1. Burza – zagadka. Zapraszamy dzieci do wysłuchania zagadki Marcina Przewoźniaka.

Burza

Marcin Przewoźniak

Co się dzieje tam u góry?

Wielką wojnę toczą chmury?

Wciąż na siebie nacierają

I strzelają, i błyskają?

Co się tam na górze dzieje?

Że się nam na głowy leje?

Od błyskawic niebo trzeszczy,

A nam w butach chlupie deszczyk.

Ciemne niebo dudni, świeci…

Co się dzieje tam na górze?

Wiedzą to na pewno dzieci:

Oglądamy groźną… (burzę).

Po przeczytaniu zagadki prosimy dzieci, aby nazwały dźwięki, które w niej opisano. Następnie pro­wadzimy rozmowę: Jak należy się zachować w czasie burzy? Dzieci formułują swoje przypuszczenia lub dzielą się swoją wiedzą. Następnie podsumowujemy zdobyte informacje.

Podczas burzy:

– należy unikać wysokich obiektów;

– nie wolno przebywać w wodzie ani na odkrytym terenie, chować się pod drzewami;

– należy unikać metalowych przedmiotów i nie przebywać w ich pobliżu;

– nie wolno rozmawiać przez telefon komórkowy.

2. „Co słyszysz?” – ćwiczenia słuchowe. Włączamy nagranie z odgłosami: ulewy, grzmotu, małego deszczyku, wichury. Dzieci starają się rozpoznać, co słyszą, i podać nazwy tych zjawisk.

3. „Kapie, pada, leje” – szukanie wyrazów mówiących o tym, co robi deszcz: kapie, pada, leje, mży, kropi, siąpi. Kojarzenie dźwięków:

– uderzenia palcami o stół, podłogę – kapie, kropi,

– przesuwanie palcami po podłodze – siąpi, mży,

– uderzanie kredką – pada,

– mocne uderzanie kredką – leje.

Ilustrowanie rodzaju deszczu ciałem:

– mżawka – pocieranie dłońmi o uda,

– silniejszy deszcz – klepanie dłońmi w uda,

– ulewa – tupanie nogami.

4. Praca z KP4.39b – poruszanie się zgodnie z kodem, kolorowanie obrazków.

5. „Burza” – przypomnienie poznanych wiadomości o burzy. Pytamy dzieci:

– Jak należy zachować się podczas burzy, gdy jesteśmy w domu? (pozamykać okna, wyłączyć: te­lewizor, komputer, radio, nie rozmawiać przez telefon, ponieważ uderzenie pioruna w urządzenie elektryczne lub telekomunikacyjne może spowodować porażenie)

– Co należy zrobić, gdy burza zaskoczy nas poza domem? (schronić się w bezpiecznym miejscu, w budynku, w jaskini, w aucie itp.)

– Co chroni budynki przed uderzeniem pioruna? (piorunochron)

– Czego należy unikać podczas burzy? (nie wolno chować się pod drzewami, nie wolno stać w wo­dzie itp.)

1. „Bądźmy bezpieczni” – Prowadzimy rozmowę, podczas której dzieci ustalają zasady, jakich należy przestrzegać wobec nieznanych zwierząt. Zadajemy pytania pomocnicze: Czy wszystkie psy są przyjazne? Czy można pogłaskać nieznanego psa? Czy należy uciekać przed psem, który nas goni? Czy można odwracać się tyłem do dużego psa? Czy można patrzeć psu prosto w oczy? Jaką pozycję przyjąć w razie ataku psa? W jakich sytuacjach psy bywają groźne, agresywne? Dzieci ustalają wspólnie z rodzicem., czego nie wolno robić, kiedy spotka się na swojej drodze obcego psa (podchodzić zbyt blisko, zacze­piać, zabierać czegoś, uciekać). Pies, gdy zamierza zaatakować, wysyła następujące sygnały: jeży sierść, „kładzie” uszy, stoi na sztywnych łapach, ma uniesiony ogon, ma odsłonięte, dobrze widoczne zęby, warczy. Je­śli pies zaatakuje, należy: Zachować spokój. Wezwać pomoc (jeśli to możliwe i ktoś dorosły jest w pobliżu). Nie uciekać (pies ma wrodzony instynkt drapieżcy i podejmie pogoń). Nie szarpać się (zwierzę zaciśnie szczęki jeszcze mocniej). Nie patrzeć mu w oczy (zwierzę poczuje się drażnione i prowokowane). Przyjąć pozycję „żółwia”. Rodzic prezentuje pozycję „żółwia”. Dzieci powtarza­ją ćwiczenie kilkakrotnie:

– spleść dłonie do wewnątrz,

– schować kciuki do środka,

– założyć ręce na kark i osłonić nimi również uszy,

– przykucnąć,

– przyciągnąć głowę do kolan,

– rozstawić stopy na zewnątrz.

