za chwilę każdy z was przykryje swój zestaw liter chustką tak, by go nie było widać. Pięć samogłosek połóżcie oddzielnie. Waszym zadaniem jest wylosować spod chustki trzy litery i dobrać do nich jedną lub dwie samogłoski. Następnie ułóżcie z tych liter wyraz i spróbujcie go przeczytać. Wyraz nie musi oznaczać konkretnej rzeczy, nie musi też naprawdę występować w języku polskim.
- „Polskie krajobrazy” – zabawa dydaktyczna. Przygotowujemy plansze lub ilustracje w książkach, przedstawiające różne polskie krajobrazy: lasy, niziny, morze, jeziora, góry, rzeki. Przesłaniamy każdą z plansz kartą z wyciętym otworem. Prezentujemy dzieciom kolejno ilustracje, przesuwając miejsce z otworem. Jeśli dziecko rozpoznaje krajobraz mówi głośno dokonując też analizy głosek w podanych słowach.
- „Znajdź rymy” – zabawa słuchowa. Wypowiadamy tekst rymowanki i szukamy rymu. Proponowane rymowanki:
Zosia koszyk grzybów niesie,
Bo od rana była w (lesie).
Wojtek chciałby pójść do lasu, Ale nie ma na to (czasu).
Tutaj rosły dwa maślaki, Ale zjadły je (ślimaki).
|
Julek na łące był dzisiaj z rana,
Widział tam żaby oraz (bociana).
Stasio na łące spotkał ropuchę, Co polowała właśnie na (muchę). |
- „Gdzie mieszka moja rodzina?” – rozmowa kierowana. Zapraszamy dzieci do rozmowy: Przypomnijcie mi, proszę, nazwę miejscowości, w której znajduje się nasze przedszkole. Czy to jest miasto, czy wieś? Czy wiecie, gdzie mieszkają wasi dziadkowie? Czy są wśród was takie osoby, których rodzina mieszka w górach / nad morzem / nad jeziorem? Jak nazywają się te miejscowości?
- Praca z KP4.13a – wycinanie i naklejanie fragmentów mapy Polski, pisanie zdania po śladzie. Praca z KP4.13b – umieszczanie nalepek, czytanie zdań, pisanie pośladzie wyrazów z poznanych liter, rozwiązywanie rebusu.
- Piosenka „To jest mój kraj” – wysłuchanie piosenki, nauka pierwszej zwrotki i refrenu na pamięć. Link do piosenki: https://youtu.be/jnV_yEm8G1U, tekst piosenki w załączniku.
lub
02. Piosenka
Piosenka „To jest mój kraj”
03. Tekst piosenki
05 maj 2020 (wtorek)
01. Warszawa Stolica Polski

Warszawa Stolica Polski
- „Zabytki Warszawy” – wspólne oglądanie zabytków Warszawy (załącznik 1). Chętne dzieci próbują odczytać nazwy: ZAMEK KRÓLEWSKI, ŁAZIENKI WARSZAWSKIE, RYNEK STAREGO MIASTA, POMINIK SYRENKI, PAŁAC PREZYDENCKI, PAŁAC KULTURY I NAUKI. Zapamiętują charakterystyczne cechy zabytków (będą potrzebne do gry „Nasza wycieczka”).
- Kilka zabaw z zestawu ćwiczeń gimnastycznych:
- „Mali żołnierze” – dzieci maszerują dookoła pokoju, naśladując żołnierzy na defiladzie. Wysoko unoszą kolana i wymachują rękami. Rodzic wydaje komendy, np. Padnij (dzieci kładą się na podłodze), Czołgaj się (czołgają się), Powstań (wstają), Kryć się (chowają się za jakimś przedmiotem).
- „Biało-czerwoni” – zabawa z piłką. Dziecko rzuca piłkę do wybranej osoby, podając jakiś kolor. Gdy gracz usłyszy kolor czerwony lub biały, nie łapią piłki. Gdy kolor będzie inny, łapią piłkę i ją odrzucają. Po chwili zamiana ról.
- „Nasza wycieczka” – gra dydaktyczna. Rozkładamy na podłodze jeden za drugim ok. 20 dywaników (kartkiA4). Na niektórych z nich układamy zdjęcia zabytków, o których była mowa w zadaniu 1, możemy przypomnieć dzieciom, co to za budowle. Na początku „szlaku” kładziemy napis START, na końcu – napis META. Dziecko będzie pionkiem poruszającym się po planszy – planie miasta. Rodzic rzuca kostką. Jeśli dziecko będące pionkiem stanie na polu ze zdjęciem, powinno podać nazwę tego miejsca oraz dokonać analizy sylabowej i głoskowej słów.
- Praca z KP4.12a – rozpoznawanie warszawskich budowli, przeliczanie, zapisywanie cyfr. Praca z KP4.12b – rysowanie pośladzie pomnika warszawskiej Syrenki, pisanie wyrazu syrenka po śladzie.
Dla chętnych do posłuchania – piosenka dla dzieci – MIASTO WARSZAWA
link: https://youtu.be/cL1ak9-ctGY
lub
02. Piosenka
03. Zabytki Warszawy (atrakcje)
04 maj 2020 (poniedziałek)
01. POLSKIE SYMBOLE NARODOWE

POLSKIE SYMBOLE NARODOWE
Temat dnia „POLSKIE SYMBOLE NARODOWE” (poniedziałek 04.05.)
- Polska – pokazujemy dzieciom mapę Europy z zaznaczonym konturem Polski, wyraźnym kształtem Bałtyku. Obok umieszcza flagę Polski, a po przeciwnej stronie – godło Polski. Zadaniem dzieci jest wskazywanie symboli pojawiających się w treści wiersza.
Polska (fragment)
Małgorzata Strzałkowska
Polska leży w Europie.
Polska to jest kraj nad Wisłą. Polska leży nad Bałtykiem. I to wszystko? Nie! Nie wszystko! Polska naszą jest ojczyzną – Tu żyjemy, tu mieszkamy. Tu uczymy się, bawimy, I marzymy, i kochamy. Herb, czasami zwany godłem, To jest wspólny znak rodaków. Orzeł na czerwonej tarczy To odwieczny herb Polaków. |
Flaga jest symbolem państwa.
Tak wygląda polska flaga – Biały kolor to szlachetność, Czerwień – męstwo i odwaga. Polskim Hymnem Narodowym Jest „Mazurek Dąbrowskiego”. „Jeszcze Polska nie zginęła” – Któż z Polaków nie zna tego? |
- „Gdzie jest j?” – zabawa słuchowa. Ponownie czytamy tekst wiersza Polska. Zadaniem dzieci jest klaśnięcie, gdy usłyszą słowo zawierające głoskę j na początku, na końcu lub w środku słowa. Możemy pomóc, akcentując właściwe słowa.
- Mazurek Dąbrowskiego – wprowadzamy dzieci do właściwego słuchania hymnu narodowego: W jakich okolicznościach słyszycie hymn Polski? Dlaczego Mazurek Dąbrowskiego jest odgrywany, gdy Polacy zwyciężą w ważnym turnieju? W jaki sposób powinniśmy słuchać hymnu? Powtarzamy z dziećmi wers po wersie tekstu hymnu Następnie odtwarzamy nagranie hymnu i prosimy dzieci, żeby wstały i spróbowały go zaśpiewać.
Mazurek Dąbrowskiego
sł. Józef Wybicki, muz. autor nieznany
Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.
Ref.: Marsz, marsz, Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski,
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.
Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.
Ref.: Marsz, marsz…
Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.
Ref.: Marsz, marsz…
Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany –
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.
Ref.: Marsz, marsz…
- „Układamy napis” – zabawa językowa. Piszemy wyraz POLSKA, dzieci próbują odczytać napis. Następnie dzieci wyjmują z klasera litery składające się na wyraz POLSKA i układają napis Polska.
- Praca z KP4.11a – czytanie prostych wyrazów, pisanie wyrazów po śladzie, wycinanie napisów i przyklejanie pod właściwymi ilustracjami. Praca z KP4.11b – wpisywanie liter do kratek według instrukcji, odczytywanie haseł, kolorowanie rzek na mapie.
Dla utrwalenia dzisiejszych zajęć kilka kart pracy z programu „Kodowanie na dywanie”.
lub
02. Karty pracy
30 kwietnia 2020 (czwartek)
01. LUBIĘ CZYTAĆ – BIBLIOTEKA

LUBIĘ CZYTAĆ – BIBLIOTEKA
- „Ruchome napisy” – przygotowujemy litery z klasera w taki sposób, by każde dziecko mogło z nich ułożyć napisy: bajka i biblioteka. Oprócz liter potrzebnych do ułożenia wyrazów należy dołożyć jeszcze inne litery. Prezentujemy napisy bajka i biblioteka, dzieci próbują je przeczytać, a następnie zapraszamy dzieci do ułożenia wyrazów, najpierw dzieci szukają liter do wyrazu bajka, następnie biblioteka.
- „Jak się czujesz, gdy…?” – zabawa dydaktyczna. Prosimy dzieci o przygotowanie W47. Dzieci wypychają kształt głowy dziewczynki i chłopca oraz wąskie paski z rysunkami oczu i ust. Każde z dzieci wybiera taki owal twarzy, z którym się identyfikuje. Zapewne większość dopasuje je do swojej płci, ale nie jest to warunkiem zabawy. Wyjaśniamy zasady zabawy: Za chwilę poproszę, aby każdy z was wymyślił jedno zdanie opisujące pewną sytuację z waszego życia i opowiedział je w formie pytania, np. Jak się czujesz, gdy mama całuje cię na dobranoc? Wszyscy, za pomocą pasków z rysunkami oczu i ust, pokazują na papierowych twarzach, jak się wtedy czują. Rodzic zaczyna: Pokaż, jak się czujesz, gdy uderzysz się w kolano. Dzieci przesuwają paski, pokazując różnorodną mimikę. Zabawę można utrudnić – wprowadzić drugą sylwetę i podsuwać dzieciom zdania w rodzaju: Jedna postać jest wesoła, bo dostała na urodziny wymarzony prezent (dzieci układają paski w odpowiedni sposób), jak się czuje druga postać?
- „Zagadki – rymowanki” – dzieci siedzą w kole, N. zaprasza je do zabawy: Za chwilę powiem kilka zagadek. Odpowiedź na nie powinna rymować się z zagadką. Wszystkie zagadki dotyczą baśni, bajek i legend, które znacie.
- W Krakowie mieszka wawelski smok,
co zieje ogniem przez cały… (rok).
- Krasnoludek jest malutki,
tak jak wszystkie… (krasnoludki).
- Kto z krasnalami w tym domku mieszka?
To jest na pewno Królewna (Śnieżka).
- Kto był dobry dla Kopciuszka?
Chrzestna matka, czyli (wróżka).
- Czerwony Kapturek do babci wędrował,
Lecz wilk się zaczaił, za drzewem się (schował).
- Groźna Baba Jaga domek ma z piernika.
Kto ją spotka w lesie, niechaj prędko (zmyka).
- Gdy kot buty dostał,
Janek księciem (został).
- Rzecz to znana, całkiem pewna,
Że Pinokio powstał z (drewna).
- Praca z KP4.8b – czytanie zdań wyrazowo-obrazkowych, pisanie wyrazów po śladzie. Praca z KP4.9a – umieszczanie nalepek z literami, odczytywanie hasła. Praca z KP4.9b – kreślenie drogi w labiryncie, przeliczanie książek, porównywanie liczb.
lub
29 kwietnia 2020 (środa)
01. W KSIĘGARNI

W KSIĘGARNI
- Wielki skarb – zapraszamy dzieci do wspólnego słuchania wiersza. Prosimy, by zapamiętały, o czym, zdaniem autorki wiersza, opowiadają książki.
Wieki skarb
Barbara Stefania Kossuth
Mam przyjaciela – wielki skarb,
największą radość w świecie. Któż to? Aha, nie powiem, nie… Z łatwością odgadniecie. Chciałbym z nim przebyć cały dzień, lecz mi nie daje niania. – Ej, Jurku, chodź, na spacer czas, dość tego już czytania. Tak, książka to przyjaciel mój – przyjaciel prawie żywy. |
On opowiada cudów moc,
o świecie prawi dziwy. O górach, morzach niesie wieść, o naszej własnej ziemi, wypowie wiersz lub cudną baśń – czym? – Literkami swymi. Więc cieszę się, że książkę mam. Och, czytać pragnę wiele! Nie niszczę ich, bo książki me – najlepsi przyjaciele. |
Prosimy, by dzieci przypomniały, czego – zdaniem autorki – można dowiedzieć się z książek. Jakie inne informacje możecie znaleźć w swoich ulubionych książkach? Co oznacza sformułowanie „książka moim przyjacielem”? Czy autorka miała namyśli takiego przyjaciela, z którym można się bawić, biegać, wyjeżdżać?
- „Księgarnia” – przygotowujemy cztery stoiska z książkami, na każdym z nich prezentujemy jeden rodzaj książek, np. kolorowanki, albumy, książki z obrazkami i komiksy. Ważne, by książki z jednego stoiska miały charakterystyczne cechy wspólne. Każdy rodzaj książek ma inną cenę, np. 5 zł, 7 zł, 10 zł, 20 zł. Dzieci wybierają z W10 banknoty i monety. Rodzice albo starsze rodzeństwo będą księgarzami, a dzieci mają za zadanie kupić co najmniej trzy książki w dowolnych cenach. Po zakupach dzieci siadają, pokazują książki i opowiadają, co sprawiło im trudność, a co było przyjemne podczas tej zabawy.
- „Podajemy sylaby” – zabawa językowa w parach. W każdej z par jedna osoba wypowiada dowolną sylabę, np. baj-. Druga osoba dodaje sylabę tak, by stworzyć słowo. Możemy ukierunkować zabawę w taki sposób, by dzieci wymyślały jedynie tytuły baśni, imiona bohaterów itp.
- Praca z KP4.7a – przeliczanie książek, uzupełnianie zbiorów, zapisywanie i rozwiązywanie działań. Praca z KP4.7b – rysowanie wzorów po śladzie i samodzielnie, odczytywanie rebusów, umieszczanie nalepek. Praca z KP4.8a – przeliczanie i rysowanie monet i banknotów.
lub
28 kwietnia 2020 (wtorek)
01. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA

JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
- „Powiedz mi, jak to ułożyć” – zabawa w parach. Każde osoba z pary otrzymuje 8 klocków typu lego. Ważne, by zestawy klocków w tych samych parach odpowiadały sobie kolorem i kształtem. Jedna osoba, odwrócona plecami do drugiej, układa prostą wieżę ze wszystkich ośmiu klocków. Następnie zadaniem konstruktora jest opowiedzenie słowami, w jaki sposób powstała wieża, np. Pierwszy jest klocek czerwony z sześcioma wypustkami, na nim mały żółty itp. Osoba z pary układa swoje klocki w sposób, o którym opowiadał konstruktor. Po skończonej pracy sprawdzamy poprawność wykonania zadania i zamieniamy się rolami.
- „Kto tworzy książkę?” – dyskusja na podstawie ilustracji w KZ 66–67. Prosimy dzieci, aby odszukały na ilustracjach postacie, których nazwy zawodów będzie wymieniać. Dokonujemy analizy głosek nazw zawodów związanych z powstaniem książek: autor, redaktor, grafik, drukarz. Dzieci wskazują ilustracje, określają, jakie czynności wykonuje ta osoba w procesie powstawania książki, i próbują dokonać analizy głosek niektórych czasowników, np. pisanie, rysowanie, drukowanie.
- Jak powstaje książka? – zapraszamy dzieci do uważnego słuchania utworu.
Tekst „Jak powstaje książka?” Magdaleny Tokarczyk i ilustracje w załącznikach.
„Jak powstaje książka?”
Magdalena Tokarczyk
Dzisiaj się dowiemy jak książki powstają
i jaką drogę do nas przemierzają.
Gdy pisarz ma już pomysł na książkę, to jest już dobry początek.
Wszystko dokładnie zapisuje, a w jego rękopisie znajdziemy wiele notatek.
Potem wystarczy dokładnie pomysły na komputerze przepisać.
Ale na tym nie koniec, musicie jeszcze dalej mnie posłuchać…
Całymi godzinami, dniami, a czasem miesiącami dzieło swe pisarz dopracowuje,
a gdy jest już gotowe wydawcy go prezentuje.
W wydawnictwie dużo pracy zatem mają,
bo książkę pisarza dokładnie przeglądają, sprawdzają…
Recenzent poprawki nanosi sprawnie,
a ilustratorzy obrazki do książki rysują ładnie.
Gdy książka jest już gotowa, pora na drukowanie.
W wielkiej drukarni maszyny rozpoczynają drukowanie
i tak tysiące książek powstanie.
Które do księgarni pozostanie wydawcy już rozesłanie.
W księgarni książkę możemy zakupić,
a w bibliotece możemy ją wypożyczyć.
Lecz gdy ją już przeczytamy, to w kąt nie rzucamy,
ale na półkę ładnie odkładamy.
Rozmowa na temat wysłuchanego tekstu z użyciem ilustracji.
- Praca z KP4.6a – umieszczanie nalepek w brakujących miejscach, czytanie wyrazów. Praca z KP4.6b – uzupełnianie nalepkami ilustracji regału z książkami.
lub
02. Karty pracy
27 kwietnia 2020 (poniedziałek)
01. MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI

MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI
Temat dnia „MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI” (27.04.)
- „Ulubiona książka” – zachęcamy dzieci, by zastanowiły się, jaka jest ich ulubiona książka, kto jest jej głównym bohaterem i jaką historię w niej przedstawiono. Gdy dzieci opowiedzą o swoich ulubionych książkach, prosimy, by zastanowiły się, z czego są zrobione książki. Następnie kierujemy rozmowę w taki sposób, by dzieci doszły do wniosku, że książki mogą być też elektroniczne – do czytania lub do słuchania. Jeżeli mamy w domowej biblioteczce różne rodzaje książek,: albumy, atlasy, książki obrazkowe, komiksy, książki elektroniczne – e-booki i audiobooki. Zaprezentujmy dzieciom.
- Poznajemy literkę „F JAK FOTEL”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „F”
- „F jak fotel” – 5 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Chodzimy po f” dzieci próbują ułożyć ze sznurka, wstążki, nici, skakanki literę F, f i chodzą stopa za stopą.
- Praca z KP4.5a – zaznaczanie głoski f w słowach, zaznaczanie liczby głosek w nazwach obrazków. Praca z KP4.5b – pisanie litery F, f po śladzie, otaczanie pętlą litery F, f znalezionej wśród innych liter, czytanie tekstu z poznanych liter, rysowanie ilustracji do tekstu.
- „Do krainy baśni zabieram…” – zabawa rodzinna, zapraszam mamę, tatę i rodzeństwo. Proszę domowników, aby wymyśliły i zapamiętały nazwę przedmiotu rozpoczynającego się głoską f. Następnie rozpoczynamy zabawę słowami: Do krainy baśni zabiera: fotografię i proszę kolejnego gracza o powtórzenie tych słów oraz dodanie własnego słowa, rozpoczynającego się głoską f. Gracze kolejno powtarzają wcześniejsze słowa i dodają własne.
- Praca z KP4.10a – kącik grafomotoryczny, samodzielne pisanie liter f, F, pisanie wyrazów po śladzie. Praca z KP4.10b – kącik grafomotoryczny, kolorowanie pól zgodnie z zauważoną regułą, kolorowanie według wzoru.
lub
24 kwietnia 2020 (piątek)
01. WIEM JAK CHRONIĆ MOJĄ PLANETĘ

WIEM JAK CHRONIĆ MOJĄ PLANETĘ
- Co to jest ekologia? – słuchanie wiersza, rozmowa na temat jego treści. Zabawy ruchowo-słuchowe na podstawie fragmentu rymowanki. Zapraszamy dzieci do wysłuchania wiersza. Prosimy, by starały się zapamiętać wszystkie słowa, których znaczenia nie rozumieją.
Co to jest ekologia?
- Klimkiewicz, W. Drabik
Ekologia – mądre słowo,
a co znaczy – powiedz, sowo?
Sowa chwilę pomyślała
i odpowiedź taką dała:
„To nauka o zwierzakach,
lasach, rzekach, ludziach, ptakach.
Mówiąc krótko, w paru zdaniach,
o wzajemnych powiązaniach
między nami, bo to wszystko
to jest nasze środowisko.
Masz je chronić i szanować”
– powiedziała mądra sowa….
Po wysłuchaniu wiersza prosimy dzieci, aby spróbowały wymienić słowa, których znaczenie nie jest dla nich do końca jasne. Kierujemy rozmową, zadając dzieciom pytania: Co to jest ekologia? Czego dotyczy ta nauka? Co oznacza słowo „szanować”?
Aby utrwalić definicję pojęcia „ekologia”, może zaproponować zabawę rytmiczną, np. dzieci mogą wyklaskiwać, wytupywać fragment wiersza zgodnie z analizą sylabową:
To na-u-ka o zwie-rza-kach,
la-sach, rze-kach, lu-dziach, pta-kach.
Mó-wiąc krót-ko, w pa-ru zda-niach,
o wza-jem-nych po-wią-za-niach
mię-dzy na-mi, bo to wszyst-ko
to jest na-sze śro-do-wis-ko.
- Obejrzyjcie filmik: “W kontakcie z naturą” https://www.youtube.com/watch?v=zleExE18fqQ
- „Mniej czy więcej?” – zabawa matematyczna. Zapraszamy dzieci do wysłuchania opowieści, ilustrujemy ją przedmiotami: W pewnej sali stały dwa kosze na śmieci (rozkładamy dwie szarfy, mogą być dwa worki, koce). W jednym z nich leżały trzy butelki (wkładamy 3 butelki do jednej szarfy), w drugim pięć butelek ( wkładamy 5 butelek do drugiej szarfy). W którym koszu było więcej butelek? Dzieci wskazują prawidłową odpowiedź, kontynuujemy opowieść: Wielka szufla śmieciarki otwiera się szeroko w tę stronę, gdzie jest więcej śmieci. Jak myślicie, w którą stronę się otworzy? Układamy znak > z dwóch pasków papieru. Opowiadamy kilka takich krótkich opowieści, by utrwalić z dziećmi schemat zadania. Możemy poprosić dzieci o pomoc w wymyślaniu historii. Kolejnym krokiem jest ilustrowanie zadania cyframi zamiast przedmiotów.
- Praca z KP4.4a – pisanie po śladzie znaków < i >, porównywanie liczby obiektów i zapisywanie rozwiązania znakami < i >. Praca z KP4.4b – układanie historyjki obrazkowej, przeliczanie obiektów w zbiorach, dorysowywanie nakrętek, pisanie cyfr i znaków < i>.
- 4. „DBAM O ŚRODOWISKO” – gra planszowa na podsumowanie tygodnia (materiał w załączniku).
lub
02. Filmy do scenariusza
W kontakcie z naturą
03. DBAM O ŚRODOWISKO – gra planszowa
23 kwietnia 2020 (czwartek)
01. Skąd się bierze prąd

SKĄD SIĘ BIERZE PRĄD
- „Skąd się bierze prąd?” – samodzielna praca z KZ (s. 64–65). Na podstawie ilustracji dzieci mają za zadanie sformułować krótką wypowiedź na temat: Skąd się bierze prąd?
- „Prąd z wiatraka” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją w rozsypce, nogi złączone, ręce rozłożone szeroko, wyprostowane w łokciach. Obracają się bardzo powoli, stopa za stopą, z zamkniętymi oczami. Ręce, jak skrzydła wiatraka, powinny być szeroko rozłożone przez cały czas wykonywania ćwiczenia. Jeśli niektóre dzieci będą miały trudności z poruszaniem się z zamkniętymi oczami, mogą wykonać ćwiczenie bez tego utrudnienia.
- Pstryk – słuchanie opowiadania, rozmowa na temat jego treści. Prosimy dzieci o przygotowanie się do uważnego słuchania opowiadania: Dotknijcie swoich uszu, przygotujcie je do słuchania. Dotknijcie swoich ust, przygotujcie je do milczenia. Podczas słuchania opowiadania postarajcie się zapamiętać, jak nazywali się jego bohaterowie i kim byli. Spróbujcie też zapamiętać, jakie ważne informacje o bezpieczeństwie chłopiec przekazał Juniorowi.
Pstryk
Grzegorz Kasdepke
Na elektryczne urządzenia lepiej uważać…
– Uważaj, teraz będzie się działo – mruknął Dominik, włączając elektryczny czajnik. Zanim Junior zdążył podkulić ogon, w całym domu błysnęło, huknęło – a potem zapadła ciemność. I cisza. Przestało grać radio, przestały pracować lodówka i pralka, przestał działać komputer i nawet Junior przestał sapać, choć nie był przecież na prąd. Widać wszystko to zrobiło na nim spore wrażenie. Pierwsza odezwała się babcia Marysia.
– Dominik! – zawołała z dużego pokoju. – To twoja sprawka?!
– Prowadzę wykład – odkrzyknął dyplomatycznie Dominik.
– O czym?! – głos babci dochodził już z korytarza. – Nie mów, że o elektryczności!
– Mogę nie mówić… – mruknął Dominik.
– Hau! – dodał mu otuchy Junior.
Zza drzwi dobiegł ich szelest, trzask, odgłosy majstrowania przy elektrycznych korkach – i naraz z głośnika radia popłynęła muzyka, a lodówka wzdrygnęła się jak po przebudzeniu z krótkiej drzemki i znowu zaczęła pracować. Dominik i Junior zmrużyli oczy.
– Przecież tata ci mówił – zasapała babcia, wchodząc do kuchni – żebyś nie włączał tego czajnika, gdy pracuje pralka, tak?! Jutro przyjdą elektrycy i wszystko naprawią! A na razie trzeba uważać! Bo przewody elektryczne w tym mieszkaniu są za słabe, i to dlatego! Chcesz wywołać pożar?!
– Hau! – uspokoił ją Junior.
Ale babcia Marysia nie była uspokojona; zakazała Dominikowi zabaw w kuchni, przez co dalsza część wykładu musiała się odbyć w łazience.
– Tak, z elektrycznością nie ma żartów – westchnął Dominik.
– Na przykład najgłupsze, co można zrobić, to suszyć sobie włosy w wannie. Bo jakby suszarka wpadła do wanny, to…
Junior zawył rozpaczliwie, dając do zrozumienia, że wie, co by się stało, gdyby suszarka wpadła do wanny.
– Tak samo głupie – kontynuował Dominik – jest wtykanie różnych przedmiotów do dziurek od kontaktu! Albo przecinanie przewodów elektrycznych! Jeżeli zobaczę kiedyś, że to robisz, to koniec, zakaz wychodzenia na spacery!
Junior, gdyby to było możliwe, podwinąłby nie tylko ogon, ale i uszy, nos oraz całego siebie.
– Niemądrze jest także – ciągnął zadowolony z siebie Dominik – ciągnąć za kabel jakiegoś urządzenia, żeby je wyłączyć, bo łatwo taki kabel przerwać! Ani podłączać zbyt wielu urządzeń do jednego gniazdka! I, i… słuchasz mnie?
– Hau… – odszczeknął zrezygnowany Junior.
– No tak, może to za dużo jak na jeden raz – zgodził się Dominik. – Najważniejsze jest jedno: nie wolno bawić się elektrycznością! Zrozumiałeś?
– Hau! – zapewnił Junior. Po czym podskoczył wysoko, pstryknął nosem wyłącznik światła – i wykład został zakończony.
O elektryczności można mówić jeszcze długo. Czas, start!
Po przeczytaniu opowiadania prowadzimy rozmowę z dziećmi: Jak nazywali się bohaterowie opowiadania? Kim byli? Dlaczego po włączeniu czajnika zgasło światło w całym mieszkaniu? Jakie ważne informacje dotyczące bezpiecznego postępowania z urządzeniami elektrycznymi chłopiec przekazał Juniorowi? Jak myślicie, czy dzieci mogą samodzielnie posługiwać się urządzeniami elektrycznymi?
- Praca z KP4.3b – pisanie wyrazów po śladzie, łączenie wyrazów z obrazkami, rysowanie brakującego obrazka.
lub
22 kwietnia 2020 (środa)
01. SEGREGUJEMY ODPADY