2. 2. „Niebezpieczna dżungla” – zabawa ruchowa. Dzieci wybierają się do dżungli, w której czyha wiele niebezpieczeństw. Na hasło R. wykonują wcześniej otrzymane instrukcje:

– Śpiący lew – chodzą cicho na palcach (nie mogą obudzić lwa).

– Zwisający wąż – schylają się i idą pochylone blisko podłogi.

– Rwący strumień – ostrożnie przeskakują po kamieniach.

3. 3. Praca z KP4.37b – zaznaczanie sytuacji, w których nie należy podchodzić do nieznajomego psa, otaczanie pętlą obrazków przedmiotów potrzebnych podczas spaceru z psem.
4. „Kodowanie na dywanie” – kilka ulubionych zabaw na podsumowanie tygodnia:

• – puzzle: zebra, żyrafa,
• – sudoku zwierzęta,
• – kolorowanka według współrzędnych,
• – talarki zwierzęta – gra pamięciowa.

1. „Zabawy dzieci z różnych stron świata” – rozmowa z dziećmi na temat ich ulubionych zajęć, zabaw oraz zabaw dzieci innych narodowości. Opowiadamy o zabawach, które znane są również w Polsce, ale pod innymi nazwami. Prosimy dzieci, aby spróbowały odgadnąć ich nazwy. Następnie przeprowadzamy z dziećmi kilka zabaw pochodzących z różnych stron świata. Możemy wskazać kraje na mapie, a także ich flagi.

1. „Rzeka słów” – zabawa z Indii (Azja). Ustala się zakres słów, np. zwierzęta, rośliny. Podaje pierw­sze słowo, a dzieci dodają kolejne. Każde słowo musi zaczynać się głoską, którą kończyło się poprzednie, np. tygrys – smok. Kto wciągu 10 sekund nie poda wyrazu, odpada z gry. Także w Polsce dzieci często grają w tę grę i nazywają ją „Podaj słowo”.

2. „Rybak” – zabawa z Niemiec. Przed rozegraniem pierwszej rundy należy wybrać spośród dzieci „rybaka”. „Rybak” stoi przed dziećmi, które siedzą na krzesłach. Mają dłonie wystawione przed siebie – to ryby. Rybak wodzi jedną ręką wolno pod dłońmi uczestników, wygłaszając tekst: Łowiłem ryby przez noc całą, ale złowiłem ich bardzo mało. Po ostatnim wyrazie próbuje znie­nacka klepnąć w dłoń któreś z dzieci. Aby uniknąć złapania, musi ono błyskawicznie odsunąć rękę. Jeśli rybakowi nie uda się schwytać ryby, musi próbować ponownie. Jeśli mu się powiedzie – następuje zmiana ról.

• „Ciepło – zimno” – zabawa z Liberii (Afryka). Jedna osoba chowa jakiś przedmiot i daje wskazów­ki pozostałym – w wersji polskiej słowami: „ciepło”, jeśli dana osoba zbliża się do przedmiotu, lub „zimno”, jeśli się od niego oddala; w wersji z Liberii miejsce ukrycia przedmiotu sygnalizuje się nie słowami, ale klaskaniem z różnym natężeniem, w zależności od odległości kryjówki.