SEGREGUJEMY ODPADY
- „Puzzle” – ułóż puzzle, spróbuj przeczytać napis, a dowiesz się jakie dzisiaj mamy święto (załącznik1).
- „Łąka” – słuchanie i ilustrowanie treści wiersza. Zapraszamy dzieci do zabawy ruchowej: Za chwilę zamienimy nasz pokój w łąkę i wyruszymy na wycieczkę. Będę czytać wiersz, a waszym zadaniem będzie pokazywać ruchem to, co słyszycie. Postarajcie się również ilustrować różne uczucia, które będą towarzyszyć bohaterom wiersza, np. zdziwienie, zaskoczenie, strach, zdenerwowanie, radość. Przygotujcie się do wyprawy: zmieńcie kapcie na buty, zawiążcie sznurówki, włóżcie czapki itp. (prosimy dzieci o ilustrowanie ruchem tych czynności).
Łąka
Małgorzata Strzałkowska
Jak tu pięknie dookoła!
Strumyk szemrze, kwitną zioła,
skaczą żabki, buczą bączki
– jak nie lubić takiej łączki?
Pośród kwiatków sobie łażą
Ala, Ola, Staś i Kazio.
Nagle patrzą – jakiś dołek,
a w tym dołku jest tobołek.
Staś tobołek wyjął z dołka, po czym zajrzał do tobołka… a tam…
– Patrzcie! Stos papierków,
trzy butelki, pięć cukierków,
jedna guma…
– Już wyżuta…
– Dwie gazety i pół buta,
dwie torebki, cztery puszki…
– I zużyte trzy pieluszki!
– Ktoś na łące biwakował
i te śmieci tu wpakował.
– Cichcem, milczkiem, po kryjomu…
– Zamiast zabrać je do domu.
– Wiecie, jak tak dalej będzie,
jak będziemy śmiecić wszędzie,
to się Ziemia zdenerwuje,
tak że każdy pożałuje!
– Będzie miała dość brudasów,
bo jest miła, lecz do czasu!
– Zagra wszystkim nam na nosie
i przepadnie gdzieś w kosmosie,
a my zostaniemy sami,
płynąc luzem pod gwiazdami…
– A więc póki krąży w kółko,
niech się brudas puknie w czółko!!!
Jak naśmiecisz, to posprzątaj.
A jak nie – to marsz do kąta.
Zapraszamy dzieci do rozmowy na temat wiersza: Jakie miejsce dzieci wybrały na wycieczkę? Jak mogły się czuć, gdy spacerowały po czystej, pięknej łące? Co znalazły na łące? Jak się wtedy poczuły? Jak wy czulibyście się w takim zaśmieconym miejscu? Jak myślicie, dlaczego ktoś zostawił śmieci na łące? Czy przypominacie sobie, jaką radę ma autorka wiersza dla tych, którzy naśmiecili? Jakie rozwiązanie proponuje autorka tym osobom, które nie chcą po sobie posprzątać? Czy jest to prawdziwa i skuteczna rada, czy raczej żart? Jak się zachować, gdy ktoś przy nas zaśmieca otoczenie?. Warto wspomnieć, że rada autorki „marsz do kąta” jest żartem, Ziemi taka kara nie pomoże. Lepiej po prostu po sobie sprzątnąć.
- „Akcja – segregacja” – prowadzimy z dziećmi rozmowę na temat tego, w jaki sposób segregujemy śmieci w swoich domach. Porządkujemy wypowiedzi dzieci, pokazując sylwety koszy lub kartki w odpowiednich kolorach: niebieski z napisem PAPIER, zielony z napisem SZKŁO, żółty z napisem METAL I PLASTIK, brązowy z napisem KOMPOST. Proszę o wykonanie karty pracy „Pokoloruj pojemniki kierując się rodzajem odpadów” (załącznik2).
- Praca z KP4.2b – wycinanie obrazków, nalepianie pod ilustracjami właściwych pojemników na odpady. Praca z KP4.3a – liczenie pojemników, rysowanie po śladzie, czytanie wyrazów, łączenie ich z właściwymi pojemnikami.
- Dla chętnych –praca plastyczna „Wykropkowane obrazki”. Kropki może wypełnić dziecko na różne sposoby, takie najbardziej typowe, to wyklejanie plasteliną lub stemplowanie opuszkami palców zamoczonymi w farbie (załączniki 3 i 4).
- 6. Rozwiążcie quiz ekologiczny https://zasobyip2.ore.edu.pl/uploads/publications/5bd2dd39ed6ed5c0363c648134f9e162_/index.html
lub
02. Karty pracy
21 kwietnia 2020 (wtorek)
01. ZIEMIA TO NASZ DOM

ZIEMIA TO NASZ DOM
Temat dnia „EKOPRZYJACIELE” (poniedziałek 20.04.)
- Nowa moda – słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści. Podczas słuchania wiersza postarajcie się zapamiętać, którzy członkowie rodziny wzięli udział w wycieczce. Policzcie, proszę, o ilu środkach transportu rozmawiali.
Nowa moda
Małgorzata Strzałkowska
W domu Oli oraz Ali wszyscy razem się zebrali, aby wspólnie pogawędzić, jak sobotę miło spędzić. Uradzili, jedząc ciasto, że pojadą gdzieś za miasto, lecz z powodu tej wycieczki do solidnej doszło sprzeczki. – Autem! – mówi wujek Tadek. – Na motorach! – woła dziadek. Na to babcia: – Autobusem! Mama: – Lepiej minibusem! Ala z Olą grzmią donośnie, że taksówką jest najprościej. Tylko tata głową kiwa, po czym nagle się odzywa: |
– Samochody, autobusy,
motocykle, minibusy –
każdy z nich okropnie smrodzi,
a to naszej Ziemi szkodzi.
Po co spalin jej dokładać?
Lecz jest na to dobra rada –
pojedziemy rowerami,
bo nie trują spalinami.
Poprzez lasy, łąki, pola
pędzi Ala, za nią Ola,
mama, tata, babcia, dziadek,
a na końcu wujek Tadek.
Nowa moda jest w rodzinie
i rodzina z tego słynie,
że w sobotę się wybiera
na wycieczkę na rowerach.
Ziemia też oddychać musi,
bo inaczej się udusi.
- Pytania do wiersza; Jakie plany miała rodzina występująca w wierszu? Ilu było członków tej rodziny? Czy potraficie ich wymienić? Jakimi środkami transportu chcieli pojechać na wycieczkę? Ile środków transportu wymienili członkowie rodziny? Dlaczego wybrali rowery? Co znaczy słowo „moda”? Co oznacza słowo „ekologiczny”?
- „Czas dla Ziemi” – zabawa ruchowa. Zapraszamy dzieci do zabawy: Jeśli nie dbamy o naszą planetę, jej czas się kurczy. Aby była w dobrej kondycji, a dzięki niej również wszyscy ludzie na świecie, musimy pamiętać o ekologicznych nawykach. Za chwilę wy też, w zabawie, będziecie mogli wydłużyć czas naszej symbolicznej Ziemi. Jeśli, waszym zdaniem, powiem zdanie prawdziwe – skaczcie raz do tyłu. Jeśli zdanie będzie fałszywe – robicie dwa skoki do przodu. Propozycje zdań o tematyce ekologicznej do wypowiedzenia w zabawie:
- Czyste powietrze jest potrzebne nie tylko ludziom, lecz także zwierzętom.
- Rower nie produkuje spalin.
- Torebki foliowe szybko się rozkładają i nie szkodzą przyrodzie.
- Woda w oceanie może być brudna – to nikomu nie szkodzi.
- Autobus jest bardziej ekologicznym środkiem transportu niż samochód, którym jedzie tylko jedna osoba.
- Filtry na kominach nie pomagają w oczyszczaniu dymu, który z nich leci.
- Wylewanie ścieków z fabryk do rzeki szkodzi rybom.
- Ludzie mogą się zatruć, jedząc ryby pływające w ściekach.
- Poznajemy literkę „Z jak zegar”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „Z”
- „Z jak zegar” – 1 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Chodzimy po Z” dzieci próbują ułożyć ze sznurka, wstążki, skakanki literę Z, z i chodzą stopa za stopą.
- „Jakie to słowo?” – zabawa językowa. Rodzic wypowiada słowa zawierające głoskę z, posługując się logotomami (nie sylabami!) i prosi dzieci, by określiły, jakie to słowo i na którym miejscu słyszą w nim głoskę z (na początku czy w środku). Przykłady słów: z-egar, zło-m, ga-zda, zebr-a, nazw-a, groz-a.
- Praca z KP4.1a – kolorowanie wskazówek, szukanie takich samych podpisów. Praca z KP4.1b – wykreślanie liter z nazwami obrazków, odczytywanie hasła, pisanie litery Z, zpo śladzie.
- Posłuchaj piosenki Zozi: “Świat w naszych rękach”. https://www.youtube.com/watch?v=pRNtFXew_VE
Do środy spróbuj nauczyć się refrenu:
“Cały świat jest w naszych rękach
Właśnie o tym ta piosenka
Możesz dbać o cały świat
Chociaż masz niewiele lat”
Temat dnia „ZIEMIA TO NASZ DOM” (wtorek 21.04.)
- „Ile wody nam ucieka?” – zabawa badawcza. Posłuchajcie zagadki: Co mam na myśli? To substancja, bez której nikt z nas nie mógłby żyć. Jest potrzebna nie tylko ludziom, lecz także zwierzętom i roślinom. Występuje na całej kuli ziemskiej, ale tylko niewielka część nadaje się do spożycia przez ludzi. Poprzez proces parowania i skraplania jej część do nas wraca. Po rozwiązaniu zagadki przez dzieci prezentujemy napis WODA i prosimy dzieci, aby ułożyły taki napis z liter z klasera.
Następnie zapraszamy dzieci do łazienki, odkręcamy kran w taki sposób, by woda kapała po kropelce do podstawionego naczynia. Prosimy dzieci, by oszacowały, ile wody może w ten sposób wylać się z kranu do naczynia podczas trwania zajęć. Swoje szacunki dzieci zaznaczają flamastrem. Nastawiamy zegarek, by wiedzieć, ile czasu minęło od odkręcenia kranu i wracamy do prowadzenia zabaw.
- „Ekologiczne sudoku” – zabawa rozwijająca spostrzegawczość i logiczne myślenie. Przygotowujemy zestaw 9 kartoników – 3 z napisem „woda”, 3 z napisem „ekologia”, 3 z napisem „planeta”. Przetasowane rozdajemy dzieciom. Każdy układa na podłodze planszę 3 pola na 3 pola z kartek formatu A5. Zadaniem dzieci jest przeczytać wyrazy i ułożyć je w taki sposób, by nie powtarzały się w rzędzie i kolumnie. Jeśli dzieci będą miały problemy z wykonaniem zadania, pomagamy, wskazując po kolei sposób rozwiązania.
- „Ekoprzyjaciel” – zabawa manualna z wykorzystaniem WYPRAWKI W46. Dzieci odszukują W46 i wypychają kształt Eko przyjaciela wraz z dziurkami. Przewlekają sznurowadło przez dziurki w ubraniu smoka oraz w kołach roweru.
- „Jaka to liczba?” – zabawa rozwijająca spostrzegawczość wzrokową i słuchową. Przygotowujemy kartki formatu A4 z zapisanymi niektórymi cyframi. Nakładamy na nie kartkę z wyciętym otworem. Przesuwamy otwór po kartce, która znajduje się pod spodem, a zadaniem dzieci jest odgadnąć, jaka cyfra jest na niej napisana . Gdy im się to uda, podają, jaka głoska znajduje się w nagłosie nazwy tej cyfry, a jaka w wygłosie.
- „Ile wody nam ucieka?” – kontynuacja zabawy badawczej. Sprawdzamy na zegarku, ile czasu upłynęło od rozpoczęcia eksperymentu. Tłumaczymy dzieciom, jak długo kapała woda, porównując ten czas np. do czasu trwania posiłku. Zapraszamy dzieci do łazienki, by sprawdzić, czy udało im się poprawnie oszacować ilość wody, która zebrała się w naczyniu. Prosimy dzieci, by zmierzyły ilość wody np. szklanką, łyżką, filiżanką. Rozmawiamy z dziećmi o tym, że niedokręcony kran, zepsuta uszczelka itp. powodują marnowanie wody. Aby tego uniknąć, trzeba dokręcać krany, zakręcać wodę podczas mycia zębów czy rąk.
- Praca z KP4.2a – zaznaczanie różnic pomiędzy obrazkami.
lub
20 kwietnia 2020 (poniedziałek)
01. EKOPRZYJACIELE

EKOPRZYJACIELE
Temat dnia „EKOPRZYJACIELE” (poniedziałek 20.04.)
- Nowa moda – słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści. Podczas słuchania wiersza postarajcie się zapamiętać, którzy członkowie rodziny wzięli udział w wycieczce. Policzcie, proszę, o ilu środkach transportu rozmawiali.
Nowa moda
Małgorzata Strzałkowska
W domu Oli oraz Ali wszyscy razem się zebrali, aby wspólnie pogawędzić, jak sobotę miło spędzić. Uradzili, jedząc ciasto, że pojadą gdzieś za miasto, lecz z powodu tej wycieczki do solidnej doszło sprzeczki. – Autem! – mówi wujek Tadek. – Na motorach! – woła dziadek. Na to babcia: – Autobusem! Mama: – Lepiej minibusem! Ala z Olą grzmią donośnie, że taksówką jest najprościej. Tylko tata głową kiwa, po czym nagle się odzywa: |
– Samochody, autobusy,
motocykle, minibusy –
każdy z nich okropnie smrodzi,
a to naszej Ziemi szkodzi.
Po co spalin jej dokładać?
Lecz jest na to dobra rada –
pojedziemy rowerami,
bo nie trują spalinami.
Poprzez lasy, łąki, pola
pędzi Ala, za nią Ola,
mama, tata, babcia, dziadek,
a na końcu wujek Tadek.
Nowa moda jest w rodzinie
i rodzina z tego słynie,
że w sobotę się wybiera
na wycieczkę na rowerach.
Ziemia też oddychać musi,
bo inaczej się udusi.
- Pytania do wiersza; Jakie plany miała rodzina występująca w wierszu? Ilu było członków tej rodziny? Czy potraficie ich wymienić? Jakimi środkami transportu chcieli pojechać na wycieczkę? Ile środków transportu wymienili członkowie rodziny? Dlaczego wybrali rowery? Co znaczy słowo „moda”? Co oznacza słowo „ekologiczny”?
- „Czas dla Ziemi” – zabawa ruchowa. Zapraszamy dzieci do zabawy: Jeśli nie dbamy o naszą planetę, jej czas się kurczy. Aby była w dobrej kondycji, a dzięki niej również wszyscy ludzie na świecie, musimy pamiętać o ekologicznych nawykach. Za chwilę wy też, w zabawie, będziecie mogli wydłużyć czas naszej symbolicznej Ziemi. Jeśli, waszym zdaniem, powiem zdanie prawdziwe – skaczcie raz do tyłu. Jeśli zdanie będzie fałszywe – robicie dwa skoki do przodu. Propozycje zdań o tematyce ekologicznej do wypowiedzenia w zabawie:
- Czyste powietrze jest potrzebne nie tylko ludziom, lecz także zwierzętom.
- Rower nie produkuje spalin.
- Torebki foliowe szybko się rozkładają i nie szkodzą przyrodzie.
- Woda w oceanie może być brudna – to nikomu nie szkodzi.
- Autobus jest bardziej ekologicznym środkiem transportu niż samochód, którym jedzie tylko jedna osoba.
- Filtry na kominach nie pomagają w oczyszczaniu dymu, który z nich leci.
- Wylewanie ścieków z fabryk do rzeki szkodzi rybom.
- Ludzie mogą się zatruć, jedząc ryby pływające w ściekach.
- Poznajemy literkę „Z jak zegar”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „Z”
- „Z jak zegar” – 1 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Chodzimy po Z” dzieci próbują ułożyć ze sznurka, wstążki, skakanki literę Z, z i chodzą stopa za stopą.
- „Jakie to słowo?” – zabawa językowa. Rodzic wypowiada słowa zawierające głoskę z, posługując się logotomami (nie sylabami!) i prosi dzieci, by określiły, jakie to słowo i na którym miejscu słyszą w nim głoskę z (na początku czy w środku). Przykłady słów: z-egar, zło-m, ga-zda, zebr-a, nazw-a, groz-a.
- Praca z KP4.1a – kolorowanie wskazówek, szukanie takich samych podpisów. Praca z KP4.1b – wykreślanie liter z nazwami obrazków, odczytywanie hasła, pisanie litery Z, zpo śladzie.
- Posłuchaj piosenki Zozi: “Świat w naszych rękach”. https://www.youtube.com/watch?v=pRNtFXew_VE
Do środy spróbuj nauczyć się refrenu:
“Cały świat jest w naszych rękach
Właśnie o tym ta piosenka
Możesz dbać o cały świat
Chociaż masz niewiele lat”
lub
02. 5. Posłuchaj piosenki Zozi: "Świat w naszych rękach"
17 kwietnia 2020 (piątek)
01. MALI PRZESIĘBIORCY CZ.4

MALI PRZESIĘBIORCY CZ.4
Zestaw zabaw/zadań:
1) Zabawa w sklep.
Rodzice wraz z dziećmi budują sklep z artykułów dostępnych w domu. Do zabawy można użyć papierowych pieniędzy wykonanych przez dziecko. Rodzic przypomina dziecku o używaniu słów grzecznościowych: proszę, dziękuję.
2) „Czego nie kupię za pieniądze?” – wdrażanie dzieci do poszanowania uniwersalnych wartości. Przedszkolaki w trakcie rozmowy zastanawiają się, co jest cenniejsze niż pieniądze. Mogą wymieniać wszystko, co im przyjdzie do głowy. Następnie słuchają wiersza Magdaleny Ledwoń „Czego nie kupię za pieniądze?” i próbują odpowiedzieć na pytanie postawione w tytule.
„Czego nie kupię za pieniądze?”
(Magdalena Ledwoń)
Za pieniądze mój drogi, możesz kupić wiele,
lecz nie kupisz wspomnień związanych z przyjacielem.
Bezcenne są miłość, przyjaźń i zdrowie,
oraz wsparcie bliskich, gdy czarne myśli chodzą po głowie.
Przyjaciele i rodzina to skarb największy,
a czas, który z nimi spędzasz, od pieniędzy jest cenniejszy.
3) Czy wszystko można kupić za pieniądze?
Rozmowa z dzieckiem na temat wartości. Wspólne wykonanie plakatu pt. „To jest cenne dla naszej rodziny”.
Dla chętnych gra „Zakręcone pieniądze”. Materiał zawiera 3 karty. Na dwóch pierwszych znajdują się wersje planszy z banknotami i monetami na obwodzie koła, na ostatniej karcie znajdują się podpisane ilustracje banknotów i monet. Dziecko wprawia ustawionego na środku planszy spinnera w ruch, a następnie np. nazywa wylosowane banknoty, monety lub dodaje wszystkie trzy wylosowane nominały.
lub
02. ZAKRĘCONE PIENIĄDZE
16 kwietnia 2020 (czwartek)
01. MALI PRZESIĘBIORCY CZ.3

MALI PRZESIĘBIORCY CZ.3
Zestaw zabaw/zadań:
1) „Monetowy frottage” – dziecko poznaje technikę plastyczną frottage, która polega na odciskaniu faktury dowolnych przedmiotów na powierzchni papieru przez przyłożenie papieru do danej rzeczy i mocne pocieranie go ołówkiem/kredką. Rodzic proponuje dziecku odciskanie faktury monet.
Uwaga! Do zabawy używamy zdezynfekowanych monet!
2) Poszukiwanie odpowiedzi na pytania: Skąd ludzie mają pieniądze? Dlaczego trzeba pracować? Rodzic zachęca dziecko do wypowiadania się przez odpowiedzi na pytania: Skąd ludzie mają pieniądze? Dlaczego trzeba pracować? Jakie prace wykonują ludzie w celu zarobienia pieniędzy?
Zachęca też dziecko do wypowiedzi, w jaki sposób planuje ono w przyszłości zarabiać pieniądze. Razem wymyślają zabawę tematyczną związaną z wymarzonym zawodem dziecka
3) Zabawy matematyczne z monetami.
- Dzieci porównują ciężar poszczególnych monet. Szacują, czy ważą tyle samo, czy różnią się od siebie – układają na jednej dłoni wybraną monetę, a na drugiej dłoni inną monetę. Opisują swoje wrażenia.
- Układają monety od największej do najmniejszej i odwrotnie.
- Segregują monety według nominału.
- Układanie rytmów z monet. Rodzic układa rytm, np. moneta 1 gr – 2 gr – 5 gr, a zadaniem dziecka jest go kontynuować.
Uwaga! Do zabawy używamy zdezynfekowanych monet!
Dla chętnych: Oszczędzamy! – aktywność plastyczno – techniczna. Dzieci z przygotowanych przez rodziców materiałów wykonują swoje własne skarbonki (bazę stanowią różnego rodzaju opakowania – tekturowe, plastikowe, można wykorzystać słoik), w których dorosły uprzednio nacina otwory do wkładania pieniędzy. Przedszkolaki ozdabiają swoje skarbonki przy użyciu flamastrów, farb, można wykorzystać pisaki służące do rysowania na szkle, rysując na nich marzenia, na których realizację będą odkładać pieniądze.
lub
15 kwietnia 2020 (środa)
01. MALI PRZEDSIĘBIORCY CZ.2

MALI PRZEDSIĘBIORCY CZ.2
Zestaw zabaw/zadań:
1) Zaprojektuj banknot.
Rodzic prezentuje dziecku banknoty i monety. Uwaga! Prezentacji dokonuje w rękawiczkach!
Dziecko otrzymuje arkusz papieru w formacie zbliżonym do banknotu. Ma za zadanie zaprojektować swój własny. Rodzic przypomina, że banknoty mają dwie strony. Z jednej strony znajduje się wizerunek osoby, a z drugiej – przedmioty, budowle związane z jej życiem, czasami, w których żyła. Prosi również, aby na każdym banknocie znalazło się jego oznaczenie cyfrowe, czyli wartość. Może to będzie banknot babci, a może pani z przedszkola? Każdy pomysł będzie dobry!
Wyjaśniamy dziecku, że pieniądze w Polsce może emitować jedynie Narodowy Bank Polski. Tworzenie banknotów zleca on Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych, a monet – Mennicy Polskiej. Powstają w niej również monety okolicznościowe oraz kolekcjonerskie. Można zaprezentować dziecku filmik edukacyjny „Mennica Polska. Jak się robi pieniądze” https://www.youtube.com/watch?v=FntiUiLncLw.
2) Zabawa skoczna „Skok do skarbonki”.
Rodzic tworzy „skarbonkę” z szala/apaszki na podłodze. Na hasło rodzica: „Hop do skarbonki!” dziecko wykonuje skok obunóż (monety wpadają do skarbonki).
3) „Grosz do grosza, a będzie kokosza” – poznanie polskiego przysłowia, które uczy, że każdy pieniądz się liczy. Rodzic prezentuje dziecku monetę jednogroszową i mówi, że za nią nie możemy nic kupić, jeśli jednak uzbiera się dużo monet o wartości 1 grosza, wtedy można już zrealizować jakieś swoje marzenie lub przeznaczyć pieniądze na pomoc biednym dzieciom. Dziecko, jeśli potrafi, może przeliczyć monety.
Uwaga! Do zabawy używamy zdezynfekowanych monet!
4) „Sudoku – monety” – zabawa polega na umieszczeniu brakujących obrazków tak, by nie powtarzały się w pionie i poziomie (kartę z planszą i dodatkowymi elementami do wycięcia w załączniku). Powodzenia!
lub
02. Film - Mennica Polska. Jak się robi pieniądze
03. Sudoku – monety
14 kwietnia 2020 (wtorek)
01. MALI PRZEDSIĘBIORCY CZ.1

MALI PRZEDSIĘBIORCY CZ.1
Realizacja Modułu VIII w ramach programu „Mały Miś W Świecie Wielkiej Literatury”
Temat dnia „MALI PRZEDSIĘBIORCY CZ.1” (wtorek 14.04.)
Przedsiębiorczość ? Ależ oczywiście! Przedsiębiorczy przedszkolak to dziecko samodzielne w każdej dziedzinie, umiejące podejmować decyzje, kreatywne i zdobywające wiedzę na temat racjonalnego gospodarowania pieniędzmi. Mały Miś pomoże dzieciom zdobyć właśnie te umiejętności.
Zestaw zabaw/zadań:
1) „Skrzynia skarbów” – zabawa doskonaląca percepcję dotykową. Rodzic przygotowuje „skrzynię skarbów” – kartonowe pudełko z otworem. Ukrywa w jego wnętrzu różne przedmioty związane z tematyką zajęć. Zadaniem kolejnych ochotników jest próba ich rozpoznania za pomocą dotyku. Następnie dzieci pokazują przedmiot, który wylosowały, i wspólnie sprawdzają, czy odgadły, czym jest dany przedmiot. Rozmowa z dzieckiem na temat: Co jest dla ciebie cenne/wartościowe?
2) Co wiesz o pieniądzach? – dzieci wcielają się w role specjalistów do spraw pieniędzy. Opowiadają o tym, co wiedzą o pieniądzach. Jeśli nie wypowiadają się spontanicznie, rodzic pomaga im, zadając dodatkowe pytania, np.: Komu są potrzebne pieniądze? W jaki sposób powstają pieniądze? Co możemy kupić za pieniądze? Skąd mamy pieniądze? Z czego są zrobione pieniądze? Czy zawsze istniały pieniądze?
Prosimy o zapisywanie zabawnych wypowiedzi dzieci – utworzymy specjalny post na ten temat.
3) Obejrzenie filmiku edukacyjnego: „Krótka historia pieniądza”. https://www.youtube.com/watch?v=Y8s3pTobAYo
lub
02. Film - Krótka historia pieniądza
10 kwietnia 2020 (piątek)
01. WIELKANOCNE ZABAWY PRZEDSZKOLAKÓW
lub
02. Gra Planszowa
09 kwietnia 2020 (czwartek)
01. WIELKANOCNE ZABAWY PRZEDSZKOLAKÓW