4. „Ojciec Szymon każe” – zabawa z Panamy (Ameryka Środkowa). Na środku koła stoi ojciec Szy­mon i pokazuje wymyślone przez siebie figury, które reszta uczestników musi wykonać. Potem ojciec Szymon wybiera zmiennika. W polskich przedszkolach dzieci bawią się w tę zabawę, ale pod nazwą „Jeż

5. „Skakanie w workach” – zabawa dzieci kolumbijskich plantatorów kawy, którzy mają pod do­statkiem parcianych worków na ziarenka kawy. Dzieci zostają podzielone na 2 lub 3 zespoły i ustawione w szeregach. Każda drużyna dostaje duży worek (może być to specjalnie uszyty worek 50 cm x70 cm lub worek na ziemniaki). Dzieci kolejno skaczą w workach do celu i wracają do szeregu, przekazując worek następnemu koledze. Wygrywa drużyna, której wszyscy uczest­nicy jako pierwsi poradzą sobie z tym zadaniem. Utrudnieniem może być skakanie w kapeluszu – plantatorzy noszą białe lub słomkowe kapelusze. Jeśli dziecko zgubi kapelusz, musi założyć go na głowę, zanim zacznie kontynuować skoki.

2. „Enchoque” (czyt. enczioke) – praca plastyczna, wykonanie zabawki pochodzącej z Boliwii. Wy­jaśniamy, że Boliwia leży w Ameryce Południowej, jest ponad trzy razy większa niż Polska, mieszkają tam Indianie. Możemy pokazać ten kraj na mapie. Następnie proponujemy dzieciom wykonanie enchoque. Oryginalne enchoque składa się zdrewnianego kijka i drewnianej kuli połączonych sznurkiem. Wkuli jest wydrążony otwór. Gracz trzyma kijek i stara się, podrzucając kulkę w powietrze, nadziać ją na pa­tyk. Enchoque można zrobić z papierowego lub plastikowego kubeczka, kawałka cienkiego sznurka i folii aluminiowej (ew. z orzechem włoskim w środku). Dzieci odcinają ok. 50–60 cm sznurka, koń­cówkę kładą na kawałku folii aluminiowej, a następnie zgniatają folię tak, by powstała kulka, a sznurek trzymał się w środku. N. robi grubą igłą lub szpikulcem otwór w dnie kubeczka, przewleka nitkę i zawiązuje supeł.

3. Praca z KP4.33a – pisanie wyrazów po śladzie, łączenie zdjęcia z podpisem, kolorowanie. odnale­zienie w książkach i albumach informacji na temat zabaw dzieci z różnych krajów. Praca z KP4.33b –układanie wyrazów z rozsypanki literowej, łączenie wyrazów z obrazkami.

4. Zabawy, gry na dworze, np.:

• „Rangoli” – zabawa z Pakistanu. Rodzic rysuje kredą lub patykiem dowolny kształt lub wzór, łatwy do wypełniania. Może to być duży kwiat, fantazyjny domek czy mandala. Zadaniem dzieci jest „pokolorowanie” obrazu: trawą, kamyczkami, płatkami kwiatów, listkami itp.
• „Raz, dwa, trzy – Baba Jaga patrzy” – zabawa z Grecji. Jedno z dzieci to Baba Jaga. Stoi tyłem do pozostałych i woła: Raz, dwa trzy, Baba Jaga patrzy. W tym czasie dzieci szybko biegną w stro­nę Baby Jagi. Na słowo: patrzy Baba Jaga się odwraca. Kto nie zdołał się zatrzymać w bezruchu, wraca na start, kto zaś pierwszy dotknie Baby Jagi, ten zajmuje jej miejsce.

5. „Memory wyrazowo-obrazkowe” – ćwiczenie spostrzegawczości i pamięci. Dzieci przygotowu­ją kartoniki, które będą wykorzystane we wspólnej zabawie. Na przygotowanych kwadratach wykonują rysunki zabawek oraz piszą ich nazwy. Następnie zgromadzone kartoniki rozkładają na dywanie. Siadają, przyglądają się przez krótką chwilę obrazkom i ich podpisom. Następnie kartoniki zostają odwrócone. Uczestnicy zabawy kolejno od­słaniają po dwa kartoniki, próbując odnaleźć parę: obrazek i podpis. Wygrywa dziecko, które zbierze największą liczbę par.

1. „Jedziemy z rodzicami na wycieczkę” – zabawa rodzinna, rozpoznawanie głosek w słowach. Pierwsza osoba trzyma w dłoni plecak, do którego trzeba włożyć przedmioty potrzebne na wy­cieczce. Każda osoba może zabrać tylko jedną rzecz i to taką, której nazwa rozpoczyna się pierw­szą literą jego imienia. Musi też powiedzieć, dlaczego wybrało taki, a nie inny przedmiot. Np. Basia powie: Zabieram na wycieczkę bułkę, bo mogę zgłodnieć; Krzyś: Zabieram klocki, żeby się nie nu­dzić w razie deszczu. Po zakończeniu własnej wypowiedzi gracz podaje plecak osobie po swojej lewej stronie.