WIELKANOCNE ZABAWY PRZEDSZKOLAKÓW
- „WYŚCIGI PISANEK”
Zabawę możecie przeprowadzić na dwa sposoby:
SPOSÓB 1:
Do zabawy potrzebujecie czekoladowych jajek, plastikowych łyżek, liny (skakanki), którą zaznaczycie START i METĘ. Zadaniem dzieci jest jak najszybsze przeniesienie do mety jajka położonego na łyżce.
SPOSÓB 2:
Do drugiego sposobu potrzebujecie słomki (rurek do picia), styropianowych jajeczek (jeżeli nie macie to również możecie wykorzystać piłeczki ping-pongo’we). Dzieci siedzą wzdłuż dywanu, jeden obok drugiego. Zadaniem ich jest jak najszybsze przeniesienie jajeczka do mety (np. do końca dywanu). Aby przenieść jajko muszą dmuchać w słomkę, tak by jajeczko mogło toczyć się do przodu.
- ZABAWY Z WIELKANOCNĄ KOSTKĄ
Kostki, które znajdziecie w załącznikach mogą posłużyć Wam do kilku zabaw. Poniżej znajdziecie opis kilku z nich. Kostki wystarczy wydrukować (najlepiej na kartkach z bloku technicznego), a następnie skleić.
ZABAWA 1:
Do zabawy potrzebujecie KOSTKI 1. Zadaniem dzieci jest rzucenie kostką, następnie nazywają jaki wielkanocny symbol wypadł w rzucie kostką. Następnie dzielą ten wyraz na sylaby lub głoski..
ZABAWA 2:
Do tej zabawy potrzebujecie KOSTKĘ 2 oraz EMBLEMATY 1. Zadaniem dzieci jest rzucić kostką (przedstawione na niej obrazki są czarno-białe), następnie muszą dopasować obrazek do obrazka przedstawionego na emblematach. Możemy utrudnić zadanie i prosimy, aby ułożyć zdanie z użyciem nazwy obrazka.
ZABAWA 3:
Ta zabawa jest bardzo podobna do poprzedniej, tylko tym razem na kostce są przedstawione cienie, które po rzucie trzeba dopasować do odpowiedniego emblematu (kostka 3 z cieniami w załączniku).
- WIELKANOCNY SLALOM
SPOSÓB 1: Slalom z koszykiem
Dzielimy dzieci na dwie drużyny (możemy podzielić drużyny na dzieci kontra rodzice). Każda z drużyn dostaje koszyczek, który będą sobie podawać w czasie wyścigu. Zadaniem uczestników jest w jak najkrótszym czasie zebrać wszystkie pisanki, które są na końcu przygotowanej trasy. Poruszają się między pachołkami. Na hasło: START rozpoczynają wyścig pierwsze osoby z drużyn, ustawionych w rzędach. Trzymając w ręku koszyk pokonują przygotowany tor, biorą z koszyczka jedno jajko i szybko wracaj do drużyny. Następuje przekazanie koszyka i to samo zadanie wykonują pozostali członkowie drużyny, aż kosz z jakami na końcu trasy będzie pusty. Wygrywa drużyna, która zrobi to jako pierwsza. Pamiętajcie: każda grupa ma mieć do zebrania taką samą ilość pisanek. Mogą być to czekoladowe jajka.
SPOSÓB 2: Slalom między koszykami
Do zabawy potrzebujecie min. 4 koszyków, max. 10, po 2 na każdą drużynę lub 5 na każda drużynę (mogą być miski lub talerzyki plastikowe). Z koszyków układamy tor przeszkód, a zadaniem uczestników jest poruszanie się między koszykami. Do każdego koszyka wkładamy po jednym jajku. Podczas pokonywania slalomu zadaniem dziecka jest wyciąganie z koszyka pisanki i położenie jej obok. Wracając ustawia się na koniec, zadaniem kolejnego uczestnika jest podczas pokonywania trasy wkładanie pisanek do koszyka i tak na przemian. Zabawa trwa dopóki ostania osoba z grupy nie stanie na swoim miejscu. Wygrywa drużyna, która zrobi to szybciej.
- WIELKANOCNE RYTMY
Do zabawy możecie wykorzystać emblematy (emblematy 2 w załączniku) lub możecie wyciąć, np. pisanki z kolorowego papieru.. Należy wydrukować lub wyciąć je tyle razy by można było układać z nich rytmy, które będą dokańczane przez dzieci.
- PISANKA PARZY
Do zabawy będziecie potrzebować dużego jajka (może być piłka). Ustawiamy dzieci razem z rodzicami w kole, podczas trwania muzyki podajemy sobie z rąk do rąk pisankę. Musimy robić to szybko, bo na przerwę w muzyce odpada z zabawy osoba, która zostanie z pisanką w rękach. Wygrywa osoba, która wytrwa do końca.
- WYŚCIGI ZAJĄCÓW
Do zabawy potrzebujecie worków oraz skakanek, którymi zaznaczycie START i METĘ. Dzielimy członków rodziny na dwa zespoły. Zadaniem ich jest jak najszybsze pokonanie trasy skacząc w worku. Pamiętajcie, że kolejna osoba z drużyny rusza dopiero wtedy, gdy poprzednik przekroczy linię mety. Wygrywa drużyna, która zrobi to szybciej.
ŻYCZĘ WESOŁEJ ZABAWY!
lub
02. Kostka
03. Emblematy
08 kwietnia 2020 (środa)
01. PISANKI, KRASZANKI, JAJKA WIELKANOCNE

PISANKI, KRASZANKI, JAJKA WIELKANOCNE
- Bajka o pisankach – zapraszamy dzieci do wysłuchania bajki.
Bajka o pisankach
Agnieszka Galica
Zniosła Kura cztery Jajka. – Ko-ko-ko – zagdakała zadowolona – leżcie tu cichutko, to nikt was nie znajdzie – i poszła szukać ziarenek na podwórku.
Ale Jajka, jak to Jajka, myślały, że są mądrzejsze od kury, i zamiast leżeć cichutko, turlały się i postukiwały skorupkami, aż usłyszał je Kot.
− Miau – powiedział, przyglądając się Jajkom – cztery świeżutkie Jajka, będzie z was pyszna jajecznica, miau!
− Nie, nie, nie! – trzęsły się ze strachu Jajka – nie chcemy skończyć na patelni.
− Ale co robić, co robić? – postukiwały się skorupkami.
− Ja uciekam – zawołało pierwsze Jajko i poturlało się przed siebie – nie dam się usmażyć!
A po chwili wróciło, wesoło podśpiewując: Jestem czerwone w czarne kropeczki, nikt nie zrobi jajecznicy z takiej biedroneczki.
− Co się stało, co się stało? – dopytywały się pozostałe Jajka.
− Pomalował mnie pędzelek kolorową farbą i teraz nie jestem już zwyczajnym Jajkiem, tylko wielkanocną pisanką.
− Drugie Jajko nie zastanawiało się długo, poturlało się tak szybko, jak umiało, by po chwili wrócić i zaśpiewać grubym głosem: To nie jajko tylko tygrys, nie rusz mnie, bo będę gryzł. I rzeczywiście, Jajko wyglądało jak pisankowy tygrys w żółto-czarne paski.
I ja też i ja też – wołało trzecie Jajko, turlając się wesoło.
− Ciekawe, co ono wymyśli? – zastanawiały się Jajko – Biedronka, Jajko – Tygrys i Jajko – Jako? I wtedy właśnie wróciło trzecie, całe zieloniutkie, śmiejąc się i popiskując. Jestem żabka, każdy to wie, czy ktoś zieloną żabkę zje? – Nie!
− Jajko – Biedronka, Jajko – Tygrys i Jajko – Żabka były z siebie bardzo zadowolone. Tylko czwarte leżało i trzęsło się ze strachu.
− Pośpiesz się – mówiły kolorowe Pisanki do czwartego Jajka – bo będzie za późno. I właśnie wtedy nadszedł Kot.
− Czy ja dobrze widzę? Zostało tylko jedno Jajko? – mruczał niezadowolony – trudno, zrobię jajecznicę tylko z jednego Jajka – i pomaszerował do kuchni po patelnię.
Czwarte Jajko trzęsło się ze strachu tak bardzo, że aż zaczęła pękać na nim skorupka.
− Ojej, ojej, ratunku! – wołały przestraszone Pisanki – teraz już na pewno zrobi z ciebie jajecznicę.
− Trach, trach, trach – pękała skorupka na czwartym Jajku, aż pękła na drobne kawałki i … wyszedł z niej malutki, puszysty, żółty kurczaczek.
Otrzepał piórka, pokręcił główką i wytrzeszczył czarne oczka, przyglądając się kolorowym pisankom. Po chwili podreptał w kierunku cukrowego Baranka, popiskując cichutko:
Wielkanocna bajka – wyklułem się z jajka.
Już cukrowy Baranek czeka na mnie od rana.
A w świątecznym koszyku jest pisanek bez liku.
Rozmowa na temat opowiadania: Ile jajek zniosła kura? Dlaczego jajka uciekły? Co się przydarzyło każdemu jajku?
- Posłuchaj piosenki „Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne”. Czy wiecie o co kłócił się z kurczaczkiem cukrowy baranek? Jeśli jesteście tego ciekawi, posłuchajcie wielkanocnej piosenki:
Koszyczek z wikliny pełen jest pisanek,
A przy nich kurczaczek i z cukru baranek.
Przy baranku babka, sól, chleb i wędzonka,
Oto wielkanocna świąteczna święconka.
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.
Kłócił się z kurczakiem cukrowy baranek,
Która najpiękniejsza ze wszystkich pisanek?
Czy ta malowana, czy ta wyklejana,
Czy zdobiona woskiem i pofarbowana
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne…
Baranek kurczaczkiem długo się spierali,
aż goście świąteczni do drzwi zapukali
Wielkanocni goście czasu nie tracili
potłukli pisanki jajkiem się dzielili.
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne…
Link do piosenki: https://youtu.be/qKY9oeELKn4
- „Nasze pisanki” – zabawa plastyczna. Przygotowujemy na stoliku przedmioty potrzebne do ozdabiania jajek wybraną technika, np.: oklejanie włóczką, oklejanie kuleczkami z kolorowej bibuły, ozdabianie kuleczkami lub wałeczkami z plasteliny. Dzieci siadają przy stoliku i ozdabiają wybraną techniką ugotowane na twardo jajko.
- Praca z43a – rozwiązywanie sudoku obrazkowego, wycinanie jajek po śladzie. Praca z KP3.43b – wykreślanie niepasujących napisów lub obrazków, czytanie wyrazów.
Dla chętnych „Zadania bez nudy – Wielkanoc”
lub
02. Piosenka
03. Wielkanoc karty pracy
07 kwietnia 2020 (wtorek)
01. NA ŚWIĄTECZNYM STOLE

NA ŚWIĄTECZNYM STOLE
- Wielkanocny stół – prosimy dzieci, aby opowiedziały, jak w ich domu wygląda nakrycie wielkanocnego stołu, jakie potrawy na nim stoją, jakie znają tradycje rodzinne związane ze świątecznym śniadaniem. Następnie zapraszamy dzieci do wysłuchania wiersza.
Wielkanocny stół
Ewa Skarżyńska
Nasz stół wielkanocny
haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni
listeczków skrzydlatych
lukrowana baba
rozpycha się na nim,
a przy babie –
mazurek w owoce przybrany.
Palmy – pachną jak łąka
w samym środku lata.
Siada mama przy stole,
a przy mamie tata.
I my.
Wiosna na nas
zza firanek zerka,
a pstrokate pisanki
chcą tańczyć oberka.
Wpuścimy wiosnę.
Niech słońcem
zabłyśnie nad stołem
w wielkanocne świętowanie
jak wiosna wesołe.
Rozmawiamy z dziećmi na temat wiersza: Jakie elementy dekoracyjne znajdują się na stole? Kto usiądzie przy stole? Czego brakuje na stole, a powinno się znaleźć zgodnie z tradycją wielkanocną? Następnie wspólnie z dziećmi przypominamy symbolikę niektórych produktów znajdujących się na stole.
Pisanka – symbol życia.
Baranek – symbol zmartwychwstania Chrystusa.
Chorągiewka – znak zwycięstwa.
Palmy – nawiązują do wjazdu Chrystusa do Jerozolimy i powitania go przez mieszkańców miasta. Świąteczne palmy miały zapewnić dobre plony, chronić przed pożarami i chorobami.
Bazie – spożywano, gdyż wierzono, że chroni to przed bólem i dodaje sił. Są symbolem budzącej się wiosny.
- „Wielkanocne obliczenia” – zabawa matematyczna. Dzieci siadają przy stolikach, na których leża liczmany, np. klocki. Podajemy treść zadania, dzieci obliczają za pomocą liczmanów:
- W pewnym domu do świątecznego śniadania zasiadły następujące osoby: mama, tata, ciocia Basia z wujkiem Piotrem i dwiema córeczkami, babcia Frania i mały Michaś. Ile osób siadło do świątecznego śniadania?
- Kasia ozdabiała świąteczny mazurek. Przygotowała 10 migdałów. Po chwili przyszedł Maciek i zjadł 2 migdały. Ile migdałów zostało Kasi do ozdobienia mazurka?
- Na stole leżało osiem jajek. Mama zjadła jedno, a tata dwa. Ile jajek zostało na stole?
- Zuzia robiła wielkanocną palmę. Przyczepiła na niej 3 czerwone kwiaty, 2 żółte kwiaty i 4 fioletowe. Niestety, klej był zbyt słaby i 2 kwiaty się odczepiły. Ile kwiatów zostało napalmie?
- Praca z KP3.42a – rysowanie pisanek po śladzie, naklejanie sztućców obok talerzy. Praca z KP3.42b – kolorowanie ilustracji zgodnie z kodem, pisanie po śladzie wyrazu Wielkanoc.
- „Kartka Wielkanocna” – pomysł na proste i efektowne kartki Wielkanocne. Kartki z odcisków palców – lini papilarnych. Pomalowane palce farba odbijamy na białej kartce, a resztę elementów dorysowujemy czarnym długopisem. Podpatrzeć można na stronie: http://www.kreatywnywychowawca.pl/2447-2/
Dla chętnych „Zadania bez drukowania … w lekko świątecznym klimacie”
lub
02. Wielkanoc karty pracy
06 kwietnia 2020 (poniedziałek)
01. WIELKANOCNE TRADYCJE

WIELKANOCNY KOSZYCZEK
- Legenda o białym baranku – zapraszam dzieci do wysłuchania legendy o białym baranku: Za stanówcie się, proszę, podczas słuchania, o co pokłóciły się zwierzęta w koszyku. Postarajcie się zapamiętać co znalazło się w koszyku wielkanocnym.
Legenda o białym baranku
Urszula Pukała
Posłuchajcie tylko ile było krzyku,
gdy się pokłóciły zwierzęta w koszyku.
Malutkie kurczątko, bielutki baranek,
Brązowy zajączek i kilka pisanek.
Żółciutki kurczaczek macha skrzydełkami,
jestem najpiękniejszy, żółty jak salami.
Mam czerwony dziobek i czerwone nóżki,
falujące piórka tak jak u kaczuszki.
Co ty opowiadasz – dziwi się baranek,
jestem cały z cukru, mam cukrową mamę.
Dzieci na mój widok bardzo się radują
i z mojego grzbietu cukier oblizują.
Brązowy zajączek śmieje się wesoło,
jestem z czekolady – opowiada wkoło.
Właśnie mnie najbardziej uwielbiają dzieci,
już na sam mój widok dzieciom ślinka leci.
Dlaczego tak głośno kłócą się zwierzątka,
dziwi się pisanka zielona jak łąka.
Dziwią się pisanki żółte i czerwone,
brązowe, różowe, szare, posrebrzone.
Proszę dzieci, by opowiedziały, co zapamiętały z wiersza. Jeśli dzieci mają trudność ze znalezieniem odpowiedzi na pytania zadane przed przeczytaniem wiersza, może przeczytać wybrany fragment jeszcze raz.
Zapraszam dzieci do rozmowy: Kto gościł w wielkanocnym koszyku? O co pokłóciły się zwierzątka? Spróbujcie przypomnieć sobie, jaki kolor miały pisanki w koszyku. Zachęcam dzieci, by próbowały sformułować porównania. np. Zielony jak łąka, żółty jak…, czekoladowy jak… itp.
- „Koszyczek wielkanocny” – przestrzenna praca plastyczna z wykorzystaniem W44 (WYPRAWKA). Dzieci wypychają kształt koszyczka wielkanocnego i wycinają paski, które przeplatają przez otwory. Następnie przewlekają ozdobny sznurek przez dziurki i zawiązują supełek na końcu.
- Praca z41b – odnajdywanie fragmentów ilustracji i zakreślenie ich pętlą, pisanie po śladzie wyrazów „pisanki”, „baba”.
- Praca zKZ 60–61. Dzieci przez chwilę uważnie oglądają ilustracje, opowiadają, co na nich jest przedstawione, czytają zdania.
Dla utrwalenia w załączniku prezentacja multimedialna „KOSZYK WIELKANOCNY” oraz ciekawostki co symbolizują potrawy i produkty, które wkładamy do wielkanocnego koszyczka. Dla chętnych kilka kart pracy wielkanocnych.
lub
02. Wielkanoc karty pracy
03. Wielkanoc - symbole
04. Prezentacja multimedialna
05. Filmy
MUZYLKOWE INSPIRACJE CDCINEK 4
Gabi Mrozicka "Królik Chrupcio" - praca plastyczna
Kampania edukacyjna w ramach akcji #zostanwdomu
06 kwietnia 2020 (poniedziałek)
01. WIELKANOCNE TRADYCJE

WIELKANOCNY KOSZYCZEK
- Legenda o białym baranku – zapraszam dzieci do wysłuchania legendy o białym baranku: Za stanówcie się, proszę, podczas słuchania, o co pokłóciły się zwierzęta w koszyku. Postarajcie się zapamiętać co znalazło się w koszyku wielkanocnym.
Legenda o białym baranku
Urszula Pukała
Posłuchajcie tylko ile było krzyku,
gdy się pokłóciły zwierzęta w koszyku.
Malutkie kurczątko, bielutki baranek,
Brązowy zajączek i kilka pisanek.
Żółciutki kurczaczek macha skrzydełkami,
jestem najpiękniejszy, żółty jak salami.
Mam czerwony dziobek i czerwone nóżki,
falujące piórka tak jak u kaczuszki.
Co ty opowiadasz – dziwi się baranek,
jestem cały z cukru, mam cukrową mamę.
Dzieci na mój widok bardzo się radują
i z mojego grzbietu cukier oblizują.
Brązowy zajączek śmieje się wesoło,
jestem z czekolady – opowiada wkoło.
Właśnie mnie najbardziej uwielbiają dzieci,
już na sam mój widok dzieciom ślinka leci.
Dlaczego tak głośno kłócą się zwierzątka,
dziwi się pisanka zielona jak łąka.
Dziwią się pisanki żółte i czerwone,
brązowe, różowe, szare, posrebrzone.
Proszę dzieci, by opowiedziały, co zapamiętały z wiersza. Jeśli dzieci mają trudność ze znalezieniem odpowiedzi na pytania zadane przed przeczytaniem wiersza, może przeczytać wybrany fragment jeszcze raz.
Zapraszam dzieci do rozmowy: Kto gościł w wielkanocnym koszyku? O co pokłóciły się zwierzątka? Spróbujcie przypomnieć sobie, jaki kolor miały pisanki w koszyku. Zachęcam dzieci, by próbowały sformułować porównania. np. Zielony jak łąka, żółty jak…, czekoladowy jak… itp.
- „Koszyczek wielkanocny” – przestrzenna praca plastyczna z wykorzystaniem W44 (WYPRAWKA). Dzieci wypychają kształt koszyczka wielkanocnego i wycinają paski, które przeplatają przez otwory. Następnie przewlekają ozdobny sznurek przez dziurki i zawiązują supełek na końcu.
- Praca z41b – odnajdywanie fragmentów ilustracji i zakreślenie ich pętlą, pisanie po śladzie wyrazów „pisanki”, „baba”.
- Praca zKZ 60–61. Dzieci przez chwilę uważnie oglądają ilustracje, opowiadają, co na nich jest przedstawione, czytają zdania.
Dla utrwalenia w załączniku prezentacja multimedialna „KOSZYK WIELKANOCNY” oraz ciekawostki co symbolizują potrawy i produkty, które wkładamy do wielkanocnego koszyczka. Dla chętnych kilka kart pracy wielkanocnych.
lub
02. Wielkanoc karty pracy
03. Wielkanoc - symbole
04. Prezentacja multimedialna
05. Filmy
MUZYLKOWE INSPIRACJE CDCINEK 4
Gabi Mrozicka "Królik Chrupcio" - praca plastyczna
Kampania edukacyjna w ramach akcji #zostanwdomu
03 kwietnia 2020 (piątek)
01. WIELKANOCNE TRADYCJE

WIELKANOCNE TRADYCJE
Temat dnia „WIELKANOCNE TRADYCJE” (piątek 03.04.)
- „Niedługo Wielkanoc” – posłuchajcie opowiadania. Bohaterami opowiadania są:
Niedługo Wielkanoc 8
Agnieszka Galica
– Czy wiecie, że dzieci zostaną na kilka dni w domach i nie przyjdą do przedszkola? – zapytał Puszatek.
– I zostaniemy tu sami? – zmartwił się Pak. – Dlaczego nie będzie dzieci?
– Nie wiesz? Nadchodzą Święta Wielkanocne – wyjaśnił Puszatek. – Ale po świętach znowu będziemy razem.
– Wiem, wiem! – zawołał Gagatek. – Trzeba robić porządki, malować pisanki… My też zrobimy sobie święta.
– Podobno zawsze trzeba zacząć od porządków – oznajmił jeż Gutek. – Poszukajmy zatem szczotek i ściereczek.
– To wy zaczynajcie sprzątanie, a ja za chwilę wrócę – oznajmił zajączek Tup i zniknął.
A Przytulaki zabrały się do pracy.
Wszystko wkoło posprzątamy, aż się będzie świecić. Umyjemy, wyczyścimy, wyniesiemy śmieci.
Gdy wszystko już było posprzątane, zjawił się zajączek.
– Och! – zawołał. – Jak pięknie!
– Teraz zrobimy kolorowe wyklejanki na szybach w oknie Sali starszaków – zarządził Puszatek. – To będą takie świąteczne dekoracje.
Jeże przyklejały na szybie zieloną trawkę, Puszatek z Pakiem wycinali i naklejali kudłate baranki, miś Eddie przykleił wysoko wielkie słońce, a Gagatek wycinał żółte wielkanocne kurczaczki.
– A kwiatki? – spytał jeż Julek. – Może ty, zajączku, przylepisz kilka wiosennych kwiatków?
– Teraz nie mam czasu – odparł Tup i znowu gdzieś czmychnął.
– Gdzie on tak biega? – zastanawiał się miś Eddie. – To jest podejrzane.
Kiedy całe okno było już udekorowane, Przytulaki zabrały się do malowania pisanek.
– Moja będzie zielona w pomarańczowe kropki – powiedział Pak.
– A moja w różnokolorowe paski! – wołał Gagatek i zanim się spostrzegł, jajo potoczyło się i spadło. Skorupka na nim całkiem popękała.
– Nie szkodzi – pocieszał go Puszatek. – Weź drugie jajko, a to można przecież zjeść.
– Moja pisanka będzie granatowa w czerwone krzyżyki – tłumaczył miś Eddie.
– Na mojej namaluję kwiatki – mówił jeż Gutek. – A ty, Julku, pomaluj swoją w serduszka.
– Czy dla mnie też jest jakaś pisanka? – spytał Tup, który nagle zjawił się troszkę zadyszany.
– Gdzie ty tak ciągle biegasz? – zapytał go Puszatek, ale zajączek właśnie stłukł niechcący skorupkę.
– Te potłuczone jajka obierzemy ze skorupek – zarządził Pak.
– Pokroimy i zrobimy z nich świąteczną sałatkę ze szczypiorkiem!
– Ale będzie pycha! – ucieszył się Tup. – Tylko nie zjedzcie wszystkiego, ja wrócę za chwilkę.
– Znowu uciekł – mruknął jeż Julek.
– Nie podoba mi się to, pusz-pusz-pusz – napuszył się Puszatek. – My wszystko robimy, a zając tylko sobie biega.
– Już jestem! – zawołał znienacka Tup. – Co jest jeszcze do zrobienia?
– Ładnie to tak? – odezwał się Pak. – Nic nie robisz, tylko gdzieś skaczesz.
– Ja? Ja nic nie robię?! – oburzył się zajączek. – Ja mam bardzo dużo pracy. Chyba zapomnieliście, że wielkanocne zajączki muszą przygotować dla wszystkich świąteczne niespodzianki.
– Aaa… – zdziwiły się Przytulaki. – I co przygotowałeś?
– To będzie właśnie świąteczna niespodzianka – zaśmiał się Tup. – Niedługo zobaczycie.
Rozmowa na temat wysłuchanego tekstu: Kto występował w opowiadaniu? Jakie za niedługo przyjdą święta? Co trzeba zrobić przed świętami? Co robili bohaterowie opowiadania w Przedszkolu? Co zrobili z jajek całych, a co u których pękła skorupka? Kto co rusz znikał? Jak się wytłumaczył zajączek?
- „Wielkanocne zwyczaje” –rozmowa z dziećmi na temat zwyczajów Wielkanocnych, jakie zwyczaje są u Was w domu, np.: święcenie palm, malo-wanie jajek, święcenie pokarmów (można wykorzystać filmik „zwyczaje wielkanocne”, link do filmiku: https://youtu.be/r-to1UXYMUA).
- Ćwiczenia gimnastyczne „Wielkanoc” z programu „Zdrowo i sportowo”. Scenariusz zajęć i schematyczne przedstawienie ćwiczeń ze scenariusza zajęć w załącznikach. Życzę super zabawy rodziców razem z dziećmi.
- Dla chętnych rodziców i dzieci po ćwiczeniach gimnastycznych w ramach wyciszenia się zachęcam do wykonania „Wielkanocnej palmy”. Jak zrobić palmę wielkanocną z bibuły i tasiemki? Pomocny może być filmik, link do filmiku: https://youtu.be/iIZSUxkC1qk.
lub
02. Filmy na dzisiaj
Zwyczaje wielkanocne
Jak zrobić palmę wielkanocną z bibuły i tasiemki?
03. wielkanocny sport
04. Ćwiczenia
02 kwietnia 2020 (czwartek)
01. PRZYGOTOWANIA DO ŚWIĄT

PRZYGOTOWANIA DO ŚWIĄT
Temat dnia „PRZYGOTOWANIA DO ŚWIĄT” (czwartek 02.04.2020)
- „Przygotowania do świąt” –kalambury. Dziecko ruchem przedstawia czynność, jaką wykonuje w domu przed świętami: odkurzanie, pieczenie, mycie okien, ścieranie kurzu, trzepanie dywanów itp. Mama lub tata odgadują, jaka to czynność.
- 2. Bajeczka wielkanocna – zapraszamy dzieci do wysłuchania opowiadania. Dzieci biorą kartkę i ołówek. Podczas słuchania utworu postarajcie się zapamiętać, kogo budziło słońce i w jakiej kolejności. Odpowiedź możecie narysować lub zapisać w dowolny sposób.
Bajeczka wielkanocna
Agnieszka Galica
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
− Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
− Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk-puk i przygrzewało mocno.
− Stuk-stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki, żółty Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
− Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
− Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
− Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
− Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
− Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.
− Wstawaj śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś.
A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka : dzeń-dzeń, dzeń-dzeń.
Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.
Co to? Co to? – pytał Zajączek.
− Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.
− To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
W Wielkanocny poranek
Dzwoni dzwonkiem Baranek,
A Kurczątko z Zającem
Podskakują na łące.
Wielkanocne Kotki,
Robiąc miny słodkie,
Już wyjrzały z pączka,
Siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
Wierzbę pytają.
Zapraszamy dzieci do rozmowy, przypominając, że mogą korzystać ze swoich notatek: Kogo najpierw obudziło słońce? Kto był drugi? Kto – trzeci? Dlaczego słońce budziło bazie, kurczaczka, zajączka i baranka? Jakie święta zbliżają się do nas wielkimi krokami? Jak przygotowujemy się do świąt Wielkanocnych? Jakie znacie tradycje świąt Wielkanocnych?
- „Symbole Wielkiej Nocy” – zabawa językowa. Do tej zabawy możemy wykorzystać klaser z alfabetem. Rodzic podaje dzieciom wyrazy, zadaniem dzieci jest wyszukanie liter odpowiadających pierwszym głoskom podanych słów, następnie odczytują hasło. Przykładowe wyrazy: piłka, igła, stół, aparat, noga, koło, ananas (hasło: pisanka). Propozycje innych haseł: baranek, palemka.
-
- Praca zKP3.40a – dorysowywanie brakujących części palmy i pisanki. Praca z KP3.40b – przeliczanie sylab w zdaniach, zapisywanie ich liczby, przeliczanie bazi, rysowanie „po tyle samo”.
Dla chętnych kilka kart pracy matematycznych na dodawanie i odejmowanie.
02. Krzyzowka matematyczna
03. Puzzle matematyczne
04. Zakodowane działania
01 kwietnia 2020 (środa)
01. PRIMA APRILIS