2. „Co mam w koszu?” – zabawa sensoryczna. Ukrywamy w koszu przedmioty i produkty, które można zabrać na piknik, np. jabłko, gruszkę, kubek, papierowe talerzyki. Zadaniem dzieci jest roz­poznanie ich za pomocą dotyku i opowiedzenie, jakie cechy ma dany przedmiot. Zabawę można również poprowadzić z wykorzystaniem słownictwa języka obcego, np. angielskiego (miękki – soft, twardy – hard, długi – long, krótki – short, duży – big, mały – little itp.).

3. „Przygody na pikniku” – zabawa matematyczna. Dzieci przygotowują sobie liczmany (np. klocki, kredki). Następnie rodzic wyciąga z kosza z poprzedniej zabawy po jednej rzeczy i układa zadanie na jej temat, np.: Na piknik zabrałam 3 jabłka. Moja koleżanka przyniosła jeszcze 2 jabłka. Ile mamy razem jabłek? Dzieci układają liczmany, dodają i odejmują w zakresie 10.

4. „Letni piknik” – zabawa dydaktyczna. Rozkładamy na trawie koc. Na nim kładziemy różne skarby wiosenno-letnie: listki, trawę, gałązki, patyczki, kamyki itp. Zapraszamy dzieci do stworzenia z nich różnych obrazów i kompozycji. Ważna jest pomysłowość i kreatywność dzieci.

5. „Moja ulubiona piosenka” – przypomnienie poznanych piosenek w tym tygodniu. Wybranie i powtórzenie zabawy do ulubionej piosenki.

Dla chętnych sudoku i gra planszowa „Rodzina”.

1. Czarna jama – słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści. N. zaprasza dzieci do wysłucha­nia utworu. Podkreśla, na co powinny zwrócić szczególną uwagę: Zastanówcie się, proszę, kto jest bohaterem utworu – chłopiec czy dziewczynka? Czego boi się bohater wiersza? Co to jest „lęk”? Czym jest „czarna jama” z wiersza?

Czarna jama

Joanna Papuzińska

Nie wie tata ani mama,

że jest w domu czarna jama…

Czarna, czarna, czarna dziura

bardzo straszna i ponura.

Gdy w pokoju jestem sam

lub gdy w nocy się obudzę,

to się boję spojrzeć tam.

Tam jest chyba mokro, ślisko,

jakby przeszło ślimaczysko…

Musi żyć tam wstrętne zwierzę,

co ma skołtunione pierze,

i do łóżka mi się wepchnie!

To jest gęba rozdziawiona,

wilczym zębem obrębiona,

coś w niej skrzeknie, chrypnie, wrzaśnie

i ta gęba się zatrzaśnie…

Ła!

Ojej, tato, ojej, mamo,

uratujcie mnie przed jamą!

Nie zamykaj, mamo, drzwi,

bo jest bardzo straszno mi.

A w dodatku

w tamtej jamie

coś tak jakby mruga na mnie,

że mam przyjść…

Może tkwi tam mała bieda,

która rady sobie nie da?

Którą trzeba poratować?

Może leżą skarby skrzacie?

Więc podczołgam się jak kot.

Ja – odważny, ja – zuchwalec

wetknę w jamę jeden palec.

I wetknąłem aż po gardło,

ale nic mnie nie pożarło.

Więc za palcem wlazłem cały.

Wlazłem cały!

No i już.

Jaki tu mięciutki kurz.

Chyba będę miał tu dom.

Chyba to jest pyszna nora,

nie za duża, lecz dość spora.

Latareczkę małą mam.

Nie ma

w domu

żadnych jam!

1. prowadzi rozmowę na temat wiersza, pomagając dzieciom pytaniami: Czy narratorem wiersza jest chłopiec, czy dziewczynka? Poczym to poznaliście? Czego boi się bohater wiersza? Co to jest „lęk”? Czy to dobrze, czy źle się bać? Jakie są sposoby poradzenia sobie z lękiem przed niezna­nym? Czym jest „czarna jama” z opowiadania? Dlaczego ciemność budzi w nas lęk?