PRIMA APRILIS
Kochane STARSZAKI!
DOŚWIADCZENIE Z JAKIEM, ZAJĘCIA KULINARNE, ZAGADKA MUZYCZNA! Spisaliście się na medal! Wielkie brawa! Jestem po prostu zachwycona 🙂
- Zadań na jutro nie ma. Brak. Zero.
- Jak to nie ma?!
- Nie, żartowałam.
- Jutro jest prima aprilis, więc zrobiłam sobie małą próbę w nabieraniu 😉
Zadania na 1.04.2020:
- „Prima aprilis” to święto żartów i uśmiechu. Rozruszajcie śmiechem Wasze buzie. Wyobraźcie sobie jak mógłby brzmieć śmiech: konia/ myszki/ świnki/ kurczaczka i spróbujcie śmiać się jak wymienione zwierzątka.
- „Zamiana ról” – zamieńcie się rolami z mamusią/tatusiem. Przez dziesięć minutek rodzice zachowują się jak dzieci, a dzieci jak rodzice. Przy okazji przypomnijcie sobie jak nazywają się dzieci wiejskich zwierzątek
(można wykorzystać wiersz Stanisława Kraszewskiego „Na wiejskim podwórku”, załącznik 1)
- Wyjdź na chwilkę ze swojego pokoju/salonu/kuchni. Mama/tatuś zrobi małego psikusa i zmieni położenie kilku przedmiotów. Ciekawe czy uda Ci się je wskazać i odłożyć na miejsce.
Życzę dobrej zabawy i pamiętaj: Jutro prima aprilis. Uważaj, bo się pomylisz
Dla „pracowitych” Starszaków wysyłam „Zadania bez drukowania”.
Potrzebne będą tylko: krzesła, klocki, maskotki, kartki i kredki.
02. Wierszyk

WIERSZ
Stanisław Kraszewski
Na podwórko dumne matki prowadziły swoje dziatki:
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Każda prowadzi swoje dzieciątko!
Wtem ujrzały pieska Burka, który urwał się ze sznurka.
Tak się bardzo przestraszyły, że aż dzieci pogubiły.
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Każda zgubiła swoje dzieciątko!
Wtem gospodarz konną furką wjechał prosto na podwórko.
Zszedł czym prędzej ze swej furki, zamknął Burka do komórki.
Lamentują biedne mamy: „Co my teraz robić mamy?”.
Wtem z kryjówek wyszły dziatki, odnalazły swoje matki:
Krowę – łaciate cielątko,
Kozę – rogate koźlątko,
Owcę – kudłate jagniątko,
Świnkę – różowe prosiątko,
Kurkę – pierzaste kurczątko,
Gąskę – puchate gąsiątko,
Kaczkę – płetwiaste kaczątko,
Znalazło mamę każde dzieciątko.
03. Zadania na 1.04.2020
03. Filmy Sowa Mądra Głowa
Sowa Mądra Głowa uczy samogłosek
Sowa Mądra Głowa uczy spółgłosek
Sowa Mądra Głowa uczy cyferek
31 marca 2020 (wtorek)
01. "SKĄD SIĘ BIERZE SER"

SKĄD SIĘ BIERZE SER?
1. Przetwory z mleka – Na dzisiejszych zajęciach będziemy rozmawiać o produktach, które otrzymujemy z mleka. Posłuchajcie wiersza. Starajcie się zapamiętać jak najwięcej nazw mlecznych produktów.
Przetwory z mleka
Bożena Forma
Na zakupy wyruszamy,
dużą torbę zabieramy.
Trzeba kupić serek biały
i ser żółty w dziury cały.
Smaczny jogurt waniliowy,
naturalny, truskawkowy.
I koniecznie też maślankę,
ser topiony i śmietenkę.
Różne są przetwory z mleka,
zatem niechaj nikt nie zwleka.
Dnia każdego – to zasada
coś z nabiału niechaj zjada.
Po przeczytaniu tekstu prosimy dzieci, żeby powiedziały, jakie zwierzęta dają mleko, które wykorzystują ludzie. Jeśli jest taka konieczność, podpowiadamy, że nie tylko krowa, ale także np. owca, koza. Prosimy dzieci, by na podstawie wysłuchanego wiersza i własnej wiedzy powiedziały, jakie produkty są zrobione z mleka. Dzieci podają nazwy produktów, dzielą je na sylaby, podają pierwszą i ostatnią głoskę.
2. „Zagadka muzyczna” – posłuchajcie i powiedzcie: kto z naszej grupy śpiewał tą piosenkę i z jakiej okazji był występ (odpowiedzi starszaków proszę wysyłać na watsapa). Podkład muzyczny do zagadki w załączniku.
3. Praca z KP3.38a – opowiadanie, skąd się bierze mleko na podstawie historyjki obrazkowe, rysowanie ramek wokół obrazków.
Praca z KP3.38b – łączenie par obrazków, których nazwy się rymują, odczytywanie sylab, łączenie ich z sylabą ser.
4. „Wszystko z mleka” – praca plastyczna. Dzieci przeglądają gazetki reklamowe z różnych sklepów, wycinają produkty, które są zrobione z mleka, naklejają je na kartki.
5. Na podsumowanie tygodnia „Zwierzęta na wiejskim podwórku” i utrwalenia zdobytej wiedzy przypomnimy sobie słowa piosenki „Co nam dają zwierzęta” i spróbujemy zaśpiewać (tekst piosenki i wersja wokalna w załączniku).
02. CO NAM DAJĄ ZWIERZĘTA

CO NAM DAJĄ ZWIERZĘTA
1. Na wsi wiele zwierząt mieszka, pieją, gdaczą i gęgają.
Jajka, mleko, miękkie pierze, gospodarzą swoim dają.
2. Kurka chodzi po podwórzu, jajek zniosła sześć na grzędzie.
Gospodyni już się krząta, wyśmienity omlet będzie.
Ko, ko, ko….
3. A owieczki i baranki, dają nam swe kamizelki.
Z takiej białej, grubej wełny, bardzo ciepłe są sweterki.
Be, be, be…
4. Jogurt, masło i śmietanę, można zrobić z mleka krowy.
Często jedz produkty mleczne, to na pewno będziesz zdrowy.
Mu, mu, mu….
5. Do poduszki głowę przytul, w niej zamknięto puszek biały,
A te miękkie, lekkie piórka, gąski nam podarowały.
Gę, gę, gę…
6. Na wsi wiele zwierząt mieszka, pieją, gdaczą i gęgają.
Jajka, mleko, miękkie pierze, gospodarzą swoim dają.
03. Co nam dają zwierzęta - piosenka
30 marca 2020 (poniedziałek)
01. Temat dnia ALE JAJA!

ALE JAJA!
- Najpiękniejsze… – słuchanie opowiadania, rozmowa na temat jaj zwierząt.
Najpiękniejsze …
Grzegorz Kasdepke
„Jak wiadomo, każda mama pragnie, aby jej dziecko było naj, naj, najwspanialsze!…
Prawda?
Tak samo rzecz się miała z pewnymi dobrze mi znanymi kurami. Któregoś ranka wszystkie trzy zniosły jajka. Cóż to była za radość! Gdakały wniebogłosy ze szczęścia! Spoglądały z miłością na swe jajeczka. Otulały je delikatnie. Nasłuchiwały czy zza kruchej skorupki nie dobiegnie ich czasem jakiś dźwięk. Jednym słowem jak wszystkie mamy, robiły sporo zamieszania.
– Z mojego jajeczka – gdakała pierwsza kura – wyrośnie najsilniejszy kogucik na całym podwórku!
– A z mojego – gdakała druga – najpiękniejsza nioska w całej wsi!
Zaś trzecia kura była tak szczęśliwa, że nie wiedziała nawet, czy wolałaby chłopca, czy dziewczynkę. Wszystkie jednak chciały, aby ich dzieci były najpiękniejsze.
Postanowiły więc pomalować skorupki jajek najwspanialej, jak tylko potrafiły.
– Mój kogucik – gdakała pierwsza kura – będzie czerwony w niebieskie paski.
– A moja nioska – gdakała druga – będzie różowa w zielone groszki.
Zaś trzecia kura nie mogła się zdecydować, czy pomalować jajo na pomarańczowo w brązowe kwadraciki, czy na brązowo w pomarańczowe trójkąciki.
Wszystkie były przekonane, że z tak kolorowych jajek wyklują się najpiękniejsze kurczaki na świecie.
I rzeczywiście.
Którejś nocy usłyszały jakieś ciche trzaski, jakieś popiskiwania… – zanim się obejrzały, z popękanych, kolorowych skorupek wyskoczyły ich dzieci.
– Jaka śliczniutka!… – wygdakała pierwsza kura.
– Mój ty kochany!… – rozczuliła się druga.
– Chlip, chlip!… – płakała ze szczęścia trzecia kura.
A małe kurczaczki, wszystkie żółciutkie, jak gdyby pomalowało je samo słońce, rozejrzały się dookoła i krzyknęły radośnie:
– Mamo! Już jestem!
Rozmawia z dziećmi na temat tekstu:
O jakich kurczakach marzyły kury? Co kury zrobiły z jajkami?
Jakiego koloru były małe kurczaczki? Jakie zwierzęta wykluwają się z jaj?
- „Jajko” – zabawa badawcza (potrzebne będą dwa jajka ugotowane i kilka jaj surowych np. 5). W załączniku filmik pt. „Doświadczenia z jajkiem” i scenariusz, super pomoc dla rodziców.
- Rodzic pyta dzieci, czy potrafią rozpoznać, które jajo jest surowe, a które gotowane. Kręci na stole jajkiem surowym i ugotowanym, prosi dzieci, by zgadły, które jest które. Następnie oba jajka rozbija, dzieci podsumowują, że surowe jajko kręci się wolno, a ugotowane szybko. Wyjaśnia, że gotowane jajko kręci się szybciej, bo ma zwartą konsystencję – konsystencja surowego jaja hamuje jego obrót. Następnie prosi każde dziecko o wyciagnięcie z miski z jajkami jednego jajka i sprawdzenie, czy jest surowe. Jeśli nie jest, dziecko je odkłada na talerz i sprawdza kolejne jajko.
- Każde dziecko ma jedno surowe jajko i talerzyk. Dzieci delikatnie rozbijają skorupki jajek i wylewają zawartość na talerzyki, oglądają je, także za pomocą lup (kto, ma w domu). Prosimy dzieci, żeby opowiedziały, jak jest zbudowane jajko i jakie są funkcje poszczególnych elementów budowy jaja. Pomagamy dzieciom dojść do wniosku, że skorupka i błona chronią jajko przed uszkodzeniem. Pisklę rozwija się z płytki zarodkowej. Białko chroni rozwijające się pisklę przed urazami. Żółtko jest źródłem substancji odżywczych, dzięki którym pisklę może się rozwijać i rosnąć. Komora powietrzna zapewnia pisklęciu możliwość oddychania. Wyjaśniamy dzieciom, że z jaj kupowanych w sklepach nie wyklują się kurczęta.
- Omlet misia – zabawa matematyczna (potrzebne będzie nam: 5 jajek, możemy umówić się z dzieckiem, że klocek to będzie nasze „jajko’, miska, serwetka lub ręcznik, talerz, kubek). Rodzic rozkłada w pokoju ukryte jajka: 1 w przykrytej misce, którą stawia przed sobą na stole; 1 pod talerzem na kanapie; 1 za zdjęciem, wazonem na komodzie; 1 za doniczką, na parapecie; 1 w kubku pod stołem. Zapraszamy dzieci i zaczynamy czytać opowiadanie, trzymając w ręce pluszowego misia: Posłuchajcie uważnie opowiadania i pomóżcie głodnemu misiowi odnaleźć jaja na omlet.
Omlet misia
Miś uwielbia gotowanie, ma to chyba po swej mamie. A że dziś zaprosił gości, więc omletem ich ugości. Omlet zrobić – prosta rzecz, lecz pięć jajek trzeba mieć. Sprawdzić jednak wpierw należy, ile jajek w misce leży.
(Dzieci podnoszą ręcznik i sprawdzają, że w misce jest tylko 1 jajo.)
Przyjaciele pomagają, razem z misiem jaj szukają. Trudno jest przechytrzyć kurę, chowa jajka w każdą dziurę. Podnieś talerz, zobacz sam, czy się jajko kryje tam.
(Dzieci szukają w pokoju talerza. Znalezione jajo wkładają do miski i przeliczają, ile mają już jaj.)
Ptaszek wzniósł się aż pod chmury i wypatrzył kurę z góry. Chyba na podwórko zmierza, świnkom jajko dać zamierza. Kurczak gapa wpadł w kałużę, lecz miał przy tym szczęście duże trzecie jajo pokazuje. Ilu jeszcze im brakuje?
(Dzieci szukają jajka na komodzie. Znalezione jajo wkładają do miski i przeliczają, ile mają już jaj.)
Coś do owiec szepce kura, potem w trawę daje nura. Cicho gdacze, kręci głową, ma na jajko skrytkę nową. Krecik po jej śladach sunie. Czy wypatrzeć czwarte umie?
(Dzieci szukają jajka na parapecie. Znalezione jajo wkładają do miski i przeliczają, ile mają już jaj.)
Królik uwierzyć nie może, bo znalazł piąte w traktorze.
(Dzieci szukają jajka pod stołem. Znalezione jajo wkładają do miski i przeliczają ile mają już jaj.)
Komplet jajek mają teraz, miś się może wziąć do dzieła. Trochę pracą się zmęczyli, z chęcią by coś przekąsili. Omlet gotów, więc smacznego, jest kawałek dla każdego.
- Praca z KZ (Księga zabaw) – czytanie tekstu z poznanych liter (s. 59).
DLA CHĘTNYCH – ZAJĘCIA KULINARNE
- „Coś jajecznego” – samodzielne lub z pomocą rodzica przygotowanie coś z jajek. Prosimy dzieci, by powiedziały co można zrobić z jajek oraz do przygotowania jakich potraw wykorzystuje się jajka. Dzieci podają swoje pomysły, rodzic dopytuje, czy dzieci lubią wymienione danie, czy jest słodkie, czy słone, czy częściej się je zjada na śniadanie, na obiad, na deser czy na kolację. Na koniec rozmowy proponuje, żeby dzieci własnoręcznie wykonały jakąś potrawę z jajek (omlet, jajecznicę, pastę jajeczną, kogel – mogel). Zapraszamy dzieci do łazienki, by umyły ręce. Następnie dzieci zakładają fartuszki i zabierają się do pracy, przypominamy o przestrzeganiu zasad bezpieczeństwa. Na koniec dzieci i rodzice degustują wykonane danie z jajek. Smacznego!
ZAŁĄCZNIKI DO ZAJĘĆ:
- filmik pt. „Doświadczenia z jajkiem”,
- scenariusz wykonania doświadczeń przedstawionych w filmie.
BARDZO ZAPRASZAM DZIECI I RODZICÓW DO OBEJRZENIA!
02. Doświadczenia z jajkiem - film
03. Doświadczenia z jajkiem DIY
04. Zadania bez nudy - materiały dodatkowe (nieobowiązkowe)
27 marca 2020 (piątek)
01. "ODGŁOSY WIEJSKIEGO PODWÓRKA"

ODGŁOSY WIEJSKIEGO PODWÓRKA
- „Zwierzęta w gospodarstwie” – odtwarzanie nagrania odgłosów zwierząt, które mogą zamieszkiwać wiejską zagrodę: psa, kota, kozy, owcy, krowy, świni, konia, kury, koguta, indyka, gęsi, kaczki. Zadaniem dzieci jest zapamiętanie jak największej liczby zwierząt, których odgłosy usłyszały (nagranie odgłosów w załączniku lub link do odgłosów: https://youtu.be/3oE8dF4HPAE).
- Stary Donald farmę miał – zabawa muzyczna do piosenki. Dzieci ustawiają się i próbują wspólnie śpiewać piosenkę, poruszając się w wybrany sposób w jedną stronę (np. krokiem dostawnym, skacząc na jednej nodze, podnosząc wysoko kolana i klaszcząc pod nimi). Zabawę można poprowadzić w języku angielskim (podkład do piosenki w załączniku).
Stary Donald farmę miał
sł. imuz. Tradycyjne
Stary Donald farmę miał ija, ija, oł! Na tej farmie pieska miał ija, ija, oł! Słychać hau, hau tu, hau, hau tam, Hau tu, hau tam, wszędzie hau, hau, Stary Donald farmę miał ija, ija, oł! Stary Donald farmę miał ija, ija, oł! Na tej farmie krowy miał ija, ija, oł! Słychać mu, mu tu, mu, mu tam, Mu tu, mu tam, wszędzie mu, mu, Stary Donald farmę miał ija, ija, oł! Stary Donald farmę miał ija, ija, oł! Na tej farmie kaczki miał ija, ija, oł! Słychać kwa, kwa tu, kwa, kwa tam, Kwa tu, kwa tam, wszędzie kwa, kwa, Stary Donald farmę miał ija, ija oł!
|
Old MacDonald had afarm
sł. imuz. tradycyjne Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O. And on that farm he had a dog, E-I-E-I-O. With a woof-woof here and a woof-woof there Here a woof, there a woof, everywhere a woof-woof. Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O. Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O. And on that farm he had a cow, E-I-E-I-O. With a moo here and a moo there Here a moo, there a moo, everywhere a moo. Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O. Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O. And on that farm he had a ducks, E-I-E-I-O. With a quack-quack here and a quack-quack there Here a quack-quack, there a quack-quack, everywhere a quack-quack. Old MacDonald had a farm, E-I-E-I-O.
|
- „Liczymy zwierzęta” – zabawa matematyczna. Rozdajemy dzieciom liczmany, np. nakrętki po napojach. Podajemy treść zadań, dzieci dokonują obliczeń za pomocą liczmanów. Przykładowe zadania (dodawanie w zakresie 10):
- W gospodarstwie były 4 kury i 5 kaczek. Ile ptaków było w gospodarstwie?
- Kura wysiadywała jajka. Najpierw wykluły się 2 pisklęta, chwilę później – 4 pisklęta, a po kolejnej chwili – jeszcze 1. Ile piskląt się wykluło?
- Na łące pasły się 2 duże krowy i 1 mały cielak. Ile krów było na łące?
- W stajni stały snopki siana: 1 pod drzwiami, 2 przy prawej ścianie, 4 przy lewej ścianie. Ile snopków siana stało w stajni?
- Na wiosnę w gospodarstwie urodziło się jedno źrebię, dwoje cieląt, cztery kurczęta i dwa koty. Ile zwierząt urodziło się na wiosnę w gospodarstwie?
- Praca zKP3.37a – przeliczanie zwierząt, zapisywanie i obliczanie działań. Praca zKP3.37b – dorysowywanie brakujących części zwierząt, nalepianie nazw zwierząt.
- Praca do wyboru:
- „Wiejski wyścig”– przygotowanie gry ściganki. Dzieci rysują planszę do gry, która się dzieje na wiejskim podwórku – oznaczają miejsce startu i mety, rysują pola trasy. Mogą przygotować pola-niespodzianki (droga na skróty lub cofnięcie się). Po skończeniu ustawiają na polu start swoje pionki, rzucają kostka i przesuwają się o wylosowana liczbę pól.
- „Na wiejskim podwórku” – praca plastyczna. Wykonanie z plasteliny makiety wiejskiego podwórka razem ze zwierzątkami. Na koniec dzieci opowiadają, co przedstawiają ich prace. Rozdajemy dzieciom plastelinę i sztywne kartoniki lub pokrywki plastikowych pojemników.
02. "Zwierzęta w gospodarstwie" - odgłosy
03. Stary Donald farmę miał - piosenka
26 marca 2020 (czwartek)
01. "Domy zwierząt"

DOMY ZWIERZĄT
- „Tyle kroków” – zabawa słuchowo-ruchowa. Rodzic wypowiada nazwy zwierząt: krowa, kot, kura, indyk, koń, owca, a dzieci dzielą je na głoski i wykonują tyle kroków do przodu, ile głosek jest wdanym słowie.
- W domu najlepiej – uważne wysłuchanie wiersza.
Agnieszka Frączek W domu najlepiej
Dorsz Dionizy, jak bociany,
chciał mieć gniazdo pod chmurami, lecz, gdy znalazł się na dachu, zaraz drapnął w dół ze strachu. |
Ślimak Dyzio chciał się ukryć,
hen, na drzewie, w dudka dziupli,
a ów dudek z marnym skutkiem
wtykał czubek w kundla budkę…
Pies się do muszelki wciskał,
ale zmieścił tam ćwierć pyska. Dzik w pośpiechu siadł na grzędzie – spadał z niej dwa razy prędzej. Pomyśleli… podumali… I do domów się udali. |
Rozmawia z dziećmi na temat wiersza: Czy wiersz was rozbawił? Dlaczego? Które zwierzę was najbardziej rozbawiło? Posłuchajcie wiersza jeszcze raz i powtórzcie rymujące się słowa. O jakich zwierzętach jest mowa w wierszu? Gdzie zwykle mieszkają te zwierzęta? Dlaczego właśnie tam? Gdzie chciało zamieszkać każde z tych zwierząt? Jak się skończyły ich próby zamieszkania w innych niż zwykle miejscach? Czy to były odpowiednie dla nich domy? Dlaczego? Co by było, gdyby człowiek chciał zamieszkać w tych miejscach, które wybrały zwierzęta? Po co zwierzęciu potrzebny jest dom? Jak się nazywają domy znanych nam zwierząt: kury, świni, konia, krowy?
- „Matematyka w zagrodzie” – proszę przygotować dla dziecka liczmany, np. nakrętki po napojach, guziki, klocki. Dzieci układają je zgodnie z treścią zadań i przeliczają, np.:
- W gospodarstwie pani Marysi są: 2 krowy, 3 kozy i1 koń. Ile pani Marysia ma zwierząt?
- Na słońcu wygrzewają się 2 koty i 3 pieski. Ile zwierząt wygrzewa się na słońcu?
- Po podwórku chodzi 1 krowa, 2 konie, 4 pieski i1 kot. Ile zwierząt jest na podwórku?
- Praca z36a – łączenie zwierząt z ich domami, pisanie po śladzie.
- Praca z36b – rysowanie na planszy pionka zgodnie z liczbą wyrzuconych oczek.
Dodatkowe pomysły, propozycje do wykorzystania:
Praca plastyczna do wyboru:
- Narysowanie ulubionego zwierzątka wiejskiego razem z jego domkiem,
- Narysowanie zwierzątka, a następnie wyciąć go nożyczkami,
- Wykonanie rysunku w oparciu o wiersz „W domu najlepiej”
25 marca 2020 (środa)
01. "Zwierzęta na wiejskim podwórku"

W GOSPODARSTWIE
- „W zagrodzie” naśladujemy ruchem i głosem zwierzątka:
Piesek szczeka: Hau, hau, hau.
Kotek miauczy: Miau, miau, miau.
Kura gdacze: Kod, ko, dak.
Kaczka kwacze: Kwa, kwa, kwa.
Gąska gęga: Gę, gę, gę.
Owca beczy: Be, be, be.
Koza meczy: me, me, me.
Indor gulgocze: Gul, gul, gul.
Krowa ryczy: Mu, mu, mu.
Konik parska: Prr, prr, prr.
A pies warczy: Wrr, wrr, wrr.
- Szukamy w domowej biblioteczce, grach ilustracji, zwierząt z wiejskiego podwórka. Na podstawie ilustracji KZ (księga zabaw) i własnej wiedzy odpowiadamy na pytania:
Co to jest gospodarstwo wiejskie? Jakie jeszcze zwierzęta można spotkać na wiejskim podwórku? Jak się nazywają samce, jak – samice, a jak – młode tych zwierząt? W jaki sposób należy się zachowywać wobec zwierząt? Zwracamy uwagę na to, że nie wolno podchodzić do nieznajomych zwierząt, nie należy ich straszyć ani zaczepiać. Można również wprowadzić w rozmowie słownictwo języka angielskiego (koń – horse, krowa – cow, owca – sheep, kura – hen, świnia – pig).
- „Na wiejskim podwórku” – przygotowujemy karteczki, wizytówki z nazwami zwierząt: KROWA, KURA, KOŃ, KACZKA, GĘŚ. Wspólnie odczytujemy napisy. Dziecko będzie układać wizytówki poszczególnych zwierząt według instrukcji rodzica. Rodzic w zabawie jest gospodarzem i prowadzi zabawę w następujący sposób:
Zapraszam kury na moją prawą stronę (dziecko bierze wizytówkę “kura”, ustawia ją po prawej stronie). Zapraszam konie, aby ustawiły się przede mną (wizytówkę koń ustawia przed rodzicem) Zapraszam krowy, aby stanęły po mojej lewej stronie. Zapraszam gęsi, aby stanęły za mną. Zapraszam kaczki aby ustawiły się obok kur. Zabawa trwa, dopóki wszystkie wizytówki zwierząt nie zajmą określonego miejsca na wiejskim podwórku. W następnej rundzie można zamienić się rolami: dziecko będzie gospodarzem, a rodzic wykonywał polecenia (zróbcie kilka błędów zobaczymy czy dzieci są czujne i uważają).
- Poznajemy literkę „Ł JAK ŁAPA”
- Zabawa „Detektywi” poszukiwanie wyrazów, przedmiotów, zabawek zaczynających się na literkę „Ł”
- „Ł jak łapa” – 35 (Karty Pracy) prezentacja litery w wyrazie. dzielenie wyrazu na sylaby, a następnie na głoski, przeliczenie sylab i głosek w wyrazie.
- „Chodzimy po ł” dzieci próbują ułożyć ze sznurka, wstążki, nici, skakanki literę Ł, ł i chodzą stopa za stopą.
- Praca z KP3.35 a i b odczytywanie wyrazów, podkreślanie litery ł, łączenie wyrazów z właściwymi ilustracjami .Odczytywanie zdań, łączenie ich z obrazkami, pisanie litery Ł ł po śladzie i samodzielnie.
Dodatkowe pomysły, propozycje do wykorzystania:
- Mądre bajki do słuchania „Kotałek Nieśmiałek”
https://www.facebook.com/blizejprzedszkola/videos/212262966791470/
02. Mądre bajki do słuchania „Kotałek Nieśmiałek”
03. Dodatkowe materiały nieobowiązkowe
Dodatkowe informacje

Drodzy Zmisiowani!
Pomimo ładnej pogody za oknem, to dobry czas na czytanie -#zostańciewdomu. Taki czas. Wykorzystajmy go jak najlepiej!
• Posłuchajcie opowiadań czytanych przez Misiowego Wujka, które możecie znaleźć TUTAJ



Majka Jeżowska zaprasza …
Codziennie, od poniedziałku do piątku prowadzimy bezpłatne zajęcia ruchowo – muzyczne dla dzieci w wieku do 6 r.ż. oraz w wieku 7 – 10 lat. Prosimy o przekazanie tej wiadomości Państwa rodzicom. Obecnie ogląda nas około 4 tyś dzieci. A chciałybyśmy, aby z zajęć skorzystało jeszcze więcej dzieci.
Codziennie o godz. 10.30 odbywają się warsztaty Baby Dance. Baby Dance to zabawa muzyką, piosenką i tańcem dla dzieci do 6 r.ż.
Codziennie o godz. 11.30 odbywają się warsztaty Dzieciak sam w domu. Dzieciak sam w domu to warsztaty ruchowo – muzyczne, w których tanecznie zwiedzamy świat, uczymy się nowych rzeczy i wprawiam w ruch ciała dzieci w wieku 7 – 10 lat.
Prowadzi Joanna Bąk – Instruktor tańca, edukator muzyką i ruchem. Serce Akademii. Współprowadzi Beata Kaczor – trener mentalny, mózg Akademii.
Zajęcia pięknie uzupełniają warsztaty ruchowo – muzyczne dla dzieci przedszkolnych. Jak również stanowią uzupełnienie zajęć muzycznych, lekcji w-f czy zajęć świetlicowych.
Od kwietnia palujemy zwiększyć ilość i rodzaj zajęć
Podajemy linka do zapisów:
I prosimy o przekazanie tego maila rodzicom.
Z poważaniem
Majka Jeżowska z zespołem