2. „Co widzisz w ciemności?” – proponujemy, by dzieci schowały głowy pod kocem i doświadczyły ciemności. W zabawie uczestniczą dzieci, które tego chcą, zachęcamy, ale jeśli niektóre dzieci czują lęk, mogą nie skorzystać z propozycji. Po zabawie dzieci dzielą się wra­żeniami na temat tego, co widziały w ciemności.

3. „Wędrujemy do czarnej jamy” – zabawa w parach. Na początku ustalamy start i metę. Start miejsce, z którego będziemy wyruszać, meta to „czarna jama” np. stół albo krzesło przykryty kocem, Jedno osoba z pary mówi instrukcje do ucha drugiej osobie, który/która ma dotrzeć do czarnej jamy. Następnie osoby zamieniają się rolami. Zabawa może być przeprowadzona z wykorzystaniem słownictwa w języku obcym nowożytnym, np. angielskim (w prawo – to the right, w lewo – to the left, do przodu – straight ahead, do tyłu – go back).

4. Praca z KP4.22a – łączenie kropek zgodnie z instrukcją, rysowanie linii pośladzie według symbo­licznych wskazówek. Praca z KP4.28a – kącik grafomotoryczny, pisanie po śladzie wyrazów określających emocje.

5. „Nasze uczucia” – samodzielna praca z KZ (s. 72–73) – czytanie prostych wyrazów, oglądanie ilustracji, zabawa czerwoną folią.

1. „Zwierzęta w gospodarstwie” – odtwarzanie nagrania odgłosów zwierząt, które mogą zamiesz­kiwać wiejską zagrodę: psa, kota, kozy, owcy, krowy, świni, konia, kury, koguta, indyka, gęsi, kaczki. Zadaniem dzieci jest zapamiętanie jak największej liczby zwierząt, których odgłosy usłyszały (nagranie odgłosów w załączniku lub link do odgłosów: https://youtu.be/3oE8dF4HPAE).

2. Stary Donald farmę miał – zabawa muzyczna do piosenki. Dzieci ustawiają się i próbują wspólnie śpiewać piosenkę, poruszając się w wybrany sposób w jedną stronę (np. krokiem dostaw­nym, skacząc na jednej nodze, podnosząc wysoko kolana i klaszcząc pod nimi). Zabawę można poprowadzić w języku angielskim (podkład do piosenki w załączniku).

3. „Liczymy zwierzęta” – zabawa matematyczna. Rozdajemy dzieciom liczmany, np. nakrętki po napojach. Podajemy treść zadań, dzieci dokonują obliczeń za pomocą liczmanów. Przykładowe zadania (dodawanie w zakresie 10):

• W gospodarstwie były 4 kury i 5 kaczek. Ile ptaków było w gospodarstwie?
• Kura wysiadywała jajka. Najpierw wykluły się 2 pisklęta, chwilę później – 4 pisklęta, a po kolejnej chwili – jeszcze 1. Ile piskląt się wykluło?
• Na łące pasły się 2 duże krowy i 1 mały cielak. Ile krów było na łące?
• W stajni stały snopki siana: 1 pod drzwiami, 2 przy prawej ścianie, 4 przy lewej ścianie. Ile snopków siana stało w stajni?
• Na wiosnę w gospodarstwie urodziło się jedno źrebię, dwoje cieląt, cztery kurczęta i dwa koty. Ile zwierząt urodziło się na wiosnę w gospodarstwie?

4. Praca zKP3.37a – przeliczanie zwierząt, zapisywanie i obliczanie działań. Praca zKP3.37b – dorysowywanie brakujących części zwierząt, nalepianie nazw zwierząt.

5. Praca do wyboru:

• „Wiejski wyścig”– przygotowanie gry ściganki. Dzieci rysują planszę do gry, która się dzieje na wiejskim podwórku – oznaczają miejsce startu i mety, rysują pola trasy. Mogą przygotować pola-niespodzianki (droga na skróty lub cofnięcie się). Po skończeniu ustawiają na polu start swoje pionki, rzucają kostka i prze­suwają się o wylosowana liczbę pól.
• „Na wiejskim podwórku” – praca plastyczna. Wykonanie z plasteliny makiety wiejskiego podwórka razem ze zwierzątkami. Na koniec dzieci opowia­dają, co przedstawiają ich prace. Rozdajemy dzieciom plastelinę i sztywne kartoniki lub pokrywki plastikowych pojemników